شماازشون خبردارید😂😂 #نوستالژی @mah_mehr_com

🔗 #حاشیه دفتر @mah_mehr_com

✍ شعر احترام به والدین َ🌟 آی بچه جون ، آی بچه جون 🌟 یه وقت نشی نامهربون 🌟 با پدر و با مادرت 🌟 همدل و همزبون بمون 🌟 آی بچه جون ، آی بچه جون 🌟 به گفته قرآن مون 🌟 بعد از عبادت خدا 🌟 با والدین باش مهربون 🌟 آی بچه جون آی بچه جون 🌟 برای عمر فراوون 🌟 دست پدر ، مادرتو 🌟 ببوس و رو چشم بمالون ✍ شاعر : حامد طرفی 💜💚💜💚💜💚💜💚 #مــــاه_مــــــهــر 🌷▶═🌸🌿☃️.══════╗ 𝕁𝕠𝕚𝕟➲ @mah_mehr_com #مــــــاهـ_مـــــــــهـر

📙داستان :عطار و امانت 📚از کتاب :روزی بود روزی نبود 🎙گوینده :ساربنا اژگان ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ #مــــاه_مــــــهــر 🌷▶═🌸🌿☃️.══════╗ 𝕁𝕠𝕚𝕟➲ @mah_mehr_com #مــــــاهـ_مـــــــــهـر

📹 #شهر‌آجیلی 📹 💥 قسمت: 29💥 @mah_mehr_com

#کارتون_نوستالژی #مسافر_کوچولو #قسمت_چهارم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• @mah_mehr_com

نقاشی طبیعت ☺️ #نقاشی_کودکانه @mah_mehr_com

اوریگامی سرگرمی #اوریگامی @mah_mehr_com

☺️#انیمیشن 😇#ضرب_المثل: 😁سحر خیز باش تا کامروا باشی بچه‌های گلللل😍ضرب المثل این هفته :یعنی اینکه افراد سحرخیز شانس خیلی بیشتری برای موفقیت در کارهایشان دارند. @mah_mehr_com

❌ الان وقت بچه‌دار شدن نیست!! ❌اگر هم بچه‌داری اصلا نمی‌تونی تربیت کنی!! 🚨 کل دنیا کار میکنن که تو نباشی بعد تو چی؟ دغدغه فکریت چیه؟ معیشت؟ آره رفیق؛ میخوان آنقدر درگیر یه لقمه نون باشی که دیگه یه بچه شیعه پاکار امام زمان(عج) تو مملکت امام زمان(عج) متولد و تربیت نشه😔 #فرزندآوری #جمعیت @mah_mehr_com

