Haj Meysam MotieeShabArafeh1396[03].mp3
زمان:
حجم:
5.86M
▫️ فضیلت زیارت امام حسین در شب عرفه + سلام به اباعبدالله (علیهالسلام)
🎙 بانوای: حاج میثم مطیعی
💠 از اعمال شب #عرفه
۱۷ تیر ۱۴۰۱
۱۸ تیر ۱۴۰۱
10.85M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
عرفه آخرین فرصت التماس دعا🌹🤲🏻
۱۸ تیر ۱۴۰۱
❤️🌹💥🌹❤️
💠 سفارش به شب و روز عرفه
💢 در روایت دارد عبادت در شب #عرفه معادل صد و هفتاد سال عبادت است.
👈 چه موقعیت خوبی.
🔸 اون روایتی را که از امام صادق صَلَوَاتُاللَّهِعَلَیهِ است که «مَنْ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَمْ يُغْفَرْ إِلَى قَابِلٍ إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَةَ».
🔹 میدونی یعنی چی؟ یعنی اون کسانی را که عقب مانده بودند از ماه رمضان توی ماه رمضون نتونستند کاری بکنند از اون مغفرت ماه مبارک رمضان نتونستند بهره بگیرند این واماندگان عقب ماندگان بهترین فرصتشون عرفه است. خوب دقت کنید چی دارم میگم.
✅ بهترین فرصت اونها عرفه است. فرصتی بسیار خوب....
🎙 آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی(ره👋
💥💥💥💥💥
💠 امام على عليه السلام : مِنَ الذُّنوبِ ذُنوبٌ لاتُغفَرُ إلاّ بِعَرَفَاتٍ ؛
👈 برخى از گناهان جز در عرفات بخشوده نمى شوند.
📚 دعائم الاسلام ، ج 1 ، ص 294
📎 #عیدآسمانی
📎 #روز_عرفه
@mahmobarak
۱۸ تیر ۱۴۰۱
💎آناتومی توحیدی در دعای عرفه امام حسین(ع)
اِلهى اُحْصى عَدَداً وَذِکْراً اَمْ اَىُّ عَطـایاکَ اَقُومُ بِها شُکْراً وَهِىَ یا
مـعـبـود مـن کـدامـیـک از نعمتهایت را بشماره درآورده و یاد کنم یا براى کدامیک از عطاهایت به سپاسگزارى اقدام کنم در صورتى که آنها
رَبِّ اَکْثَرُ مِنْ اَنْ یُحْصِیَهَا الْعآدّوُنَ اوْ یَبْلُغَ عِلْماً بِهَا الْحافِظُونَ ثُمَّ
اى پروردگار من بیش از آن است که حسابگران بتوانند آنها را بشمارند یا دانش حافظان بدانها رسد سپس اى خدا
ما صَرَفْتَ وَدَرَاءْتَ عَنّى اَللّهُمَّ مِنَ الضُرِّ وَالضَّرّآءِ اءَکْثَرُ مِمّا ظَهَرَ لى
آنـچـه را از سختى و گرفتارى از من دور کرده و باز داشتى بیشتر بوده از آنچه برایم آشکار شده
مِنَ الْعافِیَهِ وَالسَّرّآءِ وَاَنـَا اَشْهَدُ یا اِلهى بِحَقیقَهِ ایمانى وَعَقْدِ
از تـنـدرسـتـى و خـوشى و من گواهى دهم خدایا به حقیقت ایمان خودم و بسته شدن تصمیمات یقینم
عَزَماتِ یَقینى وَخالِصِ صَریحِ تَوْحیدى وَباطِنِ مَکْنُونِ ضَمیرى
و توحید خالص و بى شائبه خود و درون سرپوشیده نهادم
وَعَلائِقِ مَجارى نُورِ بَصَرى وَاَساریرِ صَفْحَهِ جَبینى وَخُرْقِ
و رشته هاى دید نور چشمانم و خطوط صفحه پیشانیم
مَسارِبِ نَفْسى وَخَذاریفِ مارِنِ عِرْنینى وَمَسارِبِ سِماخِ سَمْعى
و رخنه هاى راههاى تنفسم و پرده هاى نرمه بینیم و راههاى پرده گوشم
وَما ضُمَّتْ وَاَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتاىَ وَحَرَکاتِ لَفْظِ لِسانى وَمَغْرَزِ
و آنـچـه بـچـسـبـد و روى هـم قـرار گـیـرد بـر آن دو لبـم و حـرکـتـهـاى تـلفظ زبانم و
حَنَکِ فَمى وَفَکّى وَمَنابِتِ اَضْراسى وَمَساغِ مَطْعَمى وَمَشْرَبى
