✨﷽✨ #یک_حدیث_یک_حکمت ✍پيامبر (ص) در وصيتى به حضرت علی (ع) فرمودند: يا على! هشت نفر هستند كه اگر مورد اهانت واقع شوند، كسى را جز خود سرزنش و ملامت نكنند: 1) کسی که بدون دعوت و ناخوانده بر سر سفره‌ای بنشیند. 2) میهمانی که به صاحب‌ خانه امر و نهی کند. 3) کسی که از دشمنانش درخواست خیر کند. 4) کسی که از انسان لئیم و پست طلب خیر نماید. 5) کسی که میان دو نفر که رازی با هم گویند سرک کشد و کنجکاوی کند. 6) کسی که به قدرت حاکم اعتناء نکند. 7) کسی که بدون شایستگی در مجلسی بنشیند که اهل آن نیست. 8) کسی که به کسی سخنی گوید که سخن او را گوش نمی‌دهند. 📚الخصال شیخ صدوق، ج‏2، ص 410 💕💚💕💚

✨﷽✨ #یک_حدیث_یک_حکمت ✍ آن‌که تو را هشدار داد چون کسى است، که مژده داد. (نهج‌البلاغه - حکمت 56) برخی از ما «مژده» را فقط خبر خوب می‌دانیم. کسی بگوید: برای تو فلان مبلغ، عیدی خواهند داد، فقط این را یک مژده می‌دانیم در حالی‌که اگر فردی خطری را به ما نشان دهد و از عواقب آن خطر ما را بترساند تا آن خطر از ما دور شود، آن شخص سود عظیمی بر ما رسانده است و مستحقِ دریافت انعام و مژدگانی است. مثال: در جاده‌ای با ماشین رانندگی می‌کنیم؛ کسی ما را خبر می‌دهد که، در جلو هوا خراب است و رانندگان زیادی تصادف کرده‌ و آسیب دیده‌اند و ما را می‌ترساند تا از ادامه‌ی راه منصرف شویم، چنین شخصی به ما مژده داده است. ولی اکثر ما این حالت را مژده نمی‌دانیم. در مسائل دین هم، همین‌طور است؛ اگر کسی از بهشت خبری به ما دهد، شاد شده و به او مژدگانی می‌دهیم، اما اگر کسی ما را از جهنم بترساند، هیچ مژدگانی به او نداده و حتی خبر او را، خبر بدی تلقی کرده و از او فرار می‌کنیم؛ در حالی‌که اگر کسی ضرر و زیانی را با خبری از ما دور کند کمتر از کسی که خیری را با خبری به ما می‌رساند، به ما خدمت نکرده و شایسته تقدیر و قدردانی است. 💕❤️💕❤️