ما، (که یکیش خودم باشم،) چقدر واسه شهادت دویدیم؟

چقدر واسش تلاش کردیم جز اینکه فقط گفتیم اللهم ارزقنا شهادت ..

شهید شدن سخت نیست؛ هنر می‌خواد!

شهدا تافته‌ی جدا بافته نبودن.. تلاش کردن.. خواستن.. خدا به اندازه‌ی تلاش آدم بهش پاداش میده :)

جدی جدی شهید نشیم،می‌میریم....

وجودی که می‌تونه فدایِ راهی بشه که تهش به امام زمان و نگاه حضرت مادر و سوگولیِ خدا شدن ختم میشه، چرا فدایِ یه نفس طمع‌کار بشه...

کاش مرگمونم مفید و اثرگذار باشه!

کاش با مرگمون خیلی‌ها شروعِ زندگیشون باشه..

همش حرف حاج قاسم توی گوشم می‌پیچه که می‌گفت: رستگار شدم،من رسیدم،من بُردم.. بچه‌ها رستگار نشدن خیلی ترسناکه!

رقص جولان بر سر میدان کنند رقص اندر خونِ خود مردان کنند.. مَرد باشیم ! از اون مَردهایی که تو خونِ خودشون دست و پا می‌زنن و ارباب میاد سرشونو به دامن می‌گیره :)) آخ که چقدر شیرینه این لحظه :)

الکی مُردن رو همه بلدن بچه‌ها. هنر اینه متفاوت بمیری .. مرگت هم اثرگذار و زندگی‌ساز باشه.. اونوقت یعنی جایزه‌یِ نوبلِ شهادتو بُردی.. شهدا هنرمند بودن :)

آره خلاصه. دعامون کنید تواین ما ها اعزه‌یِ اَهم خدا:)))