🔻نمادین زندگی کنیم! #جنگ_نمادها 🔸رهبرانقلاب در دیدار با ورزشکاران چند تشکر ویژه و خاص داشتند. تشکر از خانم ورزشکاری که با مرد نامحرم دست نداد. تشکر از دختر قهرمانی که با حجاب مسابقه داد. تشکر از مادری که با فرزند روی سکوی قهرمانی رفت. تشکر از ورزشکاری که بر پرچم سجده کرد و ... 🔹تا اینجای ماجرا یک تشکر ساده است؛ اما ساده نیست. توضیح ایشان نشان می دهد ماجرا عمیق تر از یک کار خوب در میدان ورزش است. می فرمایند اینکار شما مثلا سجده در میدان ورزش متفاوت از سجده در خانه است. یا این حجاب فراتر از حجاب داشتن در تهران است. 🔻اما چرا؟ ایندست اقدامات یک نماد است؛ فراتر از نشانه. تفاوت ایندو چیست؟  نشانه یک علامت است. مثلا تابلوی ورود ممنوع. مثلا ابروی در هم کشیده نشانه خشم است. اما نماد چیست؟ نماد فراتر از نشانه است. نماد دارای محتوا و معناست. به فرق برج آزادی یا برج میلاد با کوه دماوند دقت کردید؟ برج آزادی یا برج میلاد نشانه شهر تهران است. تا می بینید، تهران تداعی می شود. اما کوه دماوند نماد تهران است. نماد استقامت و قدرت و شوکت و غیره.... 🔸با این توضیح تشکر رهبرانقلاب از رفتار نمادین ورزشکاران روشن می شود. این رفتارهای نمادین، پیامی را به دنیا مخابره می کند. پیام شخصیت و هویت ایرانی مسلمان. مثلا حجاب ورزشکار ما در میدان مسابقه بسیار فراتر از یک پوشش عادی است. چون معنایی را فراتر از پوشش منتقل کرده است. ❇️و اما اصل حرف اینجاست. جنگ امروز جنگ نمادهاست. امروز بیش از گذشته همه چیز رسانه است و پیام. نماد قدرت رسانه ای بسیار بالا در انتقال پیام دارد. نماد قدرت معناسازی و معنابخشی به امور عادی دارد. یک نمونه آشکار جنگ نمادین در غزه است؛ حماس نماد ارتش پولادین و شکست ناپذیر در دنیا را ضربه فنی کرد؛ فراتر از واقعیت فیزیکی ارتش اسرائیل. طنین قرآن در غزه نماد پایمردی و مقاومت و توکل و صبوری و شجاعت است و فراتر از نشانه مسلمانی و یا خود واقعی قرائت قرآن است. ✅حرف تمام است. بیائید نمادین زندگی کنیم. زندگی نمادین یعنی معنا بخشیدن به امور عادی. برای همه ما آش پختن و چایی دادن در خانه با هیات عزاداری متفاوت است. چرا؟ ساده است. چای هیات رنگ امام حسین گرفته است. چای در هیات معنادار می شود. زندگی نمادین کمک می کند زندگی روزمره ارتقا پیدا کند و امور عادی و حتی مدال آوری تبدیل به عبادت شود و بلکه فراتر از یک سلوک فردی تبدیل به قیام و جهاد شود. جنگ امروز جنگ نمادهاست. هرکس هرجا نشسته است باید نمادهای دشمن را با نمادهای ایرانی-اسلامی هدف بگیرد. همشهری @mahdian_mohsen

کمی زیبایی ببینید #غزه @mahdian_mohsen

🔹راز خنده های غزه 🔸این متن را تصویری بخوانید. 1⃣یکم. حتما عکس ها و فیلم های تحسین برانگیز این روزهای غزه را دیده اید: دختری در حال شانه کردن موهایش در دل خرابه است. پسرکی از آرزوهایش می گوید: "می خواهم پزشک شوم." عروس و داماد در دل ویرانی دست به دست هم قدم می زنند. و عکس دخترکی شاد در حال نان پختن در میان آوار حملات صهیونیستی دست به دست می شود.  2⃣دوم. پدر با جنازه دخترش حرف می زند و می گوید: "مگر نگفته بودی برایت عروسک بخرم؟ می خرم. بزودی در مسجد الاقصی." پسرک برای کاهش دردش قران می خواند. طنین قرآن این روزها در دل غزه، جهانی را به تسکین کشیده است. چشم ها از این تربیت قرآنی خیره مانده است. مادری که هر سه فرزندش را از دست داده است می گوید فدای مقاومت. جهانی در حسرت این قدرت ایمانی انگشت به لب مانده است. 3⃣سوم. بند اول امتداد بند دوم است. خروجی آن "صبر الهی"، این "امید ایمانی" است. ایندو کنارهم، "قدرت توحیدی" را به تصویر می کشد. گوئی روح توحید در این روزها  ظهور کرده است. همه جای غزه "ذکر" است. غزه هیچ؛ گوئی این اذکار چون چشمه کوثر عالمی را به تسخیر برده است. همه جا تکثیر شده است. گوشه گوشه های این عالم و در دل غربت، گویا همه جا آینه غزه اند. 4⃣چهارم. امید به پیروزی این نیست که صرفا لوازم و مقدمات شکست دشمن فراهم باشد. اگر چنین باشد هرطور حساب کنید اعداد صهیونیست ها بیش از این مردم مظلوم است. اما آنچه امید می سازد، قدرت ایمان است. "اقدام" و "صبر" است. "مقاومت" است. دل بستن به "سنت های قطعی الهی" است. "او" با پیروان حق است. ناصران "او"، از "او" نصرت می گیرند و در نهایت، پیروز نهائی اند. چه آنکه نشئه های این پیروزی امروز مقابل دیدگان ماست. 5⃣پنجم. غزه برای ما مردم ایران سراسر درس است. هرچند ملت ایران طی این چهل و اندی سال همین صحنه ها را به نمایش گذاشتند اما همچنان راه بسیار است. "امید ایمانی" غیر از "امید مادی" است و قدرت بالندگی و سازندگی اش فراتر از داشته های امروز ماست. قدر بدانیم تصاویری که این روزها از پیش چشم ها می گذرد. حکیمانه به تماشا بنشینیم که سراسر زیبایی است. همشهری @mahdian_mohsen

✅کسادی بازار دروغ در ایران 🔻دقت کردید که حدود یک ماه است اخبار ایران بحرانی نیست؟ مثلا پدری از فقر کودک خود را نمی خورد و گشت های ارشاد به کنسرت های موسیقی حمله نمی کنند، مسوولین به ونزوئلا فرار نمی کنند و اشنویه سقوط نمی کند و بجای رهبرانقلاب میرطاهر نمی آید و نیکا را با باتوم نمی کشند و دانشجویان شریف به خاک و خون کشیده نمی شوند و پاهای رونقی در زندان نمی شکند و به آرمیتا در زندان تعرض نمی شود؟ به نظرتان چرا؟ خیلی ساده است. کارفرمای دروغ گویان مشغول کودک کشی است و جیره دروغ پراکنی خرج موشک پراکنی در غزه می شود. 🔻اما ماجرا از این دقیقتر است؛ واقعیت اینست که رهزن های رسانه ای همچنان در ایران مشغول کارند اما دروغ های شان باور نمی شود. چرا؟ چون رسانه های ضدایرانی به ناچار ماهیت حقیقی خود را نشان دادند و سمت اسرائیل ایستادند و مشغول خون شوئی شدند؛ طبیعی است که بی آبروتر از گذشته شوند. معدود مخاطب ایرانی که مقابل این رسانه ها مردد بودند، امروز با خط اعتباری سوخته ای مواجه اند که در روز روشن کشتار هزاران نفر زن وکودک را در غزه می بینند و از این نسل کشی دفاع می کنند. طبیعی است که طشت رسوائی از هویت شیادانه این رسانه ها بر زمین بیافتد.  🔹و اما دو نکته؛ 1⃣اول اینکه جنس چالش های ایرانی روشن شده است. وقتی ماموریت دروغگوئی متمرکز روی ایران است، شب و روز برای مردم مساله می سازند. ملت هر روز با دهها دروغ و دهها چالش و دهها مساله مواجه است. اینجاست که هوشیاری مخاطب و مسوول در خطای برداشت و خطای تصمیم گیری بااهمیت می شود. 2⃣دوم اینکه عمق فاجعه انگیز دروغ گوئی در رسانه های ضدانقلاب آشکار شده است. کشتار دهها هزار کودک و زن را در غزه ببینید و ابعاد هولناک این جلادی قرن در نسل کشی را برآورد کنید و حالا تصور کنید پشت پرده اغتشاشات 1401 چه شیاطین خون آشامی قرار داشتند. 