سیل اطلاعات دیجیتالی (قسمت اول) آیا باید مقدار زیادی اطلاعات را در زمان اندکی تحلیل کنید؟ در مقایسه با قرن پانزدهم، اکنون در یک روز به اندازه ای اطلاعات به دست می آوریم که در دهه ۱۴۰۰ یک فرد در کل عمرش بدست می آورد. همین چند وقت پیش، اطلاعات دهان به دهان، به وسیله روزنامه ها پخش می شدند. اکنون آن قدر به اطلاعات دسترسی داریم که بر زمان و کیفیت زندگی ما تاثیر منفی گذاشته است. هر فرد به طور متوسط سه برابر دهه ۱۹۶۰ اطلاعات کسب می کند؛ تحقیقی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که شرکت کنندگان حداقل هشت ساعت در روز را صرف رسانه ها می کردند. پس از بیست سال تجلیل از فناوری به گونه ای که گویی کاملا مفید است، به نظر علم کم کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفید است و بخشی از آن بی خاصیت است. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می خوریم، برای سلامتی مان مضر خواهد بود. در یکی از آزمایش ها درباره تاثیر زمان استراحت، محققان به موش ها، تجربه جدیدی دادند و موج های مغزی آنان را قبل و بعد از فعالیت اندازه گیری کردند. در اکثر موارد، فعالیت عصبی جدیدی بر اساس تجربه جدید نشان داده می شد و سلول های عصبی جدیدی در مغز پیدا می شدند؛ این در صورتی بود که به موش زمان استراحت می دادند. در زمان استراحت، سلول های عصبی از دروازه حافظه به سمت باقی مغز می رفتند، جایی که حافظه بلند مدت ذخیره می شود و موش ها قادر بودند خاطرات تجربه هایشان را ثبت و ضبط کنند که در واقع یکی از اصول یادگیری است. این باعث نمی شود فکر کنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر استراحت نکنید؟ شواهد زیادی وجود دارند که نشان می دهند اگر اجازه ندهیم ذهنمان لحظه ای منحرف شود یا استراحت کند، باید بهایش را بپردازیم و بهایش حافظه ضعیف، مه مغزی، خستگی، گیجی و کلافگی بیمارگونه است. ادامه دارد... ✍️برگرفته از کتاب بی‌حد و مرز؛ جیم کوییک ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

امیرحسینِ ۹ ساله هم #دفتر_برنامه‌ریزی ما را تهیه کرده... ☺️😍❤️🎁 خیلی بانمک نوشته... « من می‌خواهم تا آخر بابرنامه باشم و از منِ بابرنامه خیلی خوشم میاد و ازش خیلی تشکر می‌کنم که مردم را بابرنامه کرد.»☺️😍 خیلی حس خوبیه واقعا. خدایا شکرت. به امید روزی هستم که کوچک و بزرگ کشور عزیزم ایران، با تعیین اهداف بلند و افق روشن، دفتر برنامه‌ریزی داشته باشند و بابرنامه زندگی را پیش ببرند که بسیار سرعت رشد و پیششرفتمان بیشتر شود. 🎁 پیوند جهت تهیه این دفتر کاربردی برای اعضای خانواده شما @babarname_admin 🌅💫😌👌🌱 @manebabarname

