به درستی که این ساعتی است که میت نیاز دارد که افراد زنده یک انسی با او داشته باشند. یک دفعه نرفته و او را تنها نگذارند. متأسفانه گاهی اوقات در این زمان برخی از افراد به زور بستگان میت را از سر قبر دور می‌کنند.

درست است که امکان دارد برخی از بستگان خیلی بی تابی کنند ولی این بی‌تابی کردن‌ها در آن زمان باید به گونه‌ای باشد که بیشتر به درد فرد متوفی بخورد. یعنی انسان فقط نخواهد که غم خود را تخلیه کند. چند نفر از آشنایان او بمانند و این تلقینات را انجام دهند.

بعد از آنکه میت را در قبر گذاردند« نکیر و منکر» و یا «بَشیر و مبَشِّر» به سراغ انسان می آیند،البته برای مؤمن آن دو ملک چون بشارت می آورند نامشان بَشیر و مبشر است، و برای شخص کافر آن دو ملک به صورت بَد و نکره ای می آیند، فلذا نام آن دو ملک نکیر و منکر است، یعنی قیافه های زشت و بد ترکیب دارند،

مرحوم قوچانی (ره) رویارویی خود با این دو فرشته را بدین شکل ترسیم می‌کند: کردم دو نفر؛ یکی خوش صورت و دیگری بد صورت، در قسمت راست و چپ من نشسته‌اند، اعضای مرا از پا تا به سر، هر یک را جداگانه بو می‌کشند

و چیزهایی در طوماری که در دست دارند می‌نویسند و نیز قوطی‌هایی کوچک و بزرگ آورده‌اند و در آن‌ها هم چیزهایی داخل می‌کنند و سر آن‌ها را لاک می‌کنند و مهر می‌زنند و بعضی از اعضاء را از قبیل دل، قوه‌ی خیال، واهمه، چشم، زبان و گوش را مکرر بو می‌کشند

 و با هم نجوی می‌کنند و به دقت و تأمل دوباره و سه باره بو کشیده و پس از آن به دقت می‌نویسند و در آن قوطی‌ها می‌گذارند… فهمیدم که زشتی‌ها و زیبایی‌های مرا ثبت و ضبط می‌کنند.

آن‌که خوش صورت بود، نمی‌گذاشت بعضی از زشتی‌ها ثبت شود، به عذر آن‌که توبه نموده و یا آن فلان عمل نیک آن را از بین برده و یا آن زشت را زیبا و نیکو کرده؛ همچون اکسیر که مس را طلا نماید، و من از این جهت او را دوست داشتم.

آن طومار نوشته را لوله کرده و طوق گردنم ساختند. روی بعضی نوشته بود زاد فلان منزل و روی بعضی خطرات و عقبات فلان منزل و بعضی پاکت‌ها نیز متعلق به بعضی از منازل بود که در آنجا باید باز شود و معلوم گردد.

امام رضا علیه السلام: اگر خواستی پاداشی همچون پاداش کسانی داشته باشی که همراه حسین ابن علی شهید شدن هر گاه حسین علیه السلام را یاد کردی بگو يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزا عَظِيماً

الهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالیُ بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِحسان بِحَقِّ الحُسَیْن عجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان

امام عصر علیه السلام: من دعاگوی مومنی هستم که مصیبت جدم را متذکر گردد و برای فرج و تأیید من دعا کند