♦️ امروز روز بزرگداشت شیخ صدوق صاحب یکی از کتب ارزشمند مهدوی و یکی از کتب اربعه شیعه است. 🔸 کسیکه با دعای امام زمان متولد شد و به دستور امام زمان عج کتاب کمال الدین را نوشت 🔹 ایشان در مقدمه کتاب مینویسد: خواب دیدم در مسجدالحرام بودم و در حال طواف کعبه که در شوط هفتم مقابل حجر‌الاسود آمدم و استلام و تقبیل (دست مالیدن و بوسیدن) حجر نمودم. در همان حال چشمم به باب کعبه افتاد، شخص بزرگواری را مقابل باب ایستاده دیدم و ملهم شدم که او حضرت امام مهدی(ع) است، جلو رفتم و سلام کردم، به من فرمودند: «لم لاتُصنِّفُ کتاباً فی الغیبة حتّی یَکفیَ ما قد هَمّک»؛ «چرا کتابی در موضوع غیبت نمی‌نویسی تا پریشانی خاطرت را برطرف سازد؟» گفتم: مولای من در این باب مطالبی نوشته‌ام. فرمود: «لیس من سبیل ذلک» ( آن از این قبیل نیست) «اینک از تو می‌خواهم کتابی بنویسی و غیبت‌هایی را که انبیاء(ع) داشته‌اند، در آن بیاوری». از خواب بیدار شدم و تا سحر به گریه و ناله و زاری پرداختم و صبح قلم برداشتم و امتثالاً للامر نوشتن این کتاب را آغاز کردم. 💠 این کتاب مجموعاً دارای ۶۲۱ روایت از ۸۸ راوی در ۶۳ باب است. ┅══❉♦️❉══┅ 💠#کانال_مــهـــــدویــــت_و_انتــــظــار https://eitaa.com/ammar_3132

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - (۱۷۸) هادی - صفحه ۱۷۳]  شیخ صدوق در امالی [۲] روایت کرده از عبداللَّه بن عباس که رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «چون مرا به آسمان هفتم بردند و از آن جا به سوی سدرة المنتهی و از سدره به سوی حجاب‌های نور، ندا کرد مرا پروردگار جلّ جلاله: ای محمّد! تو بنده منی و من پروردگار تو؛ از برای من، پس خضوع کن و مرا پرستش نما و بر من، پس توکّل کن و به من، پس اعتماد نما! به درستی که من راضی شدم به تو که بنده و حبیب و رسول و نبیّ من باشی و به برادر تو، علی علیه السلام که خلیفه و باب باشد. پس او حجّت من است بر بندگان من و پیشواست برای خلق من. به او شناخته می‌شوند دوستان من از دشمنان من و به او جدا می‌شود حزب شیطان از حزب من و به او برپا می‌شود دین من و حفظ می‌شود حدود من و نافذ می‌شود احکام من. و به تو و به او و به ائمّه از فرزندان او رحم می‌کنم بندگان و کنیزان خود را و به قائم از شما معمور و آباد می‌کنم زمین خود را به تسبیح و تقدیس و تهلیل و تکبیر و تمجید خود و به او پاک می‌کنم زمین را از دشمنان خود و میراث می‌دهم آن را به اولیای خود و به او پست و خوار می‌گردانم کلمه آنان را که به من کافر شدند و به او کلمه خود را بلند می‌گردانم و به او زنده می‌کنم و حیات می‌دهم بندگان خود و بلاد خود را به علم خود و برای او ظاهر می‌کنم گنج‌ها و ذخیره‌ها را به مشیّت خود و ظاهر می‌کنم برای او، اسرار و ضمایر را به اراده خود و امداد می‌کنم او را به ملایکه خود که او را مؤیّد شوند بر انفاذ امر من و اعلان دین من؛ این است ولیّ من به حقّ و مهدی بندگان من به راستی. » ---------- [۲]: ۴۹۲. اشتباه شده، باید پیش از ید باسطه نوشته شود. منه. مرحوم مؤلف

