بهشتی که ما فقط رفتیم چارتا حدیث درموردش خوندیم و رفته پیِ کارش..!

کسی که بخواد یه کار بزرگی انجام بده،روزی هزاربار مرورش می‌کنه! مگه نمیگن... رسم‌العشق،طی‌العشق

ما چقدر توی خیال‌پردازی‌هامون،خیالِ بهشتی میکنیم و ازش لذت می‌بریم؟

چقدر توی خیالمون،میریم حرم امام حسین و امام رضا کیف میکنیم؟

اصلا انگاری درِ ماشینِ خیالمون بسته است تا بره جلویِ ضریح وایسه.. برای همین حسی بار اومدیم.. روحیه‌مون خرابه تا بریم حرم؛ حرم رو نمیاریم تویِ وجود خودمون!

امام حسینِ ما کو؟ خدا و بهشت من کو؟!! چرا لذت نمی‌بریم؟!

چندتامون شب که میخوایم بخوابیم، فکر می‌کنیم که آخ چی میشه این فرشته‌ی خدا بیاد منو ببره..!؟(: ما اصلا خیال‌پردازیِ بهشتی نمی‌کنیم!

طرف روزی صدبار خودش رو توی لباس عروسی دیده.. یکی دیگه هنوز دانشجو نشده و تا فوق تخصص دکتراش رو فکر کرده.. اون یکی هنوز یه واحد روانشناسی پاس کرده،خودش رو توی مطبش می‌بینه.. دنیا نقده :) چندتامون فکر میکنیم که آخ اگه امشب با خدا ملاقات کنم چی میشه؟! :)

توی حدیث قدسی داریم که وای بر شما اگر می‌دونستید چی واستون آماده کردم و به شهوت دنیا دل بستید.. حالا چرا همین خدا،خودش مارو به لذت حلال دنیا صدا زده؟! و للذین آمنوا :))

تا ظاهر درست نشه،باطنِ درست نمیشه و خیال پردازیِ قشنگ نمیشه.. اول ظاهرمونُ باید با خوراکی‌ها و روابطمون رو با آدما درست کنیم.. آدما و حرفاشون،روی ما اثر می‌ذاره.. آدمایی که دنیا،روحشون رو خفه کرده،دنیا به خوردمون میدن و نمیزارن خیال‌پردازیِ قشنگ داشته باشیم..

بیشترِ خوراکی‌ها آدم رو سنگین می‌کنه..

یادتونه یبار گفتم خدا بهترین مربیِ؟! اینم یه نظام تربیتیِ صحیحه.. نسبت به دم و دستگاهِ محدود دنیا، اعلی‌تر و بیشتر و پاک‌ترش وعده داده شده ..