سیلِ اطلاعات دیجیتالی (قسمت دوم) در دهه ۱۹۹۰ ( زمانی که دغدغه سیل اطلاعات دیجیتالی یک دهم امروز بود)، تحقیقات به مرور نشان دادند پیش رفتن به سوی دنیایی که همیشه بیدار است، خطرات جدی برای سلامت ما خواهد داشت. آزمایشی به نام «مردن برای اطلاعات» نشان داد «دو نفر از هر سه نفر شرکت کننده در آزمایش، حجم زیاد اطلاعات را با تنش میان همکاران و از بین رفتنِ رضایتِ شغلی، مرتبط می دانستند؛ ۴۲ درصد مشکلات سلامت را با این اضطراب مرتبط می دانستند،‌ ۶۱ درصد گفتند مجبور شده اند فعالیت های اجتماعی خود را در نتیجه بار اطلاعاتی زیاد لغو کنند و ۶۰ درصد می گفتند اغلب بیش از حد خسته هستند و اوقات فراغت ندارند.» این مطالعه در ادامه نشان داد: «‌ در مواجه با یورشِ اطلاعات و کانال های اطلاعاتی، افراد قادر به توسعه روتین های ساده زندگی جهت مدیریت اطلاعات نیستند.» همچنین لازم است این واقعیت را در نظر بگیریم که نیمه عمرِ اطلاعات، کاهش یافته است. نیمه عمر اطلاعات، مقدار زمانی است که طول می کشد اطلاعات با اطلاعات جدیدتر یا صحیح تر جایگزین شود. می توانید آن قدر که به نظرتان کافی است مطالعه کنید؛‌اطلاعاتی که هم اکنون پردازش می کنید، سریع تر از آنچه فکرش را بکنید منسوخ می شوند. مطالب نوشته شده در مقالات و کتاب ها و مستندها، مبتنی بر شواهد قدرتمند و پذیرفته شده به نام واقعیت هستند؛ اما زمانی که مطالعه جدید صورت می گیرد، این واقعیت ها کاملا معکوس می شوند. نیازی نیست بگویم چه طور همگی در سیلابی از اطلاعات دیجیتالی دست و پا می زنیم. حتی وقتی سعی می کنیم از دسترس خارج باشیم، اطلاعات دیجیتالی به نوعی ما را می یابند. حتی صرفا وقتی به یک سایت مراجعه می کنیم تنوعی از تبلیغات و اخبار جلوی چشم ما ظاهر می شود. حتی وقتی یک اپلیکیشن در گوشی خود نصب کرده ایم انواع تبلیغات که برخی ناراحت کننده هست ناگهان در مقابل چشم ما ظاهر می شود... این واقعیت دنیای امروز است! اگر خود و زمان خود برای حضور در دنیای دیجیتالی را مدیریت نکنیم،‌ در بمباران این حجم از محتوا و خبر دچار اختلال فکری و روحی می شویم و از انجام یک کار درست در زمان درست جا می مانیم. ادامه دارد... ✍️برگرفته از کتاب بی‌حد و مرز؛ جیم کوییک ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

حواس پرتی دیجیتالی (قسمت سوم) پیش از اختراع شدن تلفن همراه هوشمند، همیشه هنگام مکاتبه آنلاین می‌گفتیم: «زود بر می‌گردم.» حالا دیگر از این جمله استفاده نمی‌کنیم. حالا اصلا فضای مجازی را ترک نمی‌کنیم. اکنون در فضای مجازی زندگی می‌کنیم. بخاطر دستگاههای همیشه روشن و همیشه متصل خود، سعی داریم وقتی با خانواده و دوستان هستیم راهی ارتباطی پیدا کنیم و همچنین تلاش می کنیم در محل کار متمرکز بمانیم. بسیاری از ما با نوعی موقعیت کار زندگی دست و پنجه نرم می کنیم و با نادیده گرفتن ارتباطات دیجیتالی برای مدت طولانی در روز راحت نیستیم. یعنی نمی توانیم مدتی سراغ تلفن همراه خود نرویم... بنابر این از ترس اینکه مبادا با دورماندن، چیزی را از دست بدهیم، همواره در شبکه باقی می مانیم. مشکل این است که واقعا از این وضعیت لذت می بریم و فوران دومپامین (حس لذت لحظه ای) هر لایک در شبکه های اجتماعی یا پیام هایی که از عزیزان و دوستانمان می گیریم، این رفتار ما را تقویت می کند. البته این پاداش ها به مرور مغزمان را تغییر می دهند و قدرت تعادل فکری و رفتاری را از ما می گیرند و وابسته تر و مبتلا ترمان می کنند. مثلا به جای استراحت در زمان بیکاری، یا زمانی که در صف ایستاده ایم یا منتظر اتوبوس یا کسی هستیم، تلفن خود را بر می داریم و ماهیچه های حواس پرتی را با اینکار اشتباهمان تمرین می دهیم که اینگونه این پریشانی و پراکندگی فکر بیشتر پرورش پیدا می کند. وقتی این کار و رفتار، به راه و رسم زندگی تبدیل می شود و هر لحظه بیکاری ما را یک محتوای مجازی پر زرق و برق پر می کنند، چه اتفاقی رخ می دهد؟ شاید حفظ ارتباط مجازی موجب شود احساس امنیت بیشتری داشته باشیم، اما شادتر نخواهیم بود... اما شادتر نخواهیم بود... شاید فناوری مدرن خارق العاده باشد، اما به راحتی ما را از هدف اصلی زندگی واقعی منحرف می کند و از لذت بردن های طبیعی که روحمان به آن نیاز دارد و اصالت با این نوع لذت هاست مثل با حواس جمع کنار دوستان و خانواده یا در محیط کار بودن، می کاهد. تعداد کمی از ما حواسمان به این نکته هست که خود مراقبتی کنیم و از بی برنامه در فضای مجازی حضور داشتن خود و خانواده، خود را حفظ کنیم. موضوع حذف فضای مجازی نیست. موضوع داشتن زمان مشخص و معقول تعریف کردن برای این حضور هست. مغزی که هیچ زمانی برای استراحت ندارد، دچار اختلال می شود، حواس پرت و پر خطا می شود، قدرت تشخیص درست و به موقع را از دست می دهد، از لذتهای طبیعی بهره کافی نمی برد و حس رضایت از خود و زندگی را از دست می دهد... 🔔همین الان به تنظیمات اعلان های تلفن همراه خود بروید و تمام اعلان های غیرضروری و موجب حواس پرتی را قطع کنید. همین الان... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