🔸و اما ثمره این دو مقدمه؛ مردم ما صرفا با مشتی رسانه دروغگو طرف نیستند. از بی بی سی و من وتو و ایران اینترنشان و غیره عبور کنید. ذهن مردم ما در مواجهه با کسانی است که کمترین جنایت شان خون ریختن سفاکانه از مظلوم در روز روشن و در مقابل دیدگان عالم است. هولناک نیست؟ به هوشیم؟ ماجرا را کم برآورد نکردیم؟ مهیای مبارزه ایم؟ در آرایش جنگیم؟ همشهری @mahdian_mohsen

✅راز دوقطبی های توهمی 🔻راز دوقطبی های توهمی مثل بسیجی-غیربسیجی در ایران و دوقطبی شیعه- سنی در منطقه چیست؟ چطور از این دوقطبی ها عبور کنیم؟ آیا هر نوع دوقطبی مذموم است؟ 🔻اولا دو مقدمه: 1⃣مقدمه اول: دوقطبی چیست؟ دوقطبی غیر از اختلاف است. دوقطبی تقابل با اهریمن است. یعنی دشمنی تمام عیار با نماینده طاغوت. با این توضیح ساده، هم اختلاف داریم و هم دوقطبی. اشکال جائی است که اختلاف جای دوقطبی های حقیقی قرار می گیرد. اما این نوع دوقطبی چطور شکل می گیرد؟ گم کردن دشمن اصلی. 2⃣مقدمه دوم: بدون شک یکی از مهمترین گزاره های پربسامد در سخنان امام و رهبرانقلاب پرهیز از دوقطبی سازی است. چرا؟ دوقطبی ساز به غایت وحدت شکن است و از اینرو شیطانی ترین اقدام برای تفرقه و از هم پاشیدن جبهه حق است. ثمره دوقطبی سازی گم کردن دشمن اصلی است. 🔻با این دو مقدمه نگاهی به سخنان رهبرانقلاب در دیدار با بسیجیان داشته باشیم. 1⃣یکم. فرمودند طوفان الاقصی دوقطبی های غلط مثل عرب-غیرعرب و شیعه –سنی را از بین برد و جای آنرا به دوقطبی حقیقی تسلیم –مقاومت داد. طوفان الاقصی دشمن اصلی را با تمام ابعادش جلوی چشم  آورد. رهبری فرمودند 75 سال جنایت صهیونیست ها امروز به صورت فشرده در 50 روز پیش روی ماست. بروز و ظهور این دشمن حقیقی باعث شد جبهه مقاومت یک دست شوند تا آنجا که امروز مقاومت شیعی در دفاع از اهل سنت غزه، هم عهد و هم قسم شدند. 2⃣دوم. رهبرانقلاب خطاب به بسیج فرمود: از دوقطبی های کاذب پرهیز کنید. کسانی که دین و انقلاب و ولایت فقیه را قبول دارند ولو اختلاف سلیقه داشته باشند برادران شما هستند. و در ادامه یادآور می شوند آنجا که سیل آمد بسیجی ها نپرسیدند قومیت و سلیقه سیاسی ات چیست؛ رفتند و به مردم خدمت کردند. این دو جمله تصریح دارد که دشمن واقعی بین مردم نیست. دوقطبی را اینجا نباید ساخت. 🔻اما آیا هر نوع دوقطبی مذموم است؟ رهبرانقلاب در همین دیدار به فهم و شناخت از دشمن در ابعاد جهانی اشاره می کنند . صف بندی اینجاست. بنابراین دوقطبی اصیل هم داریم. دوقطبی انقلابی وضدانقلابی که پیشتر رهبرانقلاب بدان اشاره کرده بود یک نمونه است. جامعه ایرانی ما با همه اختلاف سلیقه ها و شدت و ضعفش انقلابی است و باید مقابل ضدانقلاب که شمشیر بروی این خاک و ملت کشیده است یکدست شوند.   دوقطبی اصیل در انقلاب همان دوقطبی تاریخی حق و باطل است. دشمن اصلی شناخته شود دوقطبی های توهمی رنگ باخته و جای خود را به دوقطبی های حقیقی می دهند. @mahdian_mohsen