شمایل حضرت مهدی روحی له الفداء  [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - فصل اول: در شمایل آن جناب - صفحه ۱۸۰]  شیخ صدوق در کمال الدین [۱] روایت کرده که رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «مهدی علیه السلام شبیه ترین مردم است به من در خَلق و خُلق. » به روایتی فرمود: «شمایل او شمایل من است. » [۲] خزّاز روایت کرده در کفایة الاثر [۳] که آن جناب فرمود: «پدر و مادرم، فدای هم نام من و شبیه من و شبیه موسی بن عمران و در غیبت فضل بن شاذان به سند معتبر، از آن جناب مروی است که فرمود: «نهم از امامان که از صلب حسین اند، قائم اهل بیت من و مهدی در علوی است: «شاب مربوع» [۸] جوانی است میانه قد و در نبوی است «اجلی الجبین» [۹] فراخ است پیشانی مبارکش ---------- [۱]: ۵۰۱. همان، ص ۲۵۷. [۲]: ۵۰۲. کفایة الاثر، ص ۱۵۸ - ۱۵۹. [۳]: ۵۰۳. ر. ک: کفافیة المهتدی گزیده حدیث دوازدهم، ص ۷۷. [۸]: ۵۱۱. بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۸۰. [۹]: ۵۱۲. الکافی، ج ۱، ص ۴۴۳.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - فصل اول: در شمایل آن جناب - صفحه ۱۸۱]  در نبوی است: «وجهه کالدینار» [۲] چهره اش در صفا و بی عیبی مانند اشرفی است. «علی خدّه الایمن خال کانّه کوکب دُرّی» [۳] و به روی راست آن جناب، خالی است که پنداری ستاره ای است درخشان. در علوی است: «افلج الثنایا» [۴] میان دندان‌های مبارکش گشاده است. «حسن الشّعر یسیل شعره علی منکبیه» [۵] نیکو مو است، موهایش بر کتف مبارکش ریخته. ---------- [۲]: ۵۱۶. کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۹؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۸۰. [۳]: ۵۱۷. الغیبة، محمّد بن ابراهیم نعمانی، ص ۲۱۵. [۴]: ۵۱۸. الارشاد، ج ۲، ص ۳۸۲. [۵]: ۵۱۹. کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۵۷؛ دلائل الامامة، ص ۵۰۹؛ الثاقب فی المناقب، ص ۵۸۵.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - اول: شب قدر - صفحه ۹۴۰]  که شب بروز و ظهور قدر و منزلت و میمنت و سلطنت و عظمت و جلالت امام عصرعلیه السلام است به سبب نزول روح و آن قدر ملایکه بر آن جناب فرود آیند که بر زمین جای تنگ شود، برای تقدیر امور سال عباد. [۱] چنان چه در اخبار بسیار رسیده. در تفسیر علی بن ابراهیم به چند سند معتبر از حضرت باقر و صادق و کاظم علیهم السلام روایت کرده که فرمودند در تفسیر آیه مبارکه: «فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ» [۱] که خداوند تقدیر می‌کند هر امری را از حق و باطل و آن چه می‌شود در این سال و از برای خداوند است در آن بداء و مشیّت که پیش اندازد آن چه را بخواهد و تأخیر نماید آن چه را بخواهد از آجال و ارزاق و بلایا و اعراض و امراض و زیاد کند در آنها آن چه را که بخواهد و کم کند آن چه را که بخواهد و می‌دهد آن را رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم به امیرالمؤمنین علیه السلام و می‌دهد آن را امیرالمؤمنین علیه السلام به ائمّه علیهم السلام تا آن که می‌رسد آن به صاحب الزمان علیه السلام و شرط می‌کند در آن بدا و مشیّت را و تقدیر و تأخیر را. [۲] نیز روایت کرده: خداوند تقدیر می‌کند در آن شب قدر، آجال و ارزاق را و هر امری که حادث می‌شود از موت و حیات یا ارزانی و گرانی یا خیر یا شر تا آن که گفته: نازل می‌شود ملایکه و روح القدس بر امام زمان و می‌دهند به او، آن چه