آیه ای که اکثرا تفسیرش رو همون دستانِ حجت میدونند که قراره روزی بیاد و این زمین مُرده و انسان های سرد شده اون رو نجات بده و بارِ دیگه حکومتی برپا کنه سراسر پر از نوایِ عشق و دوستی، اونم زمانی که همه تا خِرخِره پر شدن از نفرت و بغض نسبت به همدیگه!

این قطار داره تا ظهور پیش می‌ره.. تو چه سوار بشی و نشی این قطار به انتهای مسیر که ظهور باشه میرسه ولی این تو بودی که از قافله آخرالزمان جا موندی...

پس به شکوهِ همون لحظه وصال هر چی که شد و پیش اومد تو از عقایدتت کوتاه نیا، تو از ارزش های انسانی و مقدسِ خودت دست نکش، به زبونِ ساده اگه همه عالم و آدم هم بد بودن و رو بد بودنشون مصمم، تو ولی خوب باش :)

تلاش کن برای بهترین ورژنِ خودت شدن که منتهی شه به سربازی پایِ رکاب! خدا و حجتش عاشقِ آدمای سخت کوشن.. آدم‌هایی که سخت دارن جون می‌کنن که فقط انسانِ بهتری باشن توی هر زمینه ای.. اخلاق، علم، ادب، ایمان و..

تو خبر داری :)....

زندگی همه اش مسابقه بود... این را خوب فهمیدیم

در مسابقه از کسی نباید جا می ماندیم این را خوب فهمیدیم

اما فقط مسابقه و جانماندن را فهمیدیم و نفهمیدیم مسابقه بر سر چیست...

برای چیزی که باید از آن دور می‌شدیم مسابقه ی نزدیک شدن دادیم و بر سر چیزی که بای به آن نزدیک می شدیم رقابتی برای دور شدن درگرفت...

ما اهل مسابقه آفریده شده ایم...

بی مسابقه زندگی معنا ندارد برایمان. خط پایان این مسابقه به دست آوردن تو بود ... چه بلایی برسرمان آمد که همه چیز را بدست آوردیم جز تو؟!