این اختیاری که داریم، یعنی مختار بودن ما توسط اراده‌ی الهیه.. خدا خواسته که ما اینجوری باشیم؛ ولی خدا ما رو اجبار نمی‌کنه چه مسیری رو انتخاب کنیم! چرا؟؟ چون اینجوری دیگه اختیار معنا نداره .. فرق ما با حیواناتی که غریزی رفتار می‌کنن همینه.

حالا شاید واستون سوال پیش بیاد که اگه ما اراده داریم و دست خودمونه که چه راهی رو بریم، چرا اونی که راه اشتباهی میره عقوبت میشه؟؟ مگر نه اینکه آزادیم هر مسیری رو که می‌خوایم بریم؟

جواب اینه...

خدا میگه من به تو عقل دادم، قدرت اختیار هم دادم، راه رو نشونت دادم، نقشه‌ی راه برات فرستادم، راهنما واست فرستادم؛ دست خودته که کدوم راه رو بری .. راهی که دنیارو به آخرت ترجیح بدی یا ابدِ تموم نشدنی رو به دنیایی که برای هیچکس نمی‌مونه..

درواقع راه مشخصه، از این راه بری فلان اتفاق میوفته از اون راه بری عاقبتت فلانه، دست خودته که کدوم رو انتخاب کنی...

خدا خودش توی قرآن جواب داده که اگه می‌خواستیم همه رو هدایت کنیم،این کاری نداشت؛ ولی هدایت اجباری،فاقد ارزشه.

اون دنیا وقتی به خدا گفتیم خدایا چرا داری ما رو عذاب می‌کنی، میگه انتخاب خودت بود! من بهت هشدار دادم.. راه رو بهت نشون دادم.. گفتم سعادتت توی کدوم مسیره؛ خواست خودت بود از این راه بری...

یه مثال بزنم...

رابطه اختیار انسان و خدا مثل رابطه استاد و دانشجو میمونه تو امتحان تستی! استاد ۴تا گزینه برات قرار داده و تو از بین اون ۴ گزینه حق انتخاب داری و اختیارتو به کار میگیری...

یا مثلا میخوای امروز تاکسی بگیری و از بین مثلا ۱۰ تا تاکسی که خدا برات مقدر کرده اختیار داری یکی رو انتخاب کنی ولی اینکه بقیه مسافرا کی باشن، داخل تاکسی اهنگ پخش بشه یا رادیو، از رادیو چی پخش بشه و... همش به اراده خداست...

یکم‌آرامش‌بگیریم؟:)