را که نوشتند از این امور. [۳] نیز روایت کرده که جناب باقرعلیه السلام فرمود به ابوالمهاجر: «مخفی نمی شود بر ما شب قدر؛ زیرا که ملایکه طواف می‌کنند به ما در آن شب. » [۴] شیخ صفار در بصایرالدرجات [۵] روایت کرده از داود بن فرقد که گفت: سؤال نمودم از او یعنی صادق علیه السلام از قول خداوند عزّوجلّ: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ *وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ» [۶] فرمود: نازل می‌شود در او، آن چه می‌شود از این سال از موت یا مولود. ---------- [۱]: ۱۶۴۰. تفسیر القمی، ج ۲، ص ۲۹۰. [۱]: ۱۶۴۱. همان، ص ۴۳۱. [۲]: ۱۶۴۲. همان، ص ۲۹۰. [۳]: ۱۶۴۳. بصائر الدرجات، ص ۲۴۰- ۲۴۲. [۴]: ۱۶۴۴. سوره قدر: آیه ۲ - ۱. [۵]: ۱۶۴۵. اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَّة بنِ الحَسَنِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ قَاعِداً وَ عَوْناً وَ عَیْناً حَتَّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلًا. » ر. ک: مصباح المتهجد ص ۹۳۰؛ الکافی، ج ۴، ص ۱۶۳؛ تهذیب الاحکام ج ۳، ص ۱۰۳ المزار، محمد بن مشهدی، ص ۶۱۲؛ اقبال الأعمال ج ۱، ص ۱۹۱. [۶]: ۱۶۴۶. ر. ک: المقنعة، شیخ مفید، ص ۳۱۳؛ مصباح المتهجد، ص ۵۷۷؛ تهذیب الاحکام، ج ۳، ص ۱۰، وسائل الشیعه، ج ۱۰، وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۶۲، اقبال الاعمال ج ۱، ص ۳۸۲.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - اول: شب قدر - صفحه ۹۴۲]  علّامه مجلسی در زادالمعاد فرموده: از بعضی احادیث ظاهر می‌شود که هر سه، شب قدرند و در شب اول تقدیر امور می‌شود و در شب دوم به کثرت دعا و عبادت، ممکن است بعضی تغییر بیابد و در شب سوم حتم می‌شود و تغییر نمی یابد یا بسیار کم تغییر می‌یابد، بلا تشبیه مانند ارقام پادشاهان که اول تعلیقه می‌شود و تغییرش آسان است، بعد از آن ثبت دفاتر می‌شود و تغییرش دشوارتر است، امّا تا به مُهرِ مُهرِ، آثار، مزیّن نگردیده باز ممکن است تغییر بیابد و چون به مهر اشرف رسید به منزله حتم است و تغییرش در نهایت صعوبت است. نیز در مقام ذکر عبادت در شب قدر فرموده: چون حضرت صاحب الامرعلیه السلام در تمام این شب با ملایکه مقرّبین محشور است و فوج فوج به خدمت او می‌آیند و بر او سلام می‌کنند و تقدیرات که برای او و سایر خلق شده است، بر او عرض می‌کنند، سزاوار نیست در چنین شبی تأسّی به امام خود نکنند و به غفلت به سرآورند.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - اول: شب قدر - صفحه ۹۴۲]  در خبر معتبر است که هر که در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، هزار مرتبه سوره «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ» را بخواند، هر آینه صبح کند با یقین شدید به اعتراف به آن چه مخصوص ماست از کرامت‌ها در این شب، به سبب آن چه در خواب ببیند. [۱] عالم ربّانی سیّد علی بن عبدالحمید نیلی در شرح مصباح شیخ طوسی رحمه الله بعد از نقل این خبر فرموده: در شب پنج شنبه، بیست و سوم ماه رمضان سنه هفت صد و هشتاد و هشت در مسجد کوفه معتکف بودیم با جماعتی؛ پس از نماز، شروع کردیم در خواندن سوره «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ» هزار مرتبه؛ پس چون فارغ شدیم هر یک از ما در جای خود خوابید. پس من در خواب دیدم و خواب غالب نبود، بلکه شبیه بود به پینکی که گویا درهایی باز شده که نمی دانم آنها در آسمان است یا در زمین و بیرون آمد از او جماعتی بر هیأت‌های نیکو و رو کردند به من و می‌گفتند: «ملازم شو ائمّه معصومین خود را. پس ایشانند اعلام هداة، اکارم ثقات، سادات برره اتقیاء، سفره انجم زُهر و اوابین غرر» و غیر از این از مکارم، الخ. و این مقام را گنجایش زیاده از این نیست. [۱]: ۱۶۴۸. الخصال، ص ۳۹۶.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - دوم: روز جمعه - صفحه ۹۴۴]  دوم: روز جمعه اشاره که از چند جهت اختصاص و تعلّق دارد به امام عصرعلیه السلام؛ یکی آن که ولادت با سعادت آن جناب در آن روز بوده؛ چنان چه در باب اول ذکر شد و دیگر آن که ظهور و موفورالسرور آن حضرت در آن روز خواهد بود و ترقّب و انتظار فرج در آن روز بیشتر از روزهای دیگر است؛ چنان چه در جمله ای از اخبار، تصریح به آن شده و در زیارت مختصّه به آن جناب است در روز جمعه که: «یا مولای یا صاحب الزمان صلوات اللَّه علیک و علی آل بیتک، هذا یوم الجمعة و هو یومک المتوقع فیه ظهورک و الفرج فیه للمؤمنین علی یدک. » تا آخر آن چه بیاید. ای آقای من! ای صاحب الزمان! که درود خداوندی بر تو باد و بر آل بیت تو! این روز جمعه است و آن روز تو است که انتظار کشیده می‌شود در آن، ظهور تو و فرج مؤمنین بر دست جناب تو؛ و من ای آقای من! در آن میهمان توأم و پناه آورده به تو و تو ای آقای من! کریمی و از اولاد و بزرگواران و مأموری به پناه دادن، پس مرا مهمانی کن و پناه ده. الخ. بلکه عید بودن روز جمعه و شمردن آن را یکی از عیدهای چهارگانه، حقیقتاً به جهت آن روز شریف است و برای آن مؤمنین مخصوصین که چشم و دل ایشان به جهت دیدن زمین را پاک و پاکیزه از لوث شرک و کفر و قذرات معاصی و از وجود جبارین و ملحدین و کافرین و منافقین و ظهور کلمه حق و اعلای دین و شرایع ایمان و شعایر مسلمین بی مزاحمت و ممانعت احدی از اعدای خداوند و اولیای او، در آن روز روشن و منوّر و مسرور و خرسند خواهد شد.

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - اشاره - صفحه ۹۴۵]  حضرت امام علی النقی علیه السلام در شرح حدیث رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم که فرمود: «دشمنی نکنید با روزها که آنها با شما دشمنی خواهند کرد. » سپس فرمود: «روزها ماییم... » تا آن که فرمود: «... و جمعه پسر پسر من است و به سوی او جمع می‌شوند اهل حق. » صدوق فرمود: «ایّام، ائمّه علیهم السلام نیست ولکن کنایه است از ایشان تا آن که نفهمد معنی آن را غیر از اهل حق. چنان چه خدای عزّوجلّ کنایه فرمود به تین و زیتون و طور سینین و بلد امین از پیغمبر و علی و حسن و