جای فرو رفتگی سقف دهان و آروارهام و محل روییدن دندانهایم و محل چشیدن خوراک و آشامیدنی هایم
وَحِمالَهِ اُمِّ رَاءْسى وَبُلُوعِ فارِغِ حَباَّئِلِ عُنُقى وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورُ
و رشـتـه و عصب مغز سرم و لوله (حلق ) متصل به رگهاى گردنم و آنچه در برگرفته آن را
صَدْرى وَحمائِلِ حَبْلِ وَتینى وَنِیاطِ حِجابِ قَلْبى وَاءَفْلاذِ حَواشى
قفسه سینه ام و رشته هاى رگ قلبم و شاهرگ پرده دلم و پاره هاى گوشه و کنار
کَبِدى وَما حَوَتْهُ شَراسیفُ اَضْلاعى وَحِقاقُ مَفاصِلى وَقَبضُ
جگرم و آنچه را در بردارد استخوانهاى دنده هایم و سربندهاى استخوانهایم و انقباض
عَوامِلى وَاَطرافُِ اَنامِلى وَلَحْمى وَدَمى وَشَعْرى وَبَشَرى
عضلات بدنم و اطراف سر انگشتانم و گوشتم و خونم و موى بدنم و پوستم
وَعَصَبى وَقَصَبى وَعِظامى وَمُخّى وَعُرُوقى وَجَمیعُِ جَوارِحى وَمَا
و عصبم و ساقم و استخوانم و مغزم و رگهایم و تمام اعضاء و جوارحم و آنچه بر اینها
انْتَسَجَ عَلى ذلِکَ اَیّامَ رِضاعى وَما اَقلَّتِ الاَْرْضُ مِنّى وَنَوْمى
بافته شده از دوران شیرخوارگیم و آنچه را زمین از من بر خود گرفته و خوابم
وَیَقَظَتى وَسُکُونى وَحَرَکاتِ رُکُوعى وَسُجُودى اَنْ لَوْ حاوَلْتُ
و بیداریم و آرمیدنم و حرکتهاى رکوع و سجود من (گواهى دهم ) که اگر تصمیم بگیرم
وَاجْتَهَدْتُ مَدَى الاَْعصارِ وَالاَْحْقابِ لَوْ عُمِّرْتُها اَنْ اءُؤَدِّىَ شُکْرَ
و بکوشم در طول قرون و اعصار بر فرض که چنین عمرى بکنم و بخواهم شکر
واحِدَهٍ مِنْ اءَنْعُمِکَ مَا اسْتَطَعْتُ ذلِکَ اِلاّ بِمَنِّکَ الْمُوجَبِ عَلَىَّ بِهِ
یـکى از نعمتهاى تو را بجا آورم نخواهم توانست جز به لطف خود که آن خود واجب کند بر من
شُکْرُکَ اَبَداً جَدیداً وَثَنآءً طارِفاً عَتیداً اَجَلْ وَلوْ حَرَصْتُ اَنـَا
سپاسگزاریت را دوباره از نو و موجب ستایشى تازه و ریشه دار گردد آرى و اگر حریص باشم من
وَالْعآدُّونَ مِنْ اَنامِکَ اءَنْ نُحْصِىَ مَدى اِنْعامِکَ سالِفِهِ وَ انِفِهِ ما
و حسابگران از مخلوقت که بخواهیم اندازه نعمت بخشیهاى تو را از گذشته و آینده
حَصَرْناهُ عَدَداً وَلا اَحْصَیناهُ اَمَداًهَیْهاتَ اءنّى ذلِکَ وَاَنْتَ الْمُخْبِرُ فى
بـه حساب درآوریم نتوانیم بشماره درآوریم و نه از نظر زمان و اندازه آنرا احصاء کنیم ! هیهات ! کجا چنین چیزى میسر است
کِتابِکَ النّاطِقِ وَالنَّبَاءِ الصّادِقِ وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَهَ الله لا تُحْصُوها
و تو خود در کتاب گویا و خبر راست و درستت خبر داده اى که ((و اگر بشمارید نعمت خدا را، آن را احصاء نتوانید کرد))
#عرفه_دعای تمرین شکر
@mahmobarak
۱۸ تیر ۱۴۰۱
6.76M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴ويژه| سالگرد فتنه١٨تير سال ۷۸
♦️رهبر معظم انقلاب: اگر عکس مرا هم پاره کردند باید سکوت کنید
♦️جوان مومن حزباللهی نیرویش را برای مقابله با دشمن حفظ کند
۱۸ تیر ۱۴۰۱
۱۸ تیر ۱۴۰۱
۱۹ تیر ۱۴۰۱
۱۹ تیر ۱۴۰۱
💠ذبیحی بزرگتر از اسماعیل(ع)
🔰وَ فَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (آیه ۱۰۷صافات)
و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن] رهانیدیم.
