فقط چشمام و بستم و نفس کشیدم🥺 رفام بین الحرمین... دلم تنگ شده بود... و تنگ تر شد...

همیشه بین الحرمین تند تند نفس میکشیدم تا وقتی برگشتم بتونم اون لذت و آرامش و واسه خودم یادآوری کنم... ولی انگار اون آرامشه اون لذتِ رهاییه فقط و فقط تو خودِ بغلِ امام حسینمه

دلم تنگ شده واسه باباعلی🙂

اینو فقط کسی می فهمه که رفته کربلا.... وقتی میری و برمیگردی دیگه نمیتونی درداتو پیش آدما بگی... شاید تا لب مرز گفتن بریا... ولی همونجا برمیگرده و میگه بیا و بریم پیش امام حسین و امام علی بگیم...

تو وقتی یه عشق داشته باشی که همه جوره هوات و داره... قضاوتت نمیکنه... بقیه شنوای دردات باشن🙂...

بگذریم....

امشب آقای مهدی رسولی میگفتن... آقای امام رضا... تو هم میدونی هم میتونی... برین در خونه ی آقا و بگین آقا هم میدونی و هم میتونی... یه نگاه بنداز به قلبمون و کِدری هاش و سیاهی هاش و پاک کن و یاد بده ادامه ی زندگی با یه قلبِ روشن:) ❤️

یادتونه گفته بودم روح مثل بچه اس:)

حالا یه مثال دیگه زد به ذهنم...

دیدی وقتی تلفن ثابت خونه خط رو خط میشه همش صدای افراد دیگه رو هم میشنوی؟!

هر کار کنی صداس اونا هم میان...

تو هم یه جوری زندگی کن که بری رو خطِ اهلبیت بری رو خطِ خدات