رئیس مرکز آموزشی و درمانی امام رضا (ع) تبریز، به مناسبت شهادت آقای فرزاد نامی، اولین شهید مدافع سلامت این مرکز ، پیام تسلیتی صادر کرد که متن این پیام به شکل زیر است:
بسمه تعالی
"انا لله و انا الیه راجعون"
خبر شهادت اولین شهید مدافع سلامت مرکز آموزشی و درمانی امام رضا (ع) تبریز، همکار گرانقدر و ایثارگر، شهید فداکار،آقای فرزاد نامی که در راه خدمت به مردم شریف و در خط مقدم مبارزه با این ویروس منحوس و به علت ابتلا به بیماری کرونا به خیل شهدای مدافع سلامت پیوست، موجب تاثر و تالم شدید قلبی بنده و سایر همکاران مرکز شد، این واقعه به همه ما آموخت که کسانی که با خدا هم عهد شده‌اند در راه نجات جان بیماران از هیچ کوششی فروگذار نکرده و همواره آماده جانفشانی هستند.
عروج همکار عزیز و گرانقدرمان، که در جبهه نبرد بی امان با کروناویروس تا آخرین نفس ایستاد و جنگید، برای ما بسیارسخت و جانکاه است اما یاد و خاطره تلاش های صادقانه و شبانه روزی او در کنار سایر مدافعان سلامت استان مخصوصا در نجات جان بیماران کرونایی، همواره در یادها باقی خواهد ماند.
اینجانب با قلبی سرشار از اندوه، شهادت این مدافع سلامت را به خانواده داغدار وی، جامعه بزرگ سلامت و مردم شریف استان و تمامی کارکنان حوزه سلامت کشور، تسلیت عرض نموده و برای آن شهید علو درجات و رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان محترم صبر و شکیبایی مسئلت دارم
«شباهت ایثار رزمندگان دوران دفاع مقدس و ایثار کادر درمان که هر دو به خاطر صیانت از مردم غیرقابل‌انکار و ستودنی است. این روحیه ایثارگری در تمام عرصه‌ها، کشور را از دام خطر محفوظ می‌دارد و امیدوارم سایه این مصیبت هرچه زودتر کمرنگ‌تر شود و مردم لباس عافیت به تن کنند». اینها مطالبی بود که همسر یک شهید مدافع سلامت در مصاحبه با خبرنگار نوید شاهد عنوان کرد که در ادامه مشروح آن را می خوانید:
خودتان و همسر شهیدتان را معرفی کنید؟
«نویده دلاور» متولد سال ۱۳۶۶ مادر دو فرزند به نام های مهنا ۱۳ ساله و امیرعلی ۷ ساله هستم. بنا به آرزوی همسرم در تعلیم و تربیت فرزندانمان آن‌گونه که شایسته و بایسته است می کوشم تا به‌عنوان انسان‌هایی اصلح و معتقد به اصول دینی به عرصه جامعه پا نهند. همسرم «فرزاد نامی» از شهدای مدافع سلامت متولد 30 تیرماه 1356، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته «کار درمانی جسمانی» در بیمارستان امام رضا (ع) مشغول خدمت و طبابت بود که در لباس مقدس سفید خدمت در جبهه سلامت، روز 12 مرداد 1399 به آرزویش رسید و در راه حفظ سلامتی مردم شهید شد.
بعد از شنیدن بیماری همه‌گیر کرونا چه واکنشی داشتید؟
دلاور: به‌عنوان مادر دو فرزند حس غریب و نگرانی شدید از آلوده شدن به یک بیماری ناشناخته را داشتم و در این مورد بعید می‌دانم کسی از دشمن پنهان بیم نداشته باشد.
آیا مانع رفتن همسرتان برای ادامه کار شدید؟ کمی از آن روزها برایمان بگویید؟
دلاور: بعد از شیوع بیماری و شنیدن خبر بستری شدن بیماران مبتلا در بیمارستان امام رضا (ع)، برخلاف نگرانی‌های شدید خودم از احتمال سرایت بیماری به همسرم و انتقال ویروس به خانواده‌ام و سایر عزیزان، به دلیل آگاهی از عشق و علاقه‌اش در جهت ارائه خدمت به بیماران، بنده هیچ اظهارنظری در رابطه با ادامه کارشان نداشتم و همیشه سعی کردم پشتیبان او و اهدافش باشم.
در واقع بعد از شنیدن خبرهای ناگوار و نگران‌کننده از افزایش تعداد بیماران درگیر به ویروس که روزانه از رسانه‌ها پخش می‌شد، از زمان خروج همسرم از منزل به مقصد بیمارستان تا لحظه بازگشتنش نگران و دلواپس بودم. این نگرانی برای یک مادر جوان با دو فرزند خردسال غیرقابل‌انکار است؛ اما توکلم به خدا بود. تکیه‌گاه محکمی که همیشه راضی به رضای او بودم و خانواده‌ام را به او سپرده‌ام.
به‌یادماندنی‌ترین خاطره را از همسرتان برایمان بازگو کنید؟
دلاور: همسرم فرزاد در دوران اشتغال در بیمارستان تا قبل از شروع بیماری کرونا، جهت خدمت به بیماران بعد از اتمام نوبت‌کاری در مطب شخصی خود مشغول به کار می‌شدند ولی با گسترش بیماری برای کمک و خدمت بیشتر به بیماران دیگر مطب خود را تعطیل کرد. این کار همسرم تداعی‌گر ایثار رزمندگان در سال 1359 بود که پشت سنگر را خالی نکردند و عاشقانه برای مردم کشورشان در هر شرایطی خدمت کردند.