🌪فراموشی دیجیتالی ( قسمت چهارم) آخرین بار که مجبور شدید شماره تلفن کسی را به یاد آورید، کِی بود؟ من درباره دوران حاضر صحبت می کنم، اما از نسلی هستم که وقتی آدم میخواست به دوستش زنگ بزند، باید شماره تلفنش را می دانست. هنوز هم برخی شماره تلفن های دوستانتان را از بچگی به خاطر دارید؟ شماره فردی را که هر روز با او صحبت می کنید یا به او پیام میدهید چه طور؟ دیگر مجبور نیستید شماره را به خاطر بیاورید، چون تلفن همراهتان به جای شما این کار را می کند. منظورم این نیست که همگی باید دویست شماره تلفن را حفظ کنیم، اما همگی توانایی به خاطر سپردن یک شماره جدید، مکالمه ای که همین چند دقیقه پیش داشتیم، نام تعدادی از مراجعان بالقوه یا کار مهم در دست اقداممان را از دست داده ایم. گفته می شود اصطلاحا ما دچار فراموشی دیجیتالی شده ایم. یعنی استفاده بیش از حد از فناوری دیجیتال، چه طور به از بین رفتن توانایی های شناختی منجر می شود. مسیرهای حافظه کوتاه مدت در اثر استفاده نشدن و استفاده بیش از حد از فناوری به جای آن ها، دچار زوال می شود. مکان یاب هم همین طور است. به شهری جدید بروید و ببینید چقدر سریع به مکان یاب ها وابسته می شوید که مسیر را به شما نشان دهند. سپس توجه کنید چقدر طول می کشد تا جاده های جدید را در ذهن خود ثبت کنید. مطمئنا خیلی بیشتر از زمانی که جوان بودید، اما نه به خاطر اینکه مغزتان دیگر مثل زمان جوانی تان خوب کار نمی کند. با داشتن ابزارهایی همچون مکان یاب، به ذهنمان فرصتی برای کارکردن نمی دهیم و تمام حفظ کردنی ها را به فناوری می سپاریم. این اتکا ممکن است به حافظه بلند مدتمان هم آسیب بزند. طبق تحقیقات انجام شده در چند کشور به شکل همزمان، مشخص شده است که روند دریافت اطلاعات از اینترنت مانع انباشه شدن خاطرات بلند مدت روی هم می شود. در این تحقیقات بیش از یک سوم شرکت کنندگان برای حفظ و نگهداری اطلاعات، ابتدا به رایانه خود روی می آورند. و در برخی کشورها، بیش از نیمی از شرکت کنندگان بدون تلاش برای پیدا کردن پاسخ در ذهن خود، سراغ رایانه می روند. چرا این موضوع انقدر مهم است؟ در پست بعدی به آن خواهیم پرداخت... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

