مطالعه زندگی انبیاء به ما می آموزد که شکر کردن خداوند ارتباطی با شرایط زندگی انسان نباید داشته باشد بلکه چون خداوند مستحق شکر است باید سپاسگزاری شود شرایط زندگی گاهی تلخ است گاهی شیرین و قطعاً آن تلخی ها و سختی هایش هم حکمت و مشیت خداوند است و پشت آن مصلحت بنده نهفته است ولی چون بنده از آن اطلاع ندارد زبان به ناشکری باز می کند اینکه خدا را فقط زمان خوشی ها شکر کنیم و در ناخوشی ها شکر کردن را فراموش کنیم یا دلمون نیاد خدا را شکر کنیم یا زبانمان به شکر باز نشود نشان دهنده ی ایمان ضعیف است و این خیلی خطرناک است کسی که فقط در خوشی ها می تواند خدا را شکر کند و هرگاه زندگی اش سخت شود از ته دل ، از خدا ناراضی می‌شود معنی اش این است که خدا را خوب نشناخته است و زندگی انسان را هم نمی شناسد کسی که در سختی ها و مشقت ها از خدا ناراضی می شود یعنی نتوانسته است نعمت های بی شمار خدا را ببیند و این شخص صلاحیت دریافت نعمت های بعدی را ندارد کسی که کم شکر یا نا شکر است هنوز نتوانسته به اینکه خداوند حکیم است و مصلحت بنده اش را بهتر می داند ایمان بیاورد و این اصلا نشانه ی خوبی نیست. تمام این رذائل موقع جان دادن گریبان انسان را می گیرد و بالاخره کاری با آدم می کند که ناسپاس از دنیا برود چون او در حال از دست دادن همه چیزش است و با بغض و کینه ی خدا او را ملاقات می کند. باید بپرسیم از روزی که خدا را با بغض و کینه ملاقات کنیم ، و باید شاکر او باشیم که زندگی ما را جوری تدبیر می کند که به این دنیا دل بسته نشویم تا موقع جان دادن کافر نشیم.

رَوَی صَفْوَانُ الْجَمَّالُ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ـ علیه‌السلام ـ قَالَ وُلِدَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ـ علیه‌السلام ـ فِی یَوْمِ الْأَحَدِ لِسَبْعٍ خَلَوْنَ مِنْ شَعْبَان »؛‌ صفوان جمال به نقل از امام صادق علیه‌السلام می‌گوید: امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام روز یک‌شنبه هفتم شعبان تولد یافت. نثار قدوم نازنین آقا جان امیر المؤمنین و پدر بزرگوارشان حضرت ابوطالب و مادر نورانی شان حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیهم اجمعین صلواتی هدیه بفرمایید @maktubateman