#مصاحبه با یکی از خدام امام مهدی علیه السلام در مسجد سهله این معجزه در اربعین سال گذشته اتفاق افتاد @maktubateman 🍀🍀🍀

انتشار این فایل ها با شما است 👌

ترجمه ی صحبت های طلبه ی آذربایجانی @maktubateman

بنده اسم این طلبه ی آذربایجانی را از تمام پست های قبلی پاک کردم جهت امنیت ایشان خیلی بهتر است

ان شاء الله همه این شخص را لعن کنیم این ها متوکل عباسی های زمان ما هستند لعنت بر علی اف

📚ذکری برای گشایش در زندگی. ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ دانلود اپلیکیشن کتاب‌های آیت الله احدی در سایت زیر https://tqk.ir ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ پایگاه حفظ و نشر آثار آیت‌الله احدی (مدظله) 🌐 @Ahadi_ir

یا قاهر العدو یا والی الولی یا مظهر العجائب یا مرتضی علی ۱۰۰ مرتبه یا هو یا من لا هو الا هو ۱۰۰ مرتبه @maktubateman

اسم ظاهر و پنهان خداوند قسمت اول بر اساس تعلیمات اهل بیت علیهم السلام اسامی خداوند از جهت آشکار شدن و پنهان ماندن به دو بخش کلی تقسیم می شود. آن اسامی ای که خداوند آشکار نموده است که در آیات و ادعیه آمده است مثل رحمان ، رحیم، قادر ، خالق ، رازق و... اما‌ خداوند اسماء دیگری نیز دارد که آنان را آشکار نفرموده است و چون آشکار نشده معلوم نیست چه خاصیتی دارند ؟ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ ، أَوْ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ در اصطلاح به اسامی آشکار نشده اسم مستأثر گفته می شود. پس فرق این دو اسم خداوند در آشکار شدن و نشدن است. حال خداوند چگونه اسم خودش را آشکار می کند ؟ از آنجایی که اسامی خداوند جنبه ی وجودی و اثباتی دارند پس برای اینکه آشکار شوند لازم است نقطه مقابل آن اسم که امری ناقص است ایجاد شود تا برای بر طرف کردن آن امر ناقص اسم خداوند خودش را نشان دهد. مثلا اگر اسم شافی به معنی شفا دهنده بخواهد خودش را آشکار کند لازم است مرض و مریض باشد، تا وقتی مریضی نباشد شفا گرفتن آشکار نمی شود ، اگر چه خداوند به آن وصف متصف است ولیکن نمود خارجی ندارد. لذا وجود بیماری به عنوان یک نقص ، حاکی از وجود اسم شافی به عنوان یک وصف وجودی است. برای اینکه مطلب واضح تر شود این فراز از زیارت حضرت عباس علیه السلام را ذکر می کنم. وَلا تَدَعْ لي فِي هذَا الْمَكانِ الْمُكَرَّمِ وَالْمَشْهَدِ الْمُعَظَّمِ ذَنْباً إِلَّا غَفَرْتَهُ، وَلا هَمّاً إِلَّا فَرَّجَتَهُ، وَلا مَرَضاً إِلَّا شَفَيْتَهُ، وَلا عَيْباً إِلَّا سَتَرْتَهُ، وَلا رِزْقاً إِلَّا بَسَطْتَهُ، وَلا خَوْفاً إِلَّا آمَنْتَهُ، وَلا شَمْلاً إِلَّا جَمَعْتَهُ، وَلا غائِباً إِلَّا حَفِظْتَهُ وَأَدْنَيْتَهُ، وَلا حَاجَةً مِنْ حَوائِجِ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ لَكَ فيها رِضَىً وَلِيَ فِيهَا صَلاحٌ إِلَّا قَضَيْتَها يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ. برای اینکه اسم غفور آشکار شود لازم است که گناه اتفاق بیفتد ، پس لازم است تکلیف باشد و لازم است اختیار باشد. یعنی همه ی ارسال رسل و انزال کتب و اختیاری که به انسان داده شده و کار های منفی ای که با این اختیار انجام می دهد بر می گردد به آشکار شدن این اسم. برای اینکه اسم مفرج آشکار شود لازم است که هم و غم باشد پس لازم است اموری در زندگی باشد که انسان را ناراحت کند که اگر این امور نبودند اصلا فرج و گشایش معنا نداشت. پس هر چه امور سنگین تر و سخت تر شود اسم مفرج بهتر خودش را نشان می دهد. اینجا لازم است انسان به این نکته توجه کند که هر چه نقص و سختی در او بیشتر باشد پس حتماً اسم خداوند برای او پر رنگ تر آشکار خواهد شد.‌ ادامه دارد ... @maktubateman 🍀🍀🍀