#وبینار 💫«برنامه‌ریزی بر مبنای رشد»، یکی از خوش استقبال‌ترین وبینارهای ما شده است. به نظرم رسید فایل صوتی این وبینار را در کانال قرار دهیم تا در اختیار آسان همهٔ دوستان باشد. پرداخت به این وبینار، آزاد بوده است. یعنی شما می‌توانید پس از گوش دادن به این محتوا، در صورت تمایل، در مسیر گسترش این طرح کانال ما «برنامه‌ریزی بر مبنای تحصیل، تهذیب، ورزش» در ورود به سومین سال فعالیت، پشتیبانی مالی هم نمایید. شاید نامش بشود همان #نذر_فرهنگی.... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

🔔صوت #وبینار «برنامه‌ریزی بر مبنای رشد» اینگونه نگاهت به خودت و زندگی و دنیا متفاوت می‌شود... ⏳کانال منِ بابرنامه؛‌ دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

#پیامهای_انرژی‌بخش سلام؛ میخواستم بابت دفتر برنامه ریزی ازتون تشکر کنم. برای افرادی که مثل پر کاهی بدون هدف و باهر جهش باد به این طرف و آن طرف سرگردانند، بسیار مفید است. من دو سال فقط تصمیم میگرفتم که کنکور بدم با اینکه کنکور شرکت میکردم، اما بدون هیچ مطالعه‌ای سر جلسه حاضر میشدم و فکر میکردم موفقیت شانسی بدست میاد اما زهی خیال باطل. امسال با دفتر شما و مشاوره‌ای که ازتون گرفتم تصمیمم رو عملی کردم و دارم با برنامه‌ریزی درس میخونم و مطمئنم که رشته ی مورد علاقه م قبول میشم. یه کار خییلییییی قشنگ که تو دفتر انجام دادید ردیاب ماه هست. من با ردیاب تونستم چله‌های دعای عهد و خیلی کارهای معنوی رو به پایان برسونم. حتی با ردیاب، کتاب‌هایی رو کامل مطالعه کردم. در صورتی که قبلا هربار که شروع میکردم به وسطاش نرسیده چله من قطع میشد. یکی از فواید چله دعای عهد اینه که یار امام زمان بشی و این دفتر نشون میده که امام زمان یار با برنامه میخواد. و قطعا دفتر شما کمک کننده است. باید تهیه بشه و عملی نتیاج رو تجربه کرد. در راهتون ثابت قدم باشید و خواهید بود چون دعای خیر پشت سرتونه وقتی نیتتون آبادی یه کشور هست. @manebabarname

📚جهت تهیه دفتربرنامه‌ریزی «منِ بابرنامه»: @babarname_admin

به درخواست و پیگیری #دانشجویان عزیز این #دفتر_برنامه‌ریزی ویژه ما، با ۳۰ درصد تخفیف تقدیم می‌شود. در صورتی که تعداد درخواستی بیش از ۲۰ نفر باشد، این تخفیف ۴۰درصد خواهد بود. می‌توانید برای خود و دوستان خود به عنوان هدیه تهیه فرمایید. جهت تهیه دفتر با ادمین مرتبط شوید: @babarname_admin 📚☀️📚☀️📚☀️ @manebabarname