🔷در عیون اخبار الرضا(ع)، خصال شیخ صدوق و دیگر كتب معتبر، از امام رضا(ع) چنین روایت شده است:
🔰لَمَّا أَمَرَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِبْرَاهِيمَ (ع) أَنْ يَذْبَحَ مَكَانَ ابْنِهِ إِسْمَاعِيلَ الْكَبْشَ الَّذِي أَنْزَلَهُ عَلَيْهِ تَمَنَّى إِبْرَاهِيمُ (ع) أَنْ يَكُونَ يَذْبَحُ ابْنَهُ إِسْمَاعِيلَ (ع) بِيَدِهِ وَ أَنَّهُ لَمْ يُؤْمَرْ بِذَبْحِ الْكَبْشِ مَكَانَهُ لِيَرْجِعَ إِلَى قَلْبِهِ مَا يَرْجِعُ إِلَى قَلْبِ الْوَالِدِ الَّذِي يَذْبَحُ أَعَزَّ وُلْدِهِ بِيَدِهِ فَيَسْتَحِقَّ بِذَلِكَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ أَهْلِ الثَّوَابِ عَلَى الْمَصَائِبِ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا إِبْرَاهِيمُ مَنْ أَحَبُّ خَلْقِي إِلَيْكَ فَقَالَ يَا رَبِّ مَا خَلَقْتَ خَلْقاً هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ حَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ (ص) فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا إِبْرَاهِيمُ أَ فَهُوَ أَحَبُّ إِلَيْكَ أَوْ نَفْسُكَ قَالَ بَلْ هُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ نَفْسِي قَالَ فَوَلَدُهُ أَحَبُّ إِلَيْكَ أَوْ وَلَدُكَ قَالَ بَلْ وَلَدُهُ قَالَ فَذَبْحُ وَلَدِهِ ظُلْماً عَلَى أَيْدِي أَعْدَائِهِ أَوجَعُ لِقَلْبِكَ أَوْ ذَبْحُ وَلَدِكَ بِيَدِكَ فِي طَاعَتِي قَالَ يَا رَبِّ بَلْ ذَبْحُهُ عَلَى أَيْدِي أَعْدَائِهِ أَوْجَعُ لِقَلْبِي قَالَ يَا إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ طَائِفَةً تَزْعُمُ أَنَّهَا مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (ص) سَتَقْتُلُ الْحُسَيْنَ (ع) ابْنَهُ مِنْ بَعْدِهِ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ فَيَسْتَوْجِبُونَ بِذَلِكَ سَخَطِي فَجَزِعَ إِبْرَاهِيمُ (ع) لِذَلِكَ وَ تَوَجَّعَ قَلْبُهُ وَ أَقْبَلَ يَبْكِي فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا إِبْرَاهِيمُ قَدْ فَدَيْتُ جَزَعَكَ عَلَى ابْنِكَ إِسْمَاعِيلَ لَوْ ذَبَحْتَهُ بِيَدِكَ بِجَزَعِكَ عَلَى الْحُسَيْنِ (ع) وَ قَتْلِهِ وَ أَوْجَبْتُ لَكَ أَرْفَعَ دَرَجَاتِ أَهْلِ الثَّوَابِ عَلَى الْمَصَائِبِ فَذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ.
