جاده بصره پر از خاطره های باشکوه آدم هاییست که سهمشان از زندگی اخلاص بود
حالا در آفتاب بی غروب خورشیدشان بر سفره نور نشسته ایم و آرزویمان تنها یک چیز است :
دستهایشان بسته بود اما دلهایشان تا آخرین قطره خون نام بلند ایثار را فریاد زد
مانند فرهاد بر بیستون نام عشق را حک کردند و حالا ما مانده ایم وکتیبه ای که کلمه کلمه عشق را در خود دارد :)