استنتاجِ دیجیتالی و قدرت تفکر از کار افتاده! در دنیایی که فناوری حرف اول را می زند و جوانان تمام پاسخ های خود را با یک کلیکِ موس یا کشیدن انگشت خود روی صفحه پیدا می کنند،‌ اتکا به فناوری برای حل تمام مسائل، موجب سردرگمیِ ادراکِ افراد از دانش و هوشِ خود شده است. این اتکا در نهایت به اعتماد به نفس بیش از حد و تصمیم گیری ضعیف منجر می شود. همچنین در دسترس بودنِ تمام اطلاعات بدین معناست که درباره همه چیز نظراتی نیز در دسترس است. اگر دوست دارید بدانید باید چه احساسی به موضوعی جنجالی داشته باشید، می توانید در اینترنت نظرهای دیگران را بخوانید. اگر دوست دارید پیامدهای رویداد یا روندی را بدانید، جست و جویی سریع در اینترنت مقادیری بی شمار تحلیل در اختیارتان قرار خواهد داد. نتیجه نهایی این است که استنتاج ( ترکیبی از تفکر انتقادی و حل مسئله و خلاقیت که مهارتی بسیار مهم برای تعادل فکری و رفتاری است) به خودکار شدن بدل می شود. اگر عضو کانال ها و گروههایی باشید که بدون تجزیه و تحلیل عقلانی صرفا اظهار نظرات افراد مختلف را نشر می دهد. و شما کسی هستید که صرفا این مطالب را با سرعت دنبال می کنید یا برای دیگران ارسال می کنید، بدانید اجازه داده اید که هر نظری از هرکسی بی پشتوانه عقل و منطق تاثیر چشمگیری بر تفکر و تصمیم گیری شما و حتی شکل گیری شخصیت شما در طول زمان بگذارد. ماهیچه هایی که برای تفکر انتقادی و استدلال موثر استفاده می کنیم، در این فرایند به مرور دچار زوال می شوند. ما اجازه می دهیم فناوری به جای ما استدلال و استنتاج کند. وقتی فناوری به جای ما این کار را انجام دهد، پس در واقع بخش چشمگیری از توانایی حل مسئله خود را از دست داده ایم. اگر یک نفر به شما بگوید: «درباره این موضوع فکر نکن! صرفا نظرت را منتشر کن...» چه احساسی نسبت به این فرد خواهید داشت؟ احتمالا سعی خواهید کرد تا حد ممکن از آن شخص دور شوید. با این حال، به سرعت به سمت اینترنت می رویم که اطلاعات لازم را به ما بدهد و در واقع سعی می کنیم همین فرد را به نزد خود دعوت کنیم... لازم است فکر کنید... وقتی کسی سعی دارد تفکر خود را به شما تحمیل کند، چه احساسی دارید؟ این کاری است که بسیاری از کسانی که صفحه توییتر و... دارند با شما می کنند. اگر پشتوانه فکری مستقل و اصول تعریف شده برای تشخیص درست و غلط، راست و دروغ، و حق و باطل نداشته باشید، آسیب های جبران ناپذیر فکری و رفتاری را تجربه خواهید کرد... مثلا قضاوت باطل، کمک به نشر یک شایعه و آسیب هایی که حتی خبر ندارید به چه کسانی در کجا وارد شده است و رفتار عجولانه ای که به جسم و روح یک انسان ممکن است آسیب برگشت ناپذیر بزند... خیلی باید دقت کنیم... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