اسم ظاهر و پنهان خداوند قسمت دوم اسم ستار یعنی پوشاننده ، موقعی آشکار می شود که عیب و نقص باشد ، باید آبرو و حیثیت و اعتبار برای انسان معنا داشته باشد تا از آشکار شدن عیب و نقص بر حذر باشد ، پس اگر دنیا برای انسان به گونه ای طراحی شده که نواقص در او به اعتبار وی آسیب می زند و همچنین انسان از این بی آبرویی ناراحت است پس اسم ستار خودش را به خوبی نشان می دهد. اگر تنگدستی و نداری معنا نداشت هیچ وقت اسم رازق و باسط آشکار نمی شد. اگر ترس معنا نداشت هیچ موقع پناه دادن و امنیت دادن آشکار نمی شد. اگر تفرقه و پراکندگی نبود جمع کردن معنی نداشت. و اگر غائب نبود محافظت و نزدیک ساختن معلوم نبود و به طور کلی اگر حوائج و نیاز ها نبودند اصلا قاضی الحاجات چه معنایی داشت ؟ البته به این نکته باید توجه کرد که وقتی می گوییم اگر فلان نقص و عیب نبود پس فلان اسم خدا آشکار نمی شد معنی اش این نیست که خداوند برای آشکار شدن محتاج به ایجاد نواقص است. چرا که این اسامی در ذات خداوند هست ، چه عیب و نقصی در کار باشد چه نباشد ، خود خداوند متعال که عالم به ذات خودش است و می داند چه اوصافی دارد. پس اگر بحث آشکار کردن پیش می آید برای غیر خودش است. چون غیر خدا به ذات خدا علم ندارد و نمی داند خداوند چه اوصافی دارد پس خدا برای اینکه اوصافش را به مخلوقات خودش که هیچ احتیاجی به آنان نداشت نشان دهد از جهت نقصی که در آنان هست باید این نواقص را ایجاد کند تا آن مخلوق از ناقص پی به کامل ببرد. پس این مخلوق است که برای شناخت خداوند احتیاج به بودن نواقص دارد. ادامه دارد... @maktubateman 🍀🍀🍀

اسم ظاهر و پنهان خداوند قسمت سوم خداوند که نیازی نداشت خودش را برای غیر ، آشکار کند. بلکه آشکار کردن و معرفی کردن خود ، برای دیگران هم جزء صفات اوست. چون خداوند هادی و مرشد است اگر کسی را به خودش دلالت و راهنمایی نکند مخالف ذات اوست.‌ خداوند خیر مطلق است اگر بندگان را به خود نخواند گویا برای آنان شر خواسته است و حال آنکه خداوند شر نمی‌خواهد پس مقتضای خیرخواهی آن است که اوصافش را برای دیگران آشکار کند. حال پرسیده می شود اصلا چرا دیگران را آفرید تا خودش را با نواقصی که برایشان ایجاد می‌کند به اوصاف خود راهنمایی کند؟ پاسخ همان پاسخ است ، او که می تواند مخلوقاتی داشته باشد که به او هدایت شوند و اوصاف او را بشناسند اگر خلق نکند نقصی بر ذات خودش خواهد بود. آیا بخیل بود ؟ آیا عاجز بود ؟ آیا مانعی بود ؟ چرا خیر را پخش نکرد ؟ چرا فیض را فقط برای خودش خواست ؟ چرا این همه اوصاف را مخفی نگه داشت ؟ این ها سوالات بی پاسخی می ماند برای آن ذات هستی بخش. آری ذاتی که هستی بخش باشد و هستی نبخشد حتما ایرادی در کارش هست و حال آنکه ایرادی در خدا نیست پس لامحاله باید هستی ببخشد. @maktubateman 🍀🍀🍀

خیلی فلسفی شد 🙈

آیا می‌شود نور باشد و روشن نکند؟ الله نور السماوات و الارض نمی شود خدا بود و خلق نکرد 🤔 مگر می شود نور باشد و اطراف تاریک باشد؟ نور خودش آشکار است و آشکار کننده است اگه خداوند خلق نمی کرد مثل نوری می شد که نور نداشته باشد ؟ و این امر محالی است. پس با این برهان خلق کردن یک امر ضروری عقلی است مثل دو دو تا چهار تا است. باید خلق می شد ، خلقت ناگزیر بود از شدن @maktubateman 🍀🍀🍀