۱۶۲ ✅ ادامه ی کتابِ " رفیق شهیدم مرا متحول کرد " ✍ بخش دوم محبت شهید به برادران 🔹محمدرضا عبدلی، استان اصفهان : فقط با یک نگاه، زمانی که تصویر خنده‌اش در صفحات مجازی منتشر شد، کافی بود تا مرا آنچنان شیفتۀ خود کند که دیوانه‌وار سراغ او را از کسانی بگیرم که تصویر زیبایش را در صفحات خودشان منتشر کرده بودند. سمنان اولین آدرس بود. عاشقانه بی‌تاب شده بودم. اگر نام عباس را به لیست دوستان شهیدم اضافه می‌کردم، پنجاهمین نام بود؛ با این تفاوت که من هرگز عباس را ندیده بودم. ولی با بقیه انس داشتم. هم‌رزم بودم و زندگی کرده بودم، ولی عباس را نمی‌شناختم. گوی سبقت را ربود و هفته‌ها اشک مرا جاری کرد. هرگاه دلم بهانۀ عباس را می‌گرفت، به گلزار شهدای شهرمان کاشان می‌رفتم، و سر مزار دوستان شهیدم فقط اشک برای عباس می‌ریختم؛ مانند برادری که در سوگ فراق برادر جوانش بی‌تاب است. هرگز دلم را این‌گونه خروشان و بی‌تاب ندیده بودم! عباس‌جان، تو چه کردی که این‌گونه مرا تسخیر خودت کرده‌ای؟ روزها می‌گذشت و من دلسوخته تاب و توان فراقت را نداشتم. تا اینکه در سفر تشرف به مرقد امام رئوف، توفیقی یافتم که به مزارت بیایم. خدا بهشت را به من داده بود. دلم کمی آرام گرفت. تو عزیزترین رفیق شهید من شده‌ای. ناب‌ترین دوستم، که سخت بی‌تاب تو هستم. ... #رفیق_شهیدم_مرا_متحول_کرد #ادامه_دارد #داداش‌عـباس #مکتب‌شهیدعباس‌دانشگر