✅درباره کمپین صادق بوقی 1⃣یکم. چرا ضدانقلاب درس نمی گیرد؟ این سطح از بلاهت در دشمن این خاک جالب است. سالها فکر می کردند هر کس در این مملکت روسری اش عقب است مقابل نظام قرار دارد. بارها و بارها نیز چوب این خوش خیالی شان رو خوردند تا اینکه اغتشاشات سال گذشته رسما با جماعتی مواجه شدند که حجاب نداشتند و اما تقلای دشمن را به تمسخر گرفتند و بلکه مقابل آن صف بستند. این روزها نیز کمپین صادق بوقی راه افتاده است و ضدانقلاب همچنان فکر می کند این شادی مردمی نافرمانی مدنی و تقابل با جمهوری اسلامی است. عجب حماقتی. این کمپین شادی برای بخشی از همین مردم است. همان مردمی که هویت شان دشمنی با دشمن این خاک است. هم اهل معنویت و مقاومت اند و هم شاد در دل سختی ها. 2⃣دوم. صادق بوقی ناخواسته پروژه زامبی های فرهنگی در ساحت موسیقی را ناک اوت کرد. ساسی مانکن که رسما نشان موسیقی دشمن است این روزها با همه پروژه تبلیغاتی و بخط کردن رسانه های دشمن به حاشیه رفته است. علت نیز روشن است. صادق بوقی ولو با شادی محلی اش برآمده از بخشی از فرهنگ اقوام با لهجه محلی و شادی از نوع هویت ایرانی است و اما ساسی مانکن نماد موسیقی مبتذل آنهم با ماموریت دشمن فرهنگی است. ایندو در یک زمان مشخص مقابل هم قرار گرفتند و در این دوئل اجتماعی دومی بی حیثیت شد. 3⃣سوم. سلیقه یکی مثل من، سبک شادی صادق بوقی نیست. اما این سبک شادی جزئی از فرهنگ ماست. جزئی از جامعه ماست. همین مردم. این مردم هم سلام فرمانده می خوانند و هم به سبک پیرمرد رشتی شادی می کنند. این مردم جمع ایندو هستند. برخی قدرت جمع بستن ایندو را ندارند و ناچار برچسب جامعه متضاد بر این مردم می زنند. اینهم خطاست و ناشی از خطای برداشت در نظام اولویت های ارزشی و هنجاری است. اگر می خواهیم جامعه ای را تحلیل کنیم باید مجموعه ارزش ها و هنجارهای جامعه را فهرست و اما سهم هرکدام را با وزن کشی محاسبه کرد و برآیند گرفت؛ نه اینکه همه را همسطح قرار داد و جمع جبری زد. وزن و ضریب مقاومت و معنویت و عدالت خواهی و ظلم ستیزی و آزادی خواهی واقعی این مردم قابل مقایسه با دیگر خصائص آنهاست؟ این خطای تحلیل بسیار کلیدی است که خیلی ها ولو دلسوزان کشور را به اشتباه می اندازد و نمی توانند مردم را درست تحلیل کنند. 4⃣چهارم. برخی مسوولین ما در مواجهه با مسائل اجتماعی خواسته یا ناخواسته هیزم آتش می شوند. برخی تصمیمات خلق الساعته و یا بدون تخمین رسانه ای هزینه ساز برای کلیت ساختار حاکمیت است. یک نمونه اش برخورد با همین پیرمرد رشتی است. واقعا چقدر این مساله اهمیت داشت که اینطور مقدمه ضریب دادن بدان می شویم؟ یک نمونه اخیر دیگر جلوگیری از برگزاری کنسرت قربانی در اصفهان است. این تصمیم ها ممکن است در سطح یک مدیر محلی و با شتابزدگی اتخاذ شود اما هزینه آن فراتر از تصمیم یک مدیر است و کل جامعه و حاکمیت را درگیر می کند. کاش بیشتر تدبیر کنیم. همشهری @mahdian_mohsen

☑️پشت پرده پروژه فحاشی 1⃣یکم. خانم‌های بازیگر لیندا کیانی، الهام حمیدی و متین ستوده اخیرا در متن‌های جداگانه‌ای به جریان فشاری اشاره کردند که در حوادث سال گذشته با تکفیر و فحاشی و تهدید آنها را مجبور به سکوت کردند تا جایی‌که حتی نمی‌توانستند برای پیروزی تیم ملی ابراز شادی کنند. همزمان رئیس شبکه ۴ سیما نیز در مصاحبه‌ای گفته است که تعدادی از بازیگران ازجمله رامبد جوان و مهران مدیری ممنوع‌التصویر نیستند، بلکه به جهت ترس از فحاشان جرات نمی‌کنند به تلویزیون برگردند. 