غزل‌هایی که بر رویَت اثر گفتی ندارد را‌‌... برای ماه می‌خواندم نظر می‌کرد پایین را!

باشه ولی بارون؟! اونم جمعه و دلگیری؟! اونم شکست بابا؟! اونم تنهایی؟! هیچ وقت اینقدر به بغل نیاز نداشتم..

دارم میگم اسمون غم داره...

من و عشق و دل دیوانه بساطی داریم عقل هی فلسفه می‌بافد و ما می‌خندیم

پرسید: قافیه چیه؟! گفتم: مثلا شما آخر مصرع اول که "کمرنگ" میشی‌، ما مجبور میشیم آخر مصرع دوم "دلتنگ" شیم! دوباره ادامه داد: خب نشو! گفتم قافیه غلط میشه! آخه ما خیر سرمون شاعریم زشته قافیه هامون غلط در بیاد :)

"هرکی رفت بذارید بره،،! چیزی که یه بار تموم شده رو دوباره سه بارِ شروع نکنید! حتی اگه به چشم شما اون بهترین باشه و دیگه از اون بهتر سمتتون نیاد! که همچین چیزی نیست اصلا..(: همین که روان‌تون سمّی نباشه خودش یه بُردِ خیلی بزرگه!!! قرار نیست همیشه همه قدرمون رو بدونن..!!(:

گله‌ای نیست من و فاصله‌ها همزادیم... گاهی از دور تو را خوب ببینم کافیست

باران که شدی مپرس این خانه‌ی کیست! سقف حَرَم و خانه و میخانه یکیست...

باران که شدی مپرس این خانه‌ی کیست! سقف حَرَم و خانه و میخانه یکیست...

من‌به‌غمگین‌ترین‌حالتِ ممکن‌شادم تو‌به‌آشوب ِدلم‌ثانیه‌ای‌فکرنکن (=

-

مرز ها را بسته‌ام احساسِ امنیت کنی با خیالِ راحت از آغوشِ من لذت ببر...