-در خود، به دنبال خود میگردد، به دنبال آغوشی برای التیام زخم هایش، دست‌ها می‌توانند ماوایش باشند.

نوشتن زنده ماندنم را روحی دگر می‌بخشد.

تازیانه ی حرف ها بر پیکرش، ترسیم زیبایی از درد بود.

فاصله هاهیچوقت دوست داشتن راکمرنگ نمی کند بلکه؛دلتنگی را بیشتر می‌کند ...!

برای امروز خسته و غمگینم با اندکی ادم-

کاش تو کافه کتاب خوندن و کار کردن رو نرمالیز کنید.

پخته نخواهی شد مگر بعد از آنکه احساس کردی سرشار از سخنی، ولی لازم نمی‌دانی به کسی چیزی از آن بگویی.

گر یک نَفَسَت ز زندگانی گذرد مگذار که جُز به شادمانى گذرد...

از این حس متنفرم که  وقتی چیزی میبینی یا حرفی میشنوی قلبت میشکنه ولی باید همونجا بشینی و وانمود کنی که اصلا برات مهم نیست.

اما عزیزِ من کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم، ما همگی حیف بودیم ..

راحت‌ترین سناریو، بهترین سناریو برای زندگی نیست.

پشت این نقاب صبوری، بیچارگی را پنهان کرده‌ام. من دوام آورده‌ام؛ اما می‌خواستم معنای زندگی‌ام چیزی بیش از دوام آوردن باشد .