🔷هنگامى كه خداوند تبارک و تعالی به حضرت ابراهیم امر کرد که بجای اسماعیل، قوچى را که برایش نازل کرده بود ذبح کند، حضرت ابراهیم(ع) آرزو كرد به اینکه فرزندش را به دست خود ذبح کند و مأمور به ذبح قوچ بجای ذبح فرزندش نشده باشد تا آن داغی را که به قلب پدری که عزیزترین فرزندانش را با دست خود قربانی نموده وارد میشود، به دل او هم وارد شود تا از این طریق، استحقاق بالاترین درجاتی را که اهل ثواب بر مصیبت ها میبرند، پیدا کند. پس خداوند عزّوجلّ بر ابراهیم وحی کرد كه ای ابراهیم، محبوب ترین مخلوقات من نزد تو كیست.
🔷ابراهیم(ع) فرمود: پروردگارا هیچ مخلوقی خلقی نکردی که برای من محبوب تر از حبیب تو محمد(ص) باشد. پس خداوند عزّوجلّ دوباره وحی کرد كه آیا او را بیشتر دوست دارى یا خودت را ابراهیم(ع) گفت که البته که او پیش من از خودم محبوب تر است. خداوند متعال فرمود: فرزند او را بیشتر دوست دارى یا فرزند خود را، ابراهیم(ع) عرض كرد: البته که فرزند او را بیشتر دوست دارم.
🔷پس حق تعالى فرمود: آیا ذبح فرزند او (امام حسین) به دست دشمنان از روى ستم، بیشتر دل تو را به درد می آورد یا ذبح فرزندت به دست خودت در راه اطاعت من! عرضه داشت:
🔷پروردگارا! ذبح او به دست دشمنان بیشتر دلم را به درد می آورد. در این هنگام خداوند خطاب كرد: اى ابراهیم! پس به یقین جمعى كه خود را از امت محمد(ص) مى پندارند، بزودی فرزند وی را از روى ظلم و ستم و با عداوت و دشمنى، ذبح خواهند كرد همان گونه كه گوسفند را ذبح مى كنند و به این سبب مستوجب خشم و عذاب من مى گردند.
🔷پس ابراهیم(ع) از شنیدن این خبر جانكاه، ناله و فریاد بر آورد و قلب و جان او به درد آمد و رو کرد به گریه کردن تا این كه پروردگار عزّوجلّ به او وحی نمود:
🔷اى ابراهیم! جزع و مصیبت تو بر فرزندت اسماعیل را اگر او را به دست خود ذبح مى كردی، با جزع و ناله ای كه تو بر حسین(ع) و شهادتش كردى فدیه و جایگزین نمودم و بدین سبب بالاترین درجاتی که اهل ثواب برای تحمل مصیبت ها می برند به تو دادم. در پایان امام رضا(ع) فرمود: این است مفهوم قول خداوند عز وجل «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ».
📖عيون أخبار الرضا(ع)، ج۱، ص ۲۰۹
@mahmobarak
۱۹ تیر ۱۴۰۱
روز عید قربان مانند عید فطر یکی از اعیاد بزرگ مسلمانان است و در روایات به آن «یوم النحر» و «یوم الاضحی» گفته می شود. عید قربان نزد اهل بیت (ع) به اندازه ای اهمیت دارد که نماز آن را از واجبات معرفی کردند و فرمودند:«صَْلاةُ الْعِیْدِینِ فَریضَةٌ؛ نماز عید فطر و قربان واجب است.» (استبصار، ج 1، ص 443) اما فقها این نماز در عصر غیبت را به استناد روایت امام باقر(ع) که فرمود «لَا صَلَاةَ یَوْمَ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَی إِلَّا مَعَ إِمَام؛ نماز دو عید باید همراه با امام باشد»، واجب نمی دانند.
امام صادق(ع) در روایتی از پدرانش چنین نقل فرمودند:«امام علی(ع) دوست داشت چهار شب از سال، خود را فارغ نماید؛ شب اول رجب، شب نیمه شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان» به نظر می رسد که منظور از فراغت، فراغت برای عبادت در آن با زنده نگهداشتن آن باشد ( المراقبات، دارالاعتصام، ص371)
#الّلهُمَّعَجِّلْلِوَلِیکَالْفَرَج
@mahmobarak
۱۹ تیر ۱۴۰۱
۱۹ تیر ۱۴۰۱