چنان رفتی ڪہ حتیٰ سایہات از رفتنت جا ماند
رڪاب از هم گسست از بس براے مرگ مشتاقے
فرار از تو فرارے مےشود در عرصہے میدان
چنان رفتے ڪہ بعد از آن بخوانندت هوالباقے
بدون دست مےآیے و از دستت گریزانند
پر از زخمے هنوز اما براے جنگ قبراقے
به سوی خیمهها یا "عُدَتي في شِدتي" برگرد
ڪہ تو بے مشڪ سقایے ڪہ تو بے دست رزاقے
شنیدم بغض بےگریہ به آتش مےڪشد جان را
بماند باقے روضہ درون سینہام باقے...!
سر درب خانـه تو نوشتـند از ازل
آقـا شد هر ڪسی ڪه شد اینجا گدا حسین