2⃣دوم. دوستی می‌گفت در حوادث سال گذشته با یکی از سلبریتی‌های سینمایی گفت‌وگویی صمیمانه داشته و درباره مواضع شاذ او پرس وجو کرده است. اما پاسخ آن هنرمند جالب بوده و گفته است: «راستش علت این حرف‌های من این‌است که من به طرف مقابل اعتماد ندارم. وحشی‌اند. می‌ترسم به‌خودم و یا خانواده‌ام آسیب بزنند. اما می‌دانم از سمت شما آسیبی نمی‌بینم.» به همین سادگی. ریشه سکوت و حتی اعتراض و چه بسا بدگویی برخی از سلبریتی‌ها را سال گذشته بررسی کنید به همین نقطه می‌رسید. خاطرم هست آن‌روز که رهبری در همان اوایل اغتشاشات درباره مواضع ساختارشکنانه سلبریتی‌ها اظهارنظر می‌کردند فرمودند این مواضع مهم نیست و جدی نگیرید. آن زمان خیلی‌ها متوجه نشدند. 3⃣سوم. سال گذشته کافی بود یک سلبریتی حرف نزند؛ نه اینکه چیزی در دفاع از مردم و جمهوری اسلامی بگوید. کافی بود صرفا حرفی نزند و سکوت کند یا حتی در مواردی مثل پیروزی تیم ملی اظهار خوشحالی کند یا بخواهد مثلا فیلم جدید بازی کند یا در جشنواره جایزه‌اش را بگیرد یا کنسرت برگزار کند. همین بهانه کافی بود تا چنان در فضای مجازی روزش سیاه شود که به نفس‌نفس بیفتد. یک نمونه اخیرش اظهارات مرضیه برومند درباره جنایات غزه که چنان کردند و چنان تاختند که مجبور شد حرفش را پس بگیرد. 4⃣چهارم. سال گذشته بعد از حمله به مقر منافقین در آلبانی موسوم به اشرف۳، مشخص شد حداقل ۱۵۰۰نفر نیروی آموزش دیده در نفاق وظیفه داشتند ذیل پست‌ها، فحاشی و هتاکی و تهدید به ترور و غیره کنند. بعدها وزارت اطلاعات گزارش داد بعد از مرگ خانم مهسا ظرف یک‌ماه ۵۰هزار اکانت فیک با هویت جعلی در شبکه توییتر ایجاد شده است که وظیفه‌اش انبوه‌نمایی در جبهه ضدانقلاب است. گزارش یک نهادنظارتی دیگر نیز در این رابطه اهمیت دارد. مطابق این داده‌کاوی قبل از فوت خانم مهسا روزانه ۶۰۰کاربر به توییتر اضافه می‌شد و این عدد بعد از مرگ مهسا به روزی ۱۶هزار کاربر فیک رسیده است. همچنین ۲۹درصد کاربرانی که بعد مهسا تولید محتوا کرده‌اند ۸۰درصد تولیدات مرتبط با جنگ‌های خیابانی را در اختیار داشته‌اند. ۱۱درصد این محتوا نیز مربوط به مجریان و کارکنان شبکه‌های ماهواره‌ای است و ۴۳درصد ریتوییت‌ها برای عناصر اجاره‌ای منافقین و شبکه منحوس پهلوی است. 5⃣پنجم. تا اینجای ماجرا روایت صحنه جنگ است. کل این پروژه طراحی شده را می‌گویند ایجاد مارپیچ سکوت رسانه‌ای. هدف مارپیچ سکوت این است که افراد احساس کنند در اقلیت‌اند و اگر حرف بزنند باید هزینه دهند. امروز روشن شده است پشت پرده جریان تهدید و فحاشی چه کسانی بوده‌اند. با این همه وظیفه افراد در شبکه‌های اجتماعی چیست؟ اولا مقهور این صحنه‌سازی‌ رسانه‌ای نشوند و دوم تلاش کنند این مارپیچ سکوت را به نفع انتشار حقایق بشکنند تا دیگران احساس اقلیت نکنند. چه آنکه امروز جریان دشمن به جایی رسیده است که به روشنی فهمیده در داخل بی‌اعتبار است و بارها پس از فراخوان‌های کودکانه‌شان ابراز شکست و زبونی کرده است. @mahdian_mohsen

من از این عکس نه شجاعت، بلکه فقط غفلت می فهمم. هم دختر و هم پلیس. دختری که نمی داند و کسی برایش نگفته است ماجرا نه آزادی ست و نه چند تار مو. ماجرا بی حجابی اجباری است و پشت پرده اش کودک کش ها. واگرنه یقین چنین نمی کند. و پلیسی که نمی داند هزینه انفعالش شکستن اقتدارش است و ثمره اش شهدای راسک. @mahdian_mohsen