‌ ‌البلاغة عندي هي أن تقول و لا تقول ‌‌

نوشته بود: ‏چقدر این جمله از کتابِ گفتگوهای اگزیستانسیال به دل‌ام نشست: در هر حال یادتان باشد که یک شخصیتِ کامل باید یک جُو دیوانگی و کم‌ای حماقت هم داشته باشد؛ چون در غیرِ این صورت آدمْ نمی‌تواند دوام بیاورَد. . بله، یأتي زمانٌ یُتَّهَمُ فیه المؤمنُ بالجُنون ‌‌

‌ می‌خواستم یک توضیحِ مفصّلْ ذیلِ این قرائت بنویسم راجع‌به فرودها و فرازها و لحن‌الکلام‌اش که چطور مطابق بر معاني ایراد شده‌اند أما دیدم هرچه بگویم کسرِ شأنِ این قرائت است لذا هشت دقیقه خلوت کنید و روح‌تان را بسپارید به این آیات و از دنیا فارغ شوید. هنیئا لکم و مریئا ‌

‌‌ امروز در شمالی‌ترین نقطه‌ی روسیه خورشید غروب می‌کند و بعد از 122 روز دیگر طلوع خواهد کرد. برای اولین‌بار دل‌ام خواست أهل روسیه باشم. ‌

‌‌ ببینید «سُسْت‌شعر شنیدن» چقدر دردناک و پیرکُن و گوشت‌بَر است و کذا نشنیدن‌اش به چه اندازه فرح‌زا و روح‌افزا است که خدا با «لا تسمع فیها لاغیة» بهشت‌اش را توصیف می‌کند. ‌‌

یک چیز را هم سربسته بگویم: هیچ‌چیز مقدّس‌تر از حقّ نیست. ‌‌

‌ و أمنیّت در بُرهان است. ‌‌

‌ نقل است که أمّ‌جمیل (زنِ أبولهب و خواهرِ أبوسفیان) به تلافیِ تبّت یدا أبي‌لهب و وَٱمرأتُه حمّالة الحطبْ پیامبر را مُذَمَّم (عکسِ مُحَمَّد) نامید و همه‌ی قریش نیز ایشان را به همین نام ناسزا می‌گفتند؛ که مذمّمْ دیوانه شده است و مذمّمْ کافر است و مذمّم کذا و کذا و پیامبر فرمود: إنَّ اللَّهَ أَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اسْمِي وَ هُمْ يَسُبُّونَ مُذَمَّماً وَ أَنَا مُحَمَّدٌ خدا اسمِ مرا از یادِ آنها بُرد، و آنها سبّ می‌کنند مذّمم را، درحالی‌که من محمّد هستم. خب، بادبان‌ها را بکشید، به عقب برمی‌گردیم؛ به‌جایِ دلالت تابعِ إراده است. بگوییم: آیا حضرت‌عبّاسیْ دلالت تابعِ إراده است؟ ‌‌

‌ در جهان‌ای که إتّفاقِ محضْ حاکم است، درس‌گرفتن از إشتباهات و تکیه بر تجربه‌ها یک طنزِ تلخ است. ‌

‌‌ وقتی بیمار می‌شوید و ظاهرا خودتان هیچ تقصیر یا قصوری نداشته‌اید، شکر و حمد را زیاده کنید، که لطف خاص خدا شامل‌تان شده است. ‌‌

‌ ‌إحسانِ حقیقی آن است که نه به توقّعِ جزاء باشد؛ الباقي تجارت است. ‌

‌ إنسان و تربیت ع.ص ‌