♦️سفیه کیست؟ به دنبال بحثى که در آیات پیش درباره یتیمان گذشت، آیات فوق آن را تکمیل مى کند. ♦️نخست مى فرماید: اموال و ثروت هاى خود را به دست افراد سفیه نسپارید (وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ) و بگذارید در مسائل اقتصادى رشد پیدا کنند تا اموال شما در معرض مخاطره و تلف قرار نگیرد. ♦️راغب در کتاب مفردات مى گوید: سَفَه (بر وزن هدف) در اصل، یک نوع کم وزنى و سبکى بدن است، به طورى که به هنگام راه رفتن تعادل حفظ نشود. ♦️منظور از سفاهت در آیه فوق، عدم رشد کافى در خصوص امور مالى است، به طورى که شخص نتواند سرپرستى اموال خود را بر عهده گیرد، و در مبادلات مالى منافع خود را تأمین نماید، و به اصطلاح، کلاه سرش برود. شاهد این سخن در آیه دوم است، که مى گوید: فَاِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا اِلَیْهِمْ أَمْوالَهُمْ: اگر آنها را رشید یافتید اموالشان را به دستشان بسپارید . ♦️بنابراین، آیه فوق با این که درباره یتیمان بحث مى کند، یک حکم کلى و عمومى براى همه موارد در بر دارد،که انسان نباید در هیچ حال و در هیچ مورد، اموالى که تحت سرپرستى او است و یا زندگى او به نوعى به آن بستگى دارد به دست افراد کم عقل و غیر رشید بسپارد، و در این موضوع فرقى در میان اموال شخصى و اموال عمومى (اموال حکومت اسلامى) نیست. ♦️گواه بر این موضوع علاوه بر وسعت مفهوم آیه، و مخصوصاً کلمه سفیه روایاتى است که از پیشوایان اسلام در این زمینه نقل شده است. ♦️مثلاً: در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: شخصى به نام ابراهیم بن عبد الحمید مى گوید: از امام(علیه السلام) تفسیر آیه وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمْ را پرسیدم فرمود: شراب خواران سفیهند و نباید اموالتان را به آنها بسپارید ! این تعبیر شاید به خاطر آن باشد که شخص شرابخوار، هم سرمایه مادى خود را از دست مى دهد، و هم سرمایه معنوى را، چه سفاهتى از این بالاتر که انسان پول بدهد، عقل و هوش خود را نیز بدهد و دیوانگى خریدارى کند؟ قواى مختلف بدنى را نیز بر سر این کار بگذارد و زیان هاى اجتماعى فراوانى به بار آورد؟! در روایت دیگرى تمام افرادى که به جهتى از جهات قابل اعتماد نیستند سفیه نامیده شده اند، و از سپردن اموال (شخصى و عمومى) به آنها نهى شده است: یونس بن یعقوب مى گوید: از امام جعفر صادق(علیه السلام) تفسیر آیه وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمْ را پرسیدم، فرمود: مَنْ لا تَثِقُ بِهِ: سفیه کسى است که مورد اعتماد نباشد. ♦️از این روایات برمى آید که سفیه معنى وسیعى دارد و از سپردن اموال عمومى و خصوصى به آنها نهى شده است، منتها این نهى در بعضى از موارد به عنوان تحریم است و در پاره اى از موارد که درجه سفاهت شدید نیست، به معنى کراهت است.. ♦️در اینجا یک سؤال پیش مى آید و آن این که: اگر آیه در مورد اموال یتیمان است، چرا أَمْوالَکُمْ: ثروت هاى شما گفته شده، نه أَمْوالَهُمْ: ثروت هاى آنها ؟ ممکن است نکته این تعبیر بیان این مسأله مهم اجتماعى و اقتصادى باشد، که اسلام همه افراد جامعه را یکى مى داند، به طوریکه مصلحت و منفعت یک فرد نمى تواند از منافع دیگران جدا باشد. همچنین زیان یک فرد عین زیان یک جامعه است. بنابراین، به دلیل همین موضوع به جاى ضمیر غائب ، ضمیر مخاطب قرار داده شده، یعنى این اموال در حقیقت فقط متعلق به ایتام نیست، بلکه به شما هم مربوط است، و اگر زیانى به آن متوجه شود به طور غیر مستقیم متوجه شما شده است، لذا در نگهدارى آن باید مراقبت کامل داشته باشید. ♦️درباره این تعبیر، تفسیر دیگرى نیز هست و آن این که: مقصود از أَمْوالَکُمْ اموال خود سرپرستان است نه اموال یتیمان، یعنى اگر شما مى خواهید به افراد یتیم که هنوز رشد کافى نیافته اند کمک کنید، لازم نیست تحت تأثیر عواطف حساب نشده، اموالى به دست آنها بسپارید و آنها را به کارهایى بگمارید که از آنها ساخته نیست، بلکه به جاى این کار غیر عاقلانه، بهتر است غذا، لباس و مسکن آنها را تأمین کنید، تا بالغ و رشید شوند. 🌺🌺🌺 در واقع این، یک درس بزرگ اجتماعى است که قرآن به ما مى دهد که افراد ناتوان را به خاطر کمک به شخص آنها به کارهائى که قدرت انجام آن را ندارند نگماریم; زیرا اگر این کار منفعت جزئى براى آنها داشته باشد ممکن است زیان هاى کلى براى اجتماع به بار آورد. بلکه باید از طریق کمک هاى بلاعوض و کارهاى سبک و کوچک آنها را اداره کرد. «تفسیر نمونه/ذیل آیه 5» @manzoomeye_hosn

