برپایی جشن در کاخ یزید پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام، اهل بیت ایشان به اسارت گرفته و پس از حضور در کوفه و دربار ابن زیاد، به شام، محل استقرار یزید منتقل شدند. یزید با دعوت بزرگان و سران اهل شام به مناسبت پیروزی خود جشن گرفته بود که اسرا و سرهای شهدای کربلا به مجلس آورده شدند. (تشیع در مسیر تاریخ، ص80) معرفی قاتل نوه سول اکرم وقتی نگاه زینب کبری علیهاالسلام به سر خونین برادرش افتاد با صدای محزونی فریاد زد و به مردم فهماند یزید قاتل نوه پیامبرشان است: ای حسین! ای محبوب رسول خدا، ای پسر فاطمه، ای پسر دختر مصطفی. با این سخنان همه کسانی که در مجلس بودند گریستند و در آن حال یزید ساکت بود. (اللهوف، ص۲۱۴-۲۲۰) بی‌حرمتی با چوب خیزران! یزید دستور داد چوب خیزرانش را آوردند و با آن به لب و دندان امام می‌زد. ابوبرزه اسلمی صحابه پیامبر به یزید گفت: آیا با چوب‌دستی‌ات به دندان حسین، فرزند فاطمه می‌زنی؟ من خود دیدم که پیامبر لب و دندان حسین و برادرش حسن علیهماالسلام را می‌بوسید و می‌فرمود: «شما دو نفر، سرور جوانان اهل بهشتید، خداوند کشنده شما را بکشد و مورد لعن قرار دهد.» یزید خشمگین شد و دستور داد او را از مجلس بیرون کردند. (بحارالانوار،ج45، ص132) رسوایی یزید زینب کبری به مجلسیان فهماند که چه کسی بر آنان حکومت می‌کند و اینان که زنجیر بر گردن نهاده و پیش تخت او ایستاده‌اند، چه کسانی‌اند. فرمود: ای یزید! گمان نکن که اگر شرایط بر ما تنگ شده و مانند اسیران بدین سو و بدان سو برده می‌شویم، به دلیل خواری ما و منزلت تو از طرف خداست. اگر دنیا به کام توست برای اینست که رها شده‌ای و خداوند به تو مهلت داده تا بر گناهانت افزوده شود.(آل عمران، 178) زینب کبری شادی یزید را در کامش تلخ کرد و به مردم شام فهماند که اسلام قبل از حکومت بودنش، دین است و همه در برابر دین مسئولند و کسی که حاکم آنهاست قاتل نوه رسول خداست. بی‌غیرتی یزید نسبت به ناموس پیامبر ای پسر آزادشدگان! این عدالت است که زنان و کنیزان خود را در پشت پرده بنشانی و دختران پیامبر را اسیر کنی و پرده حرمتشان را بدری، و صدایشان را در برابر نامحرمان به آه و ناله بلند کنی؟ و آنها را بر شتر سوار کنی در حالی که دشمنان گرداگردشان را گرفته، و هیچ سرپرست و پناهگاهی ندارند. تصویر یزید در قیامت حضرت زینب علیهاالسلام در بخشی دیگر وضعیت یزید را در قیامت به نمایش می‌گذارد: به خدا سوگند تو با این جنایت تنها پوست خود را دریدی، و گوشت تنت را قطعه قطعه کردی، و در روز قیامت به اجبار در پیشگاه رسول خدا حاضر خواهی شو؛ همان روزی که خداوند، خاندان پیامبر و جگر گوشه‌هایش را در کنار او گرد می‌آورد. ذکر مصیبت زینب کبری علیهاالسلام ای دشمن خدا! به خدا قسم من هم اکنون تو را حقیر و ناچیز می‌شمارم و توبیخ و ملامتت را شایسته می‌دانم؛ اما چه کنم که چشم‌ها گریان است و سینه‌ها سوزان! و این امر پس از شهادت حسین دیگر سودی ندارد و ما را آرام نخواهد کرد. خون ما از این دستان جاری است و گوشت تنمان زیر دندان‌های این قوم است و آن بدن‌های پاکیزه را گرگ‌های بیابان می‌درند! تبدیل شادی به کام تلخ زینب کبری شادی یزید را در کامش تلخ کرد و به مردم شام فهماند که اسلام قبل از حکومت بودنش، دین است و همه در برابر دین مسئولند و کسی که حاکم آنهاست قاتل نوه رسول خداست. فرمود: هر کید و مکری داری را به کار گیر. سوگند به خدا که هرگز نمی‌توانی، یاد و نام ما را محو و وحی ما را بمیرانی. این عار و ننگ از تو زدوده نگردد. آیا جز اینست که خواست تو سست است و باطل، و روزگارت محدود و اندک؟