♦️دستور امام جواد ع برای یاری حضرت مهدی عج 🔸شيخ صدوق در کمال الدین آورده است: عبدالعظيم حسني در روايتي گفت: بر آقا و مولايم امام جواد عليه السلام، وارد شدم و مي خواستم راجع به قائم از او سؤال کنم که آيا قائم، همان مهدي عليه السلام است يا نه؟ حضرت قبل از سؤال من، شروع به جواب کرد و به من فرمود: اي ابوالقاسم! همانا قائم ما، همان مهدي است که واجب است در روزگار غيبت، منتظرش بمانند و در ظهورش، فرمانبرداري اش کنند و او، سومين فرد از فرزندان من است، سوگند به آن خدايي که حضرت محمد را به پيامبري برانگيخت و ما را به امامت مخصوص فرمود، اگر از دنيا باقي نماند، جز يک روز، هر آينه خداوند آن را طولاني خواهد کرد تا قائم ما ظهور کند و زمين را از عدل و داد آکنده سازد، چنانکه از ظلم و جور، پر شده باشد و خداي متعال البته در يک شب، کار او را سامان مي دهد، چنانکه کار موساي کليم را سامان، بخشيد، هنگامي که رفت تا براي خانواده ي خود آتش بياورد و رسول و نبي مراجعت نمود. سپس فرمود: برترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج است. 💠کمال الدین،ص377،ح1 🔸بمناسبت ۱۵ شوال سالروز رحلت حضرت عبدالعظیم حسنی ┅══❉♦️❉══┅ 💠#کانال_مــهـــــدویــــت_و_انتــــظــار https://eitaa.com/ammar_3132

تا آخرش ببین😭😭 نه نه اصلا مثل من چند بار ببین 😭😭 مارو ببخش آقا جااااان 💔 تنها تویی یاور و معین ما 🧿 قرآن_روزانه|عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/509542621Cb5f2778711

 [النجم الثاقب فی احوال الامام الحجه الغایب عجل الله تعالی فرجه الشریف - بهترین اعمال در روز جمعه - صفحه ۹۴۹]  روز عاشورا که روز سرافراز شدن حضرت حجّت علیه السلام است از جانب خداوند عزّوجلّ به لقب قائم؛ چنان چه شیخ جعفربن محمّد بن قولویه در کامل الزیاره روایت کرده از محمّد بن حمران که گفت: حضرت صادق علیه السلام فرمود: «چون شد از امر حسین بن علی علیهما السلام آن چه شد، ناله و فریاد کردند ملایکه به سوی خداوند عزّوجلّ و گفتند: ای پروردگار ما! چنین می‌کنند با حسین برگزیده تو و پسر پیغمبر تو. » فرمود: «پس واداشت خداوند برای ایشان ظلّ قائم علیه السلام را و فرمود به این انتقام می‌کشم برای حسین علیه السلام از آنها که بر او ظلم کردند. » [۱] شیخ صدوق در علل الشرایع روایت کرده از ابوحمزه ثمالی که گفت، گفتم: به حضرت باقرعلیه السلام: یا ابن رسول اللَّه! آیا همه شما قائم به حق نیستید؟ فرمود: «بلی. » گفتم: پس چرا قائم علیه السلام را قائم گویند. فرمود: «چون جدّم حسین علیه السلام کشته شد، ناله کردند ملایکه به سوی خدای تعالی و گریه و زاری نمودند و گفتند: «الهنا و سیّدنا! آیا اعراض خواهی فرمود از کسی که بکشد برگزیده تو و پسر برگزیده و مختار از خلق تو را؟ » پس خداوند وحی فرستاد به سوی ایشان: «قرار گیرید ای ملایکه من. پس قسم به عزّت و جلال خود که هرآینه البته انتقام می‌کشم از ایشان، هر چند بعد از زمانی باشد. » آن گاه خدای تعالی ظاهر نمود ائمّه از فرزندان حسین علیه السلام را برای ملایکه، پس ملایکه به این مسرور شدند. ناگاه دیدند که یکی از ایشان ایستاده و نماز می‌کند. پس خدای عزّوجلّ فرمود: «به این ایستاده انتقام می‌کشم از ایشان. » [۱] و نیز روز خروج و ظهور آن حضرت است. چنان چه شیخ مفیدرحمه الله در ارشاد [۲] روایت کرده از ابی بصیر که گفت، فرمود حضرت صادق علیه السلام: «منادی ندا می‌کند به اسم حضرت قائم علیه السلام شب بیست و سوم، یعنی از ماه رمضان و خروج می‌کند در روز عاشورا و آن روزی است که کشته شد در آن روز حسین بن علی علیهما السلام. » ---------- [۱]: ۱۶۵۵. الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹. [۱]: ۱۶۵۶. سوره اسراء: آیه ۳۳. [۲]: ۱۶۵۷. همان