روایت: ـــــــــــــ عن ابی جعفر (علیه السلام) قال: قوله (عزَّ وجلَّ) (خاشعین من الذل ینظرون من طرف خفی) یعنی الی القائم (علیه السلام). امام باقر (علیه السلام) پیرامون آیه مورد بحث می فرماید: اینکه خداوند می فرماید: (در حالیکه از شدت ذلت وخواری سر بزیر انداخته واز گوشه چشم بر او نگاه می کنند.) یعنی به سوی حضرت قائم (علیه السلام)است المحجة فی ما نزل فی القائم الحجة. به نقل از تأویل الآیات الظاهره، ص ۵۵۰

(۴۷) سوره شوری، آیه ۴۱ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ﴿ولمن انتصر بعد ظلمه، فاولئک ما علیهم من سبیل﴾. وبرای کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد وانتقام گیرد ایرادی نیست. 

این آیه وآیات بعد از آن در حقیقت تاکید وتوضیح وتکمیلی است برای آیات گذشته. در زمینه انتصار وانتقام جویی ومجازات ظالم وعفو وگذشت در موارد مناسب. وهدف از آن این است که مجازات وانتقام گرفتن از ظالم حق مظلوم است وهیچ کس حق ندارد مانعی بر سر راه ایجاد کند.

در عین حال هر گاه مظلوم پیروز ومسلط بر ظالم شد اگر صبر کند وانتقام نگیرد فضلیت بزرگی خواهد بود. نخست می فرماید: کسی که بعد از مظلوم شدن یاری بطلبد ایرادی بر او نیست زیرا انتصار وانتقام حق مسلم هر مظلومی است ویاری مظلومان وظیفه هر انسان آزاده وبیداریست.

مجازات وکیفر تنها از آن کسانی است که به مردم ستم می کنند ودر روی زمین به ناحق ظلم وستم روا می دارند. که علاوه بر کیفر ومجازات دنیوی در آخرت نیز عذاب دردناکی در انتظارشان است. 

متن عربی روایت : ـــــــــــــــــــــــــــــــ عن ابی حمزة الثمالی: عن ابی جعفر (علیه السلام) قال: سمعته. یقول: (ولمن انتصر بعد ظلمه) یعنی القائم (علیه السلام) واصحابه. (فاولئک ما علیهم من سبیل). والقائم اذا قام انتصر من بنی امیة ومن المکذبین والنصاب هو واصحابه. وهو قول الله (تبارک وتعالی) انما السبیل علی الذین یظلمون الناس ویبغون فی الارض بغیر الحق. اولئک لهم عذاب الیم. 

ترجمه روایت : ــــــــــــــــــــــــــ ابو حمزه ثمالی می گوید از امام باقر (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: منظور از این آیه که می فرماید: (هر آنکه پس از ظلمی که بر او رفته انتقامجویی کند) یعنی حضرت قائم (علیه السلام) یاران او واینکه آیه می فرماید: (پس بر چنین کسانی هیچ گونه مواخذه وگناهی نیست) یعنی وچون قائم (علیه السلام). بپا خیزد (از بنی امیه واز تکذیب کنندگان وناصبی ها) خود واصحابش انتقام خواهد گرفت.

واین است معنای فرموده ی خداوند (تبارک وتعالی) که: تنها راه مواخذه بر کسانی است که بر مردم ظلم می کنند ودر زمین بنا حق تباهی وستم نمایند که برای آنان عذاب دردناکی است

(۴۸) سوره شوری، آیه ۱۹-۲۰ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ﴿الله لطیف بعباده، یرزق من یشاء وهو القوی العزیز من کان یرید الحرث الآخرة نزد له فی حرثه ومن کان یرید حرث الدنیا نوته منها وما له فی الآخرة من نصیب﴾. خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد. هر کس را بخواهد روزی می دهد واو قوی وشکست ناپذیر است. کسی که زراعت آخرت را بخواهد به او برکت می دهیم وبر محصولش می افزاییم وآنها که فقط کشت دنیا را می طلبند کمی از آن به آنها می دهیم اما در آخرت هیچ نصیبی ندارند.

از آنجا که در آیات قبل از این آیه بحثی از عذاب شدید خداوند به میان آمد ونیز تقاضایی از ناحیه منکران معاد مطرح شده بود که چرا قیامت زودتر بر پا نمی شود؟ در این قسمت برای آمیختن آن (قهر، با لطف) وبرای پاسخگویی به شتاب کردن بی معنای منکران معاد می فرماید: 👇👇👇

خداوند نسبت به بندگانش لطیف است ودارای لطف ومرحمت می باشد. اگر در اینجا به عذاب شدید تهدید می کند در جای دیگر وعده لطف می دهد، آن هم لطفی نامحدود وگسترده واگر در مجازات جاهلان مغرور تعجیل نمی کند. آن هم از لطف اوست وآنگاه یکی از مظاهر بزرگ لطف عمیمش را که روزی گسترده اوست مطرح کرده می گوید. هر کس را بخواهد روزی می دهد.

البته منظور این نیست که گروهی از روزی او محرومند، بلکه منظور توسعه ی روزیست درباره ی هر کس که بخواهد. همانگونه که در آیه دیگری می فرماید: خداوند روزی را بر هر کس بخواهد وسیع وبرای هر کس بخواهد تنگ می سازد