در مکتب تربیت معنوی طلبه شهید «محمدتقی امینیان» فرزند آیت‌الله حاج شیخ محمد علی امینیان اهل روستای فتیده از توابع لنگرود بود. او از همان دوران خردسالی از استعداد درخشانی برخوردار بود و همواره تسلطی خاص بر احکام شرعی داشت که تعجب همه اطرافیان را به خود جلب کرده بود. از ۹ سالگی نماز خواندن را شروع کرد. با اتمام دوران ابتدایی، عشق و علاقه او به عبادت افزون شد و روزه گرفتن را نیز از همین دوران شروع کرد. اوقات فراغت خود را در دوران راهنمایی ضمن شرکت در فعالیت‌های انقلابی با مطالعه کتب دینی و سیاسی می‌گذراند تا معلومات دینی و آگاهی های سیاسی و اجتماعی خود را نیز از اولین سال‌های نوجوانی، عمق و وسعت بخشد. در همان دوران، علاقمند به دروس طلبگی شد و یک سال و اندی در حوزه علمیه جلالیه آستانه اشرفیه به قرائت ادبیات عرب مشغول شد و سپس تقاضا کرد برای ادامه تحصیل به قم برود. در قم در مدرسه رضویه اسکان یافت و مشغول تلمذ کتاب‌های سیوطی، حاشیه با معنی شد و پیشرفتش در درس و بحث، بسیار خوب بود. زمان جنگ بود. طبق فرامین حضرت امام علاقه‌مند به حضور در عرصه‌های حماسه سازی و رزم آفرینی دفاع مقدس شد و پس از آموزش‌های مقدماتی در حوالی منجیل و لوشان به قم برگشت و با طلاب علوم دینی کرمان که در مدرسه رضویه بود، با هم در پایگاه امام جعفر صادق(ع) ثبت‌نام کردند و به جبهه دفاع از اسلام و ایران اعزام شدند. در طی این مدت و در جبهه به دروس طلبگی خود نیز ادامه می‌داد و تا مقداری از شرح لمعه را پیش رفته بود. پس از مدتی به اتفاق رفقای خود مرخص شد. چندی به گیلان برگشت و نزد خانواده خود ماند و سپس برای ادامه تحصیل به قم رفت و به درس و بحث خود در مدرسه رضویه ادامه داد.

دیدار تا قیامت! لحظه‌ای که می‌خواست با خانواده خداحافظی کند و به قم برود، به خواهر کوچکش که در درون اتاق بود دست خود را به علامت خداحافظی تکان داد و گفت: «دیدار تا قیامت»... این جمله خواهرش را بسیار متأثر و نگران کرده بود. ماه‌ها گذشت و دیگر خانواده خبری از او نداشت تا اینکه از مناطق جنگی نامه‌ای آمد و معلوم شد در شلمچه است. دیری نگذشت که طلبه‌ای از قم تماس گرفت و به خانواده خبر داد که محمدتقی شهید شده و مفقودالجسد است. محمدتقی در شلمچه در تاریخ دهم خردادماه 1367 بر اثر اصابت ترکش به سر به فوز شهادت رسید. در آخرین ماه‌ها و روزهایی که داشت این سفره جمع می‌شد، محمدتقی که مخلصانه مشتاق مقام و فیض عظمای شهادت بود، بر این خوان ضیافت نور و کرامت نشست و متنعم شد و مهر قبول بر کارنامه اخلاصش خورد. دو سال پس از شهادت، پیکر شهید پیدا شد و پس از تشییع در شهر زادگاهش، پدر بر او نماز خواند و در آستانه شهدای آستانه اشرفیه به خاک سپرده شد

شهید «محمدتقی امینیان»؛ طلبه شهیدی که رهبر انقلاب از عظمت روح او سخن گفتند  ««انسان را واقعا عظمت روحی این شهید متحیر می‌کند. می‌گوید من درس خواندم و می‌ترسم که این درس خواندنم که برایش هزینه‌ شده، تحمیل بر بیت‌المال بوده و این گردن من باشد؛ وقتی که شهید شدم موتور گازی من را بفروشید، بدهید به بیت‌المال به ‌جای آن! اینها درس است...» این سخن رهبر انقلاب درباره شهید 18 ساله‌ای است که امروز عید وصال اوست.

دهم خردادماه سال 1367، در آخرین روزهای دفاع مقدس، سفره کرامت شهادت، تازه جوان مخلص و دلباخته‌ای را میهمان خود کرد که حیات کوتاهش، عصاره عرفان بود و از همان تربیت یافتگان مکتب معرفت آفرین شهادت بود.

«محمد تقی امینیان» به روایت « رهبر و مقتدای انقلاب» در تاریخ 5 مهرماه سال 1395، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اعضای ستادهای برگزاری کنگره شهدای استان‌های کهکیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی، با اشاره به وصیتنامه این شهید، سلوک معنوی و عارفانه او را همچون الگویی برای مبارزه با فساد و اسراف و تضییع بیت‌المال و حقوق مردم نشان دادند و فرمودند: «انسان را واقعا عظمت روحی این شهید متحیر می‌کند. می‌گوید من درس خواندم و می‌ترسم که این درس خواندن من که خرجی برایش شده و هزینه‌ای شده تحمیل بر بیت‌المال بوده و این به گردن من باشد؛ وقتی که من شهید شدم موتور گازیِ من را بفروشید، پول‌های بانک من را بگیرید، بروید بدهید به بیت‌المال به ‌جای آن! اینها درس است؛ اینها درس است.»

در وصیتنامه‌ طلبه شهید «محمدتقی امینیان» به پدرش می‌خوانید: «آقاجان، موتور گازی‌ام را بفروشید و هر چه پول دارم از بانک بگیرید، تمامش را به بیت ‌المال تحویل دهید، چون شاید با این طرز درس خواندن، حق من نبود که از بیت‌المال مصرف کنم، و من نمی توانم جواب حق‌الناس را بگویم.» و سال‌ها بعد مقام معظم رهبری با خواندن این وصیتنامه در وصفش فرمود: «انسان را عظمت روحی این شهید واقعا متحیر می‌کند.»