اینکه اون بچه داره همون لحظه خوردن و لذت بردن از بستنی رو میبینه اما مامانش میگه ببین الان این بستنی بخوره به خاطر کاکائو و موادی که داره نمیتونه شب بخوابه به صلاحشه که فردا بدم بهش

حالا اون وسط بچه گریه میکنه کلی هم اذیت میکنه و میگه مامان تو دوستم نداری و خیلی بدی و …

یه لحظه خودتو بزار جای اون بچه انصافا چقد تا حالا شده که یه چیزی رو طلب کردیم کلی هم دویدیم براش کلی هم شهدا و ائمه علیهم السلام رو واسطه قرار دادیم ولی تهش نشده به هیچ رسیدیم ! و معمولا این موقع ها نا امید میشیم و حتی دیدم مواردی که با خدا و اهل بیت قهر کردن !!

یه ایه داریم تو سوره بقره ، که میگه وَ عسي از تَکرهوا شيءً و هو خیرٌ لکم و عسي ان تحبوا شيءً و هو شرٌ لکم والله یعلم و انتم لا تعلمون

یعنی یه وقتایی یه چیزایی به نظرمون خوب نیس ولی اتفاقا خیر و خوبیه و یه وقتایی هم یه چیزی رو دوس داریم و فکر میکنیم خوبه ولی اینطور نیست!

من‌ نمیخوام حرفای تکراری بزنم نمیخوام کلیشه ای بگم ولی میدونم که این مشکل اکثرمونه چرا؟ چون فکر میکنیم حالا که فلان امام و شهید رو واسطه قرار دادم پس قطعا باید حاجتم برآورده شه بعد وقتی نتیجه مطلوب مون نیست تو اعتقاداتمون هم شك میفته و میگیم مگه نگفتن به امام حسین علیه السلام توسل کن جواب میگیری؟ مگه نگفتن شهدا زنده ان و جواب میدن؟ پس کو؟ چرا من جواب نگرفتم ؟ و ممکنه سر همین طرف کلا اونوری شه .. چون موردشو دیدم میگم

بچه‌ها درسته که امام رضا علیه السلام رئوف هستن و کسی رو دست خالی برنمیگردونن درسته که حضرت ابوالفضل باب الحوائج ان و موارد دیگه

ولی انصافا قبول دارین ما از برنامه های بالا خبر نداریم ؟ مثه همون جریان بستنیه یه وقت اون حاجت ( الآن ) برامون خوب نیس ولی چندسال دیگه یا یه مدت دیگه برآورده میشه ، یا یه ‌مدل دیگه ای که به صلاح مونه برآورده میشه خدا نه بخیله نه نعوذبالله قصد سرکار گذاشتن و اذیت کردن مارو داره فقط ی چیزایی هستن به اسم حکمت و مصلحت که عقل ناقص امثال منِ نوعی بهش قد نمیده سرهمین هم میشینیم به شکوه و شکایت !

دیدین مثلا یه خطر از بیخ گوشتون میگذره بعد میگین آخیش خدا رحم کردها ولی مثلا فلان اتفاق میفتاد همون خدایی که ثانیه به ثانیه حواسش هست بهمون و باعث رفعِ خطرایی میشه که ما میگیم خدا رحم کرد و به سادگی میگذریم ازش، قطعا حواسش به حاجات بنده هاشم هست ...

کاش برامون کلاس تقویتِ مقام رضا و رضایت میزاشتن کاش یاد میگرفتیم از بچگی که در هر حالتی بگیم خدایا شکرت خدایا انصافا دمت گرم ..

یه استادی می گفتن: بنده هرگاه به مقام رضا برسد ، برایش فرقی نمیکند صبح را چگونه به شب برساند .. به سختي یا راحتي این مقام اهل رضاست:))

امام سجاد علیه السلام میگن... شادمانی و راضی بودن به سخت ترین مقدرات الهی از عالی ترین مراتب ایمان است :)