یادیمیزدان چیخماز!!! ازدحام جمعیت نتوانسته بود بر اراده ی پولادین مردم غلبه کند !! از ساعت ۷ صبح جلوی مرغ فروشی حسن تویوخچی صف کشیده بودیم ساعت ۹ شده بود اما خبری از مرغ نبود ! پیرمردی از وسط صف بر عصای چوبی خود تکیه زده و با صدای لرزان گفت : حسن آ ، تویوخ گلمیجاخ ؟! حسن آقای مرغ فروش با صدای بلند گفت : حاج ممد فعلا کی گوروسن دا ، گلمییب !!! حدود ساعت ۱۲ ظهر بود که ماشین مرغداری با تکبر خاصی جلوی مغازه ترمز کرد . خیال مان راحت شد که این پنج ساعت هاواسینا دورمامیشوخ!! بیست دقیقه گذشت اما هنوز خبری از باز شدن درب یخچال ماشین نشد !! خانمی از ته صف روبه فروشنده گفت : آقا پس کی میخوای در این ماشین رو باز کنی به خدا من بچه خردسال گذاشتم خونه ! مرغ فروش محله با صدایی کلفت داد زد : خانم به من چه بچه گذاشتی خونه !! تا مامور تعزیرات نیاد حق نداریم در ماشین رو باز کنیم !! خلاصه ساعت سه و نیم ظهر دو تا مرغ لاغر اندام دادند دست ما و ... مسیر راه داشتم با خودم فکر میکردم پس چه شد آن وعده و وعید زمان انتخابات ؛ که جناب روحانی با لبخندی دلربا در دستش یک کلید رو به دوربین که پشت آن یک ملت داشتند نظاره می‌کردند داد میزد : فشار اقتصادی هم حل خواهد شد ، تحریم هم حل خواهد شد ، چنان سفره های مردم را پر خواهیم کرد که به این چهل و پنج هزار تومان یارانه هم نیاز نداشته باشند ... سالها از آن زمان وحشتناک گذشت چند روز پیش همان جناب روحانی باز در جلوی دوربین های ننه مرده ظاهر شد !!! اینبار خودش نتوانسته بود بیاید از ذخیره ارضی یا ذخیره معنوی خود کسی شبیه خود فقط با این تفاوت که این جناب ذخیره ریش ندارد فرستاده بود وسط معرکه !!! با مظلومیت خاصی داشت با مردم صحبت می‌کرد : آی جماعت اگر میخواهید مشکلات کشور حل شود به این طفلک سرتاپا تقصیر رأی بدهید که کلید حل مشکلات در جیب اوست ... یاندیم الله یاندیم ... من جای او بودم میرفتم و پشت سر خودم را هم نگاه نمی‌کردم چه برسد به اینکه با مردم در مورد امورات ریاست جمهوری آینده هم حرف بزنم !!! ختم کلام اینکه جناب پزشکیان ، اولا هنوز گذشته دوستان شما فراموش مان نشده دوماً ما رئیس جمهوری میخواهیم در اندازه شهید رئیسی که کل وجودش در عشق خدمت به این مردم سوخت نه در اندازه دوست شما جناب روحانی که فقط از زمان ریاست یک زخم بر تن مبارک شان مانده آن هم زخم بستر ✍️ ابراهیم برگی

یادیمیزدان چیخماز !! وارد هر محله که می‌شدیم بنری نگاه مان را به خود جلب می‌کرد ... الله اکبر یازیخ بو نیه آخی ؟! الله رحمت السین ... کوی و برزن ، کوچه و خیابان پر بود از بنر عکس همشهریان عزیزمان که به بهانه کرونا ، به جهان باقی سفر کرده و داغ فراق شان بر دل ما و خانواده هایشان سنگینی می‌کرد ... خبری از خرید واکسن نبود رئیس جمهور وقت با قیافه ای حق به جانب رو به مردم می‌فرمود : تا قضیه اف ای تی اف (که خدا شاهد هست تا این روز من به شخصه آخرش نفهمیدم این چه کوفتی بود) حل نشود تا ما با کدخدا جان مان !! صلح نکنیم تا نگذارند ما با زبان دنیا با کشورهای صاحب قدرت حرف بزنیم نخواهیم توانست واکسن وارد کنیم !!! ما هم باورمان شده بود !! آخر این حرف یک آدم معمولی که نبود ! رئیس جمهور یک کشور داشت این موضوعات را مطرح می‌کرد چقدر دلمان برایش سوخت که بیچاره میخواهد کار کند اما دست های مرموز نمی‌گذارند !!! سالها گذشت و رئیس جمهور عوض شد نه حرفی از این اف ای تی اف زد نه نق و چانه زد !!! رفت و با کلی واکسن برگشت ... دیگر بنرهای تسلیت در شهرها دیده نمی شد دیگر کسی به بهانه برجام کرونا نمی‌گرفت دیگر کسی چوب لای چرخ شخص دوم مملکت نمی‌گذاشت البته تازه فهمیدیم که اینها بهانه بود و اصلا چوبی در میان نبود اصلا کدام دستهای مرموز ؟!؟ خلاصه سیدالشهداء خدمت آمد راه را به ما نشان داد و بار سفر بست و ... سه سال از حکومت سرتا پا عشق او گذشت هم واکسن وارد شد هم کرونا ریشه کن شد هم کارخانه های تعطیل باز شد هم گشایش کار ، هم دنیا زبان ما را فهمید هم واردات شد هم صادرات ، دیگر ما منت نمی کشیدیم که آی دنیا بیائید از ما نفت بخرید بلکه این دنیا بود که کوچه به کوچه داشت دنبال ما میگشت تا نفت ما را بخرد دیگر کسی عرضه نداشت به بهانه های واهی برای ما خط و نشان بکشد بلکه این ما بودیم که از کیلومتر ها دور تر برای آنها سوغاتی بنام موشک می فرستادیم مگر کسی از آن طرف دنیا می‌تواند بگوید سردارتان را بدهید تا جواب سلام تان را بدهیم ... ختم کلام اینکه فرق میکند چه کسی رئیس جمهور باشد دالیا قییتماخ ایرانیلارین مرامیندا یوخدی والسلام ✍️ ابراهیم برگی