🔹رسول خدا فرمود: کمیاب ترین چیز در آخرالزمان ، برادری قابل اعتماد، یا درهمی حلال است. تحف العقول، ص ۵۴ ️ @manzoomeye_hosn

#خوشبحال_کسی_که_خطای_خودش_را_ببیند آیت الله بهجت:🌺 ✨خوشا به حال ڪسی ڪه خطای خود را ببیند، و به عیب خود توجه داشته باشد: و عیوب دیگران را نادیده بگیرد; و خود را ڪامل و بی نقص نبیند. @manzoomeye_hosn

🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 « وَابْتَلُواْ الْيَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن يَكْبَرُواْ وَمَن كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَمَن كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَيْهِمْ وَكَفَى بِاللّهِ حَسِيبًا» یتیمان را بیازمایید تا آنگاه که به سن بلوغ رسند، پس اگر در آنان رشدی یافتید اموالشان را به خودشان واگذارید و از بیم آن که مباد به سن رشد رسند اموالشان را به ناحق و شتاب مخورید هر که توانگر است عفت ورزد و هر که بینواست به آن اندازه که عرف تصدیق کند بخورد و چون اموالشان را تسلیمشان کردید کسانی را بر آنان به شهادت گیرید و خدا برای حساب رسی کافی است. (نساء/6) @manzoomeye_hosn

♦پس از آن در آیه بعد، دستور دیگرى درباره یتیمان و سرنوشت اموال آنها داده، مى فرماید: یتیمان را بیازمائید تا هنگامى که به حد بلوغ برسند (وَ ابْتَلُوا الْیَتامى حَتّى إِذا بَلَغُوا النِّکاحَ). ♦اگر در این موقع در آنها رشد کافى براى اداره اموال خود یافتید، ثروت آنها را به آنها بازگردانید (فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَیْهِمْ أَمْوالَهُمْ). ♦سپس بار دیگر به سرپرستان تأکید مى کند: به هیچ عنوانى اموال یتیمان را حیف و میل نکنید، و پیش از آن که بزرگ شوند سرمایه آنها را از بین نبرید (وَ لا تَأْکُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ یَکْبَرُوا). ♦و دیگر این که: سرپرستان ایتام اگر متمکن و ثروتمندند نباید به هیچ عنوانى از اموال ایتام استفاده کنند و اگر فقیر و نادار باشند، تنها مى توانند (در برابر زحماتى که به خاطر حفظ اموال یتیم متحمل مى شوند) با رعایت عدالت و انصاف، حق الزحمه خود را از اموال آنها بردارند، لذا مى فرماید: هر کس که بى نیاز است از برداشت حق الزحمه خوددارى کند و آن کس که نیازمند است به طور شایسته از آن بخورد (وَ مَنْ کانَ غَنِیّاً فَلْیَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ). ♦آن گاه به آخرین حکم درباره اولیاء ایتام، اشاره کرده، مى فرماید: هنگامى که مى خواهید اموال آنها را به دست آنها بسپارید گواه بگیرید (فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَیْهِمْ) تا جاى اتهام و نزاع و گفتگو باقى نماند. ♦و در پایان آیه توجه مى دهد: بدانید که حساب کننده واقعى خدا است و مهم تر از هر چیز این است که حساب شما نزد او روشن باشد، او است که اگر خیانتى از شما سرزند و بر گواهان مخفى ماند به حساب آن رسیدگى خواهد کرد. مى فرماید: خداوند براى محاسبه کافى است (وَ کَفى بِاللّهِ حَسیباً). تفسیر نمونه/ ذیل آیه 6 سوره نساء» @manzoomeye_hosn