‏ شما هم رفته بودید آب بیارید برامون...💔🖤 احسنت سقای سرزمین های تشنه جمهوری اسلامی ایران #تاسوعا #عاشورا

🔴 اهانت به روضه سیدالشهدا نتیجه صورتی بازی و ترک فعل مسئولان قضایی و امنیتی درظهرعاشورا #ترکیه_سازی #خیانت_به_خون_شهدا #جردن 😢😭

نقش حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در جهانی شدن پیام عاشورا در حادثه‌ای عاشورا بعد از شهادت امام حسین (ع) نقش دو نفر؛ حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در رساندن پیام عاشورا و فراگیر کردن این نهضت ارزنده و قابل اهمیت خوانده شده است. بعد از امام حسین در واقع پیام عاشورا با دلاوری، استقامت و تلاش خستگی ناپذیر حضرت زینب (س) عمومی شد و جامعه آن زمان کم‌کم به اصل ماجرا و چرایی شهادت امام حسین (ع) پی برد. البته این موضوع باعث شد قیام‌های هم به دادخواهی خون شهدای کربلا نیز به راه بی‌افتد. حضرت امام سجاد (ع) فرزند امام حسین نیز بنابر روایت تاریخ‌نگاران با وجود سختی‌های که در طول اسارت کشید قاطعانه و شجاعانه در مجلس یزید و در بین مردم به تبیین پیام عاشورا و قیام امام حسین (ع) پرداخت و از این طریق پیام این نهضت را از سرزمین کربلا به کل جهان وسعت بخشید. آگاهان دینی نیز تاکید می‌کنند که بعد از روز عاشورا در واقع زینب و رشادت‌های آن بزرگ بانوی جهان اسلام بود که توانست قیام امام حسین (ع) که همانا مقابله‌ای با ظلم بود، به جهانیان برسد و از این طریق نقش‌اش را به عنوان پیام‌رسان کربلا ایفا کند. از نظر آگاهان دینی، اربعین در حادثه‌ کربلا یک شروع بود؛ یک آغاز بود. بعد از آنکه قضیه‌ کربلا انجام گرفت آن فاجعه‌ بزرگ اتفاق افتاد و فداکاری بی‌نظیر اباعبداللَّه (علیه‌السّلام) و اصحاب و یاران و خانواده‌اش در آن محیط محدود واقع شد، حادثه‌ اسارت‌ها پیام را باید منتشر می‌کرد و خطبه‌ها و افشاگری‌ها و حقیقت‌گوئی‌های حضرت زینب (سلام اللَّه علیها) و امام سجاد (علیه الصّلاة و السّلام) مثل یک رسانه‌ پر قدرت باید فکر و حادثه و هدف و جهتگیری را در محدوده‌ وسیعی منتشر می‌کرد و کرد. این حادثه مثل خورشید بی‌غروبی است که همواره بوده تا امروز، بعد از این هم خواهد بود. یک تصویر و ترسیم جاندار و باحقیقتی است از مبارزه‌ نور و ظلمت، جنگ حقّ و باطل، جنگ شرافت با لئامت و دنائت؛ البتّه اوجش روز عاشورا بود لکن مقدّمات آن روزهای اوایل محرّم، قبل از عاشورا فراهم شد، بعد از عاشورا مثل یک چنین روزهایی حادثه‌ عاشورا با رهبری زینب کبرا و امام سجّاد (علیهماالسّلام) تکمیل شد. این تلاش‌ها درحالی صورت گرفت که حضرت زینب و کاروان خاندان امام حسین (ع) بعد از واقعه‌ی عاشورا به اسارت برده شد و زجرهای زیادی در این مسیر کشیدند.