#قصه_کودکانه #گلستان_سعدی 🌼مبارکتان باشد هر چه بود گذشت و دیگر برنگشت؛ اما گاهی که به آن فکر میکنم خنده ام میگیرد؛ به آن سفر؛ به آن جوان که اسمش اسعد بود؛ و به آن روز که خدا به ما رحم کرد. دوست دارید داستانش را بشنوید؟ پس گوش کنید من جهانگرد نیستم؛ امّا اهل سفرم و همیشه از این شهر به آن شهر میروم در طول عمرم به جاهای زیادی رفته ام و آدمهای زیادی دیده ام در راه با خطرهای زیادی روبه رو شده ام. بدترین چیز برای مسافرانی که جاده های کوهستانی و بیابانی را با شتر یا قاطر طی میکنند راه زنها هستند. آنها بی‌رحم هستند؛ گاهی وقتها دنبال مال و ثروت مسافرها هستند و گاهی آنان را میکشند. در یکی از ،سفر هایم و در ابتدای راه، با همین جوانی که اول داستان اسمش را گفتم، آشنا شدم. اسعد برای این که دیگران او را بشناسند با صدایی شبیه رعد غرید و گفت: من پهلوانی شجاع و بی باکم هیچ فیلی قدرت بازوی مرا ندارد و هیچ شیری زورش به من نمیرسد.» همه به او آفرین گفتند و به به و چه چه کردند. اسعد، قد بلندی داشت و بازوانی کلفت پرتوان، به نظر می آمد به تنهایی صد نفر را حریف است از همه مهمتر به کمرش شمشیر بزرگی بسته و تیر و کمانی هم به شانه اش آویخته بود. خوشحال شدم که چنین هم سفری دارم این طور آدمها مایه ی دلگرمی هستند و انسان در کنارشان احساس امنیت می‌کند. من که همه جا قدم به قدم و سایه به سایه اش میرفتم به او گفتم: «این همه جنگجویی را از کجا یاد گرفته ای؟» گفت: «پدرم یکی از خانهای بزرگ است و هزاران هزار زمین و باغ و چند آبادی دارد. تا به حال هر چه میخواسته ام به من داده است. گفتم: «به به چه !خوب حتماً همیشه با خیال راحت سفر میکنی؟» دستی به ریش و سبیل انبوهش کشید و گفت: «سفر؟ نه اولین بار است که سفر میکنم.من همیشه ناز پرورده ی پدر و عزیز دردانه ی مادرم بوده ام. گفتم: «با این سلاح هایی که داری، حتماً در جنگهای زیادی شرکت کرده ای؟» دستی به شمشیرش کشید و آن را جلو نور طلایی خورشید گرفت و گفت: «جنگ؟ نه من تا به کنون، نه جنگیده ام و نه جنگی را از نزدیک دیده ام. با خودم فکر کردم عزیز دردانه ی مادر و نازپرورده ی پدری که تا به حال نه صدای شیپور جنگ شنیده، نه برق شمشیر رزمنده ها را دیده، به چه دردی میخورد؟ با این همه من و او همگام راه میرفتیم و از هر دری سخنی میگفتیم. البته من بیشتر ساکت بودم و او حرف میزد. توی راه هر جا دیوار خرابه ای میدید آن را در هم میشکست و خرد میکرد؛ هر جا درختی خشک شده میدید با ضربه ی شمشیرش تکه تکه اش میکرد، بعد شمشیرش را هوا تکان میداد و میگفت: «من قویترین پهلوان روی زمینم هیچ فیلی قدرت بازوی مرا ندارد و هیچ شیری حریف من نمیشود.» راه طولانی بود و کاروان کمکم خسته میشد. نزدیک غروب بود که به کوه پایه ای رسیدیم تصمیم داشتیم تا وقتی که خورشید در آسمان است برویم و شب استراحت کنیم. ناگهان دو راهزن از پشت تخته سنگی بیرون پریدند و جلویمان سبز شدند. در دست راه زنها چوب و چماق بود و صورتهایشان را بسته بودند .کاروان ایستاد. یکی از راه زنها با صدای نخراشیده ای گفت: «زود باشید اشیای قیمتی تان را بدهید همه ی نگاه ها چرخید طرف اسعد که گفته بود از فیل پرزورتر و از شیر دلیرتر است. آهسته به او گفتم: «زود باش پهلوان حسابشان را برس، نابودشان کن.» اما دیدم آن بیچاره مثل درختی در باد میلرزد و رنگش زرد شده. آهسته گفتم «همه ی امید ما به توست. شمشیر و تیر و کمانت را بیرون بکش و خودت را نشان بده اما دیدم مثل بید میلرزد دستهایش آن قدر سست شده بود که شمشیر را رها کرد و تیروکمان از شانه اش افتاد. آهی کشیدم و به این نازپرورده ی پدر آفرین گفتم. همانجا بود که فهمیدم داشتن تیر و کمان و شمشیر، کسی را رزمنده نمی کند . فهمیدم جنگاوری به چیز دیگری ست جای شما خالی، هر چه داشتیم به دزدها تقدیم کردیم و جان سالم به در بردیم @mah_mehr_com

پادشاه شکمو و دخترش قصه صوتی کودک گوینده : لیلا طوفانی #مــــاه_مــــــهــر 🌷▶═🌸🌿☃️.══════╗ 𝕁𝕠𝕚𝕟➲ @mah_mehr_com #مــــــاهـ_مـــــــــهـر