خانه پدری مگر من الف‌با بلد بودم... که نام تو را یاد گرفتم؟! مگر از عشق چیزی می‌دانستم... که یک دل نه، صددل، وابسته‌ات شدم؟! مگر می‌دانستم مولا کیست... که به من یاد دادند... تو صاحب داری؟! مگر من خبر داشتم که... حلال زاده، فقط تو را دوست دارد؟! خودت دلداه‌ی‌مان کردی... نانِ حلال و شیرِ پاک نصیب‌مان کردی... و اجازه دادی در هوایت نفس بکشیم! حضرت صاحب‌دلم؛ این کودک دیروز... این دوستدار امروز... چیزی نمی‌خواهد؛ جز... یک جرعه حرم! تا مست شود با خوشه‌های انگور ضریحت... تا با دیدن گلدسته‌هایت... سرش زیربار منت احدی خم نشود... تا یادش نرود، اَصل و نسبش از غدیر است و... خانه‌ی پدری‌اش؛ نجف! تو که سائل را به کرشمه‌ی نگاه‌ت... آقا می‌کنی! تو که با نان و رطب... عام را علامه می‌کنی... تو که با دست‌هایت... افتاده را، دستگیری می‌کنی... عاقبت ما... با تو بخیر می‌شود! عاقبت بخیرمان کن؛ با نگاه کریمانه‌ات!

تمام عزّت همین‌جاست؛ همان نبی که خداوند او را اسوه‌ی نیکو برای عالمیان معرفی می‌کند؛ می ایستد روبروی علی علیه‌السلام، " و نت المثل العلی " می‌خواند! و علی علیه‌السلام ؛ کاملترین و عالی‌ترین جلوه از الله، برایِ تکامل جلوه‌هایی است که قصد الله کرده‌اند! زین فخر بالاتر، فخری در عالم هست؟

خدا را شکر که مهربان پدری چون شما دارد این امت؛ میلادتان بر تمام عرش نشینان و فرش نشینان مبارک باد یا امیرالمومنین

امیرالحق، امیرالعشق، امیرالمومنینی تو...

علی حیدر علی، از همه برتر علی فاروق اعظم و صدیق اکبر علی