❤امام حسین «علیه السلام» ⚘پیروان ما دلی پاک و خالی از حیله و تزویر دارند 📖بحارالانوار، ج۶۸، ص۱۵۶ @manzoomeye_hosn

🔹امام صادق علیه السلام: نزدیك ترین حالات بنده به خداوند زمانی است كه شكمش سبك باشد و منفورترین حالات بنده نسبت به خداوند هنگامی است كه شكمش پر باشد. 📖وسائل الشیعه @manzoomeye_hosn

#منتظر_جواب_باش 🌷 آیت الله بهجت ره 💠هر حرفی ڪه می زنی ، ✨هر ڪاری ڪه انجام می دهی ، 💠 متوجه باش ڪه باید ✨در خانه قبر و در قیامت 💠 جوابی برای آن نزد ✨پروردگار متعال داشته باشی @manzoomeye_hosn

💠امام على(ع): 🔸با آنچه نمى دانيد دشمنى نكنيد؛ زيرا بيشتر دانش در چيزهايى است كه شما نمى دانيد. 📚غررالحكم ح 10246 @manzoomeye_hosn

🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 « لِّلرِّجَالِ نَصيِبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا از هر چه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث می گذارند، مردان را نصیبی است و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث می گذارند چه اندک و چه بسیار زنان را نیز نصیبی است، نصیبی معین. (نساء/7) @manzoomeye_hosn

گام دیگرى براى حفظ حقوق زن! ♦این آیه در حقیقت گام دیگرى براى مبارزه با عادات و رسوم غلطى است، که در آن زنان و کودکان را از حق مسلّم خود محروم مى ساخت و بنابراین مکمل بحث هائى است که در آیات سابق گذشت; زیرا اعراب با رسم غلط و ظالمانه اى که داشتند زنان و فرزندان خردسال را از حق ارث محروم مى ساختند. ♦آیه روى این قانون غلط خط بطلان کشیده، مى فرماید: براى مردان سهمى است از اموالى که پدر و مادر و نزدیکان به جاى مى گذارند و براى زنان هم سهمى از آنچه پدر و مادر و نزدیکان بر جاى مى گذارند، خواه کم باشد یا زیاد (لِلرِّجالِ نَصیبٌ مِمّا تَرَکَ الْوالِدانِ وَ الأَقْرَبُونَ وَ لِلنِّساءِ نَصیبٌ مِمّا تَرَکَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ مِمّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ). بنابراین، هیچ کدام حق ندارند سهم دیگرى را غصب کنند. ♦سپس در پایان آیه، براى تأکید مطلب مى فرماید: این سهمى است تعیین شده و لازم الاداء تا هیچ گونه تردید در این بحث باقى نماند (نَصیباً مَفْرُوضاً). ♦ضمناً همان طور که مى بینیم، آیه فوق یک حکم عمومى براى همه موارد ذکر مى کند، بر این اساس، آنهائى که فکر مى کنند پیامبران اگر ثروتى داشته باشند، به عنوان ارث به بستگان آنها نمى رسد، بر خلاف آیه فوق است (البته منظور اموال شخصى پیغمبر است و گر نه اموال بیت المال که متعلق به مسلمین است، طبق قانون بیت المال در موارد خود مى بایست صرف گردد). ♦همچنین از عموم آیه فوق، و آیات دیگرى که بعداً درباره ارث مى خوانیم، روشن مى شود که: قائل شدن به تعصیب یعنى اختصاص دادن قسمتى از مال به مردانى که از طرف پدر با میت ارتباط دارند در پاره اى از موارد ـ همان طور که دانشمندان اهل تسنن قائل هستند ـ نیز بر خلاف تعلیمات قرآن است; زیرا لازمه آن محروم ساختن زنان از ارث در بعضى از موارد است و این یک نوع تبعیض جاهلى است که اسلام با آیه فوق و مانند آن، آن را نفى کرده است (دقت کنید!). تفسیر نمونه/ ذیل آیه 7 سوره نساء» @manzoomeye_hosn

#عقل #بردباری #اخلاق #هوای_نفس 🍎 #امیرالمؤمنین علی علیه السلام : 🌺 وَ قَالَ (عليه السلام): الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ. 🍃 و درود خدا بر او فرمود: 🌱 بردباری پرده ای است پوشاننده 🍀 و عقل شمشیری است بران 🌱 پس كمبودهای اخلاقی را بابردباری بپوشان 🍀 و هوای نفس خود را با شمشیر عقل بكش 📚 نهج_البلاغه ، خطبه ۴۲۴ @manzoomeye_hosn