اگر برنامه‌ریزی بر مبنای «تحصیل، تهذیب، ورزش» نباشد... در تمام تجارب مشاوره‌هایم،‌ تجربه شخصی و تجاربی که همین الان شما در خود و در اطرافیان خود می‌بینید. اگر برنامه‌ریزی‌ای برای رسیدن به اهداف نباشد یا باشد اما همهٔ ابعاد تربیتی انسان را در بر نگیرد، در بلند مدت آثار بد خود را بر ناقص رشد کردن ما، نشان می‌دهد. ما با کسانی مواجه می‌شویم که در تحصیلات مدرسه‌ای یا دانشگاهی رتبه و نمره برتر هستند، اما اخلاق ندارند... کسانی را می‌بینیم خیلی خوش اخلاق و خوش رفتار هستند، اما تخصص مشخصی ندارند... کسانی را می‌بینیم که هم تحصیلات دارند، هم شخصیت، اما به لحاظ جسمانی، دچار ضعف‌های جدی هستند و نمی‌توانند از توان فکری و روحی خود به خوبی و بلند مدت استفاده کنند. همهٔ این‌ها، به این خاطر است که به وقتِ برنامه‌ریزی، مبنایشان «تحصیل،‌ تهذیب،‌ ورزش» نبوده است. این سه کلمهٔ به ظاهر ساده، در واقع بر مبنای ابعاد وجودی انسان در نظر گرفته شده. وقتی کاغذ برنامه‌ریزی برای خودسازی و رشد را مقابلت می‌گذاری، باید بر این سه مبنا باشد. باید بنویسی سال آینده همین موقع در حوزه تحصیل در چه نقطه‌ای می‌خواهی بایستی؟ تازه تحصیل هم خودش سه بخش دارد. فقط یکی، تحصیل رسمی است که شامل مدرسه، دانشگاه و حوزه می‌شود. اما تحصیل دیگر معرفتی است؛ یعنی خارج از دایرهٔ کتب آموزشی، کتب دیگری هست که برای بالندگی دینی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی باید بخوانی. شاخه دیگر، مهارتی است. یعنی باید در کنار دانش مشخصی که رسمی و غیر رسمی دریافت می‌کنی، مهارت‌های لازم برای مسیری که انتخاب کرده‌ای را کسب کنی. مثلا دوره فن بیان، اعتماد به نفس، مدیریت زمان، اصلا خود برنامه‌ریزی کردن و... که بتوانی از زمان به بهینه‌ترین حالت برای رشد و پیشرفت و موفقیت خود و دیگران که مسئولیتشان را بر عهده داری، استفاده کنی. برنامه ریزی بعدی، تهذیب هست. چه رنجی می‌بریم از بد اخلاقی خود و دیگران در زندگی شخصی و اجتماعی. وقتی مواجه می‌شویم با کسی که تحصیلاتش ربطی به اخلاقش ندارد. هرچه نمره درسی‌اش خوب است، اخلاقش منفی است. اعصاب ندارد، حسود است، دروغ می‌گوید، صبر ندارد، عجول است. کنترل بر خشم خود ندارد و ... وقتی هم یک بررسی در زندگی خود و دیگران می‌کنیم می‌بینیم خب در یک سال گذشته نه در مدرسه، نه در دانشگاه و نه در خانواده، حتی یک ساعت برنامه‌ای برای گذراندن کلاس اخلاق تعریف و پیش‌بینی نشده است... چه طور آن وقت از خود یا دیگران انتظار داریم سال دیگر انسان بهتری شده باشیم؟ در انسانیت و رفتار اخلاقی متعالی... پس برای برنامه ریزی باید در افق ما رشد اخلاقی هم باشد. باید برایش برنامه داشته باشیم و روزانه و هفتگی و ماهانه بر خود کار کنیم. وگرنه به صورت اتفاقی و تصادفی در این زمینه دستاوردی نخواهیم داشت. و در نهایت ورزش. یعنی رسیدگی به جسم. مهم ترین ابزار ما که بدون آن ما در این دنیا ناتوان از حضور خواهیم بود، جسممان است. اگر جسم نباشد روح متعالی چگونه فرصت استفاده از عمر داشته باشد؟ اگر مراقب جسممان نباشیم. مراقب تغذیه و قوی کردن بدن نباشیم، ممکن است به اوج تحصیلات و رشد شخصیت برسیم اما ضعف یا کسالت جسمانی، مانع حرکت ما یا حرکت بلند مدت ما شود. راه حل چیست؟ باید در برنامه‌ریزی و تعیین هدف یک ساله، برنامه‌ای روزانه، هفتگی و ماهانه، برای رسیدگی به جسم داشته باشیم. از کلاس ورزش رفتن تا بررسی سالانه آزمایشگاهی بدن و مراقبت از تغذیه... 💡ما در کانال منِ بابرنامه،‌ به یاری خدا، بر این اساس، با این نگاه و با در نظر این سه مؤلفه، در حال طی مسیر هستیم... 📚☀️💡☀️⏳☀️ @manebabarname