چگونه خبر قطعی شهادت را به شما دادند؟ پدر شهید حمزه: یک روز بعد از سفر ریاست جمهوری به سمنان در سال 95، چند تن از مسئولان شهرستان به همراه رئیس بنیاد شهید استان سمنان به منزل ما آمدند و خبر شهادت او را دادند.

تسنیم: با شنیدن خبر شهادت چه حالی داشتید؟ پدر شهید حمزه: با از دست دادن عزیزان قطعاً احوال تغییر می‌کند و دچار دگرگونی می‌شوند. (بغض خود را فرومی‌خورد) بالاخره ارتباط روحی و ژنتیکی که بین پدر و فرزند وجود دارد این حال و هوا را در ما به وجود می‌آورد.  فرزند مانند پوستی از بدن پدر است و من با شنیدن آن خبر احساس کردم پوستم را از بدنم کندند.

 لحظه اولی که پیکر و تابوت شهید حمزه را دیدید چه احساسی داشتید؟ چیزی که مردم در مراسم تشیع از شما دیدند فقط صبر و استقامت بود و روحیه محکم شما برای همه مثال‌زدنی بود؛ خودتان فکر می‌کنید که چرا آن‌قدر با این قضیه با استقامت و محکم برخورد کردید؟ پدر شهید حمزه: انسانی که باخدا معامله می‌کند؛ باید در میدان خود را نشان دهد. من باخدا بر سر فرزندم معامله کردم و باید خودم را به خداوند نشان می‌دادم؛ چراکه این یک معامله خاص الهی بود. خدا محمدحسین را به من داد و بعد از مدتی به قیمت خوبی از من خرید و برای روزی که به او نیاز داشته باشم؛ خداوند محمدحسین را به من باز می‌گرداند. ما خوبی محمدحسین را می‌خواستیم و او به این خوبی دست‌یافت. در واقع از همان زمان که محمدحسین وارد سپاه شد من روحیه شهادت را در او دیدم.

یعنی شما می‌دانستید که محمدحسین روزی شهید می‌شود؟ پدر شهید حمزه: حدس می‌زدم. حالا که صحبتش پیش آمد این را هم اضافه کنم که ما ارتباط روحانی باهم داشتیم و محمدحسین در شب شهادتش مانند یک شوک به خواب من آمد و خبر شهادت خودش را به من داد. تسنیم: به‌عنوان یک خانواده شهید مدافع حرم حرفی با مردم و مسئولان دارید؟ پدر شهید حمزه: محمدحسین در کنار همه فعالیت‌هایی که انجام می‌داد؛ یک روحیه سیاسی داشت و تمام اخبار سیاسی را رصد می‌کرد. مردم همیشه پای‌کار هستند و دغدغه‌ای از آنان نداریم. بیشتر دغدغه ما مسئولان هستند که ضعف مدیریتی در جامعه ما بیداد می‌کند. من نه به‌عنوان پدر شهید حمزه، بلکه به‌عنوان یک رزمنده و یک نفر از جامعه بزرگ ایران می‌خواهم که مسئولان به یک سؤال من پاسخ دهند. جهان سلطه ازیک‌طرف دنیا به اینجا آمده و به دنبال منافع مادی و زیاده‌خواهی‌های دنیوی خود در ایران جست‌وجو می‌کند؛ ما نیز انقلاب کردیم و در انقلاب اعلام کردیم که در هر جا که نام خدا بدرخشد منافع ما نیز آنجا هست.مسئولان برای ما تعیین کنید در کجا خدا نیست که ما آنجا پا نگذاریم؟ چرا برخی از مسئولان در مسئله سوریه و مقاومت کوتاهی می‌کنند؟اگر واقعاً انقلابی و پیرو خط امام هستیم؛ پس باید سنگرهای بلند جهان را فتح کنیم و پرچم اسلام را در بلندترین قله‌های جهان به اهتزاز در آوریم. در 100 کیلومتری حلب شهری است به نام رقه که داعش در زمانی که وجود داشت آنجا را مرکز حکومت خود می‌دانست. رقه جایی است که حضرت علی (ع) در آن جنگ صفین را انجام داده و در آنجا 4 هزار شهید صدر اسلام دفن شده است. حضرت علی (ع) که اهل مدینه بود چگونه در سوریه جنگ صفین را انجام داد؟

جناب آقای حمزه! به عنوان پدری که پسر جوان خود را در راه آرمانهای انقلاب و اسلام فدا کرده است؛ چه صحبتی با جوانان مخاطب این مصاحبه دارید؟ پدر شهید حمزه: سه عامل در انحراف و هدایت انسان مؤثر است. اول "خانواده "، دوم "محیط یا جامعه " و سوم "اراده انسان ". خیلی‌ها در محیط‌های خوبی بزرگ می‌شوند؛ ولی خوب تربیت نمی‌شوند و تعداد زیادی هم در ابتدا خوب بودند اما با گذشت زمان سرشت آنان عوض شد. خیلی‌ها هم در محیط‌های خوبی نبودند؛ اما سرنوشت خوبی نصیب آنان شد. چیزی که باید به آن خیلی توجه کنیم این است که اراده انسان در این میان بسیار مهم است.  محمدحسین از جامعه و از خانواده خود به‌خوبی استفاده و با اراده خود مسیر زندگی‌اش را انتخاب کرد. توصیه من به جوانان این است که ضعف‌های خود را به گردن محیط پیرامون و خانواده نیندازند؛ چراکه خداوند انسان را از یک نعمت مهم تفکر و اختیار بهره‌مند کرده است. انسان‌ها باقدرت و اراده‌ای که دارند می‌توانند آسمان‌ها را فتح کنند. این اراده می‌تواند انسان‌ها را به بالاترین مراتب یا خدای‌ناکرده به پایین‌ترین سطح برساند.

آخرین جمله‌ای که دوست دارید به شهید بگویید؟ پدر شهید حمزه: امیدوارم شفاعت من را نزد حضرت زینب (س) بکند.

خاطرات شهید محمدحسین حمزه در 218 صفحه کتاب «حمزه» نوشته علی‌رضا کلامی شامل خاطرات شهید مدافع حرم محمدحسین حمزه توسط انتشارات خط مقدم منتشر و راهی بازار نشر شد.  به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این اثر با یک روایت خطی شمایی کلی از زندگی این‌شهید مدافع حرم ارائه می‌کند. به این‌ترتیب، کتاب «حمزه» دربرگیرنده خاطرات شهید مورد اشاره از لحظه کودکی تا شهادت است که این‌خاطرات در گفتگو و مصاحبه با دوستان و اعضای خانواده وی گردآوری شده‌اند. نویسنده کتاب می‌گوید تلاشش از تهیه این‌کتاب، این بوده که زندگی یک رزمنده را به دست خواننده برساند نه این که به اصطلاح یک «دائره‌المعارف» بنویسد. در قالبی هم که برای کتاب انتخاب کرده، برشی از زوایای مختلف زندگی شهید به تصویر کشیده می‌شود نه تمام آن. در بخشی از این‌کتاب با عنوان «جر و بحث دوشکایی» آمده است: سر مطالب درسی و تئوری، یک بار بین‌مان بحثی پیش آمد. یکهو از کوره در رفتم و جلوی جمع، به او حرف‌های تندی زدم و گفتم تو تازه وارد هستی و ما همیشه مأموریّتم و چنین و چنان. عصبانی بودم. چیزی نگفت. حتّی بعد، خودش پا پیش گذاشت و معذرت‌خواهی کرد. او نشسته بود و من بالاسرش ایستاده بودم و بهش می‌گفتم: «تو هیچی نمی‌فهمی»! بحث از سلاح دوشکا شروع شد. توی بگومگو هرچه می‌گفتم قبول نمی‌کرد. فکر می‌کردم دارد اشتباه می‌کند. بعد فهمیدم اشتباه از من بوده و او درست می‌گوید. ولی او آمد و ازم معذرت‌خواهی کرد و گفت: «ببخشید»! از شرمندگی نمی‌دانستم چه بگویم. من هم عذرخواهی کردم. شهید حمزه متولد سال ۱۳۶۵ است که سال ۱۳۹۵ در سن سی‌سالگی در سوریه به شهادت رسید. بخش دیگری از کتاب «حمزه» که به خاطرات همسر شهید حمزه اختصاص دارد، به این‌ترتیب است: عادت داشت هر وقت از سفر برمی‌گشت، یک چیزی می‌گرفت. مأموریت هم بود، دست خالی نمی‌آمد. از همان اوّل زندگی، کارهای هیجانی و شگفت‌آور کم نداشت. یک‌بار یک دست لباس هندی گرفته بود و وقتِ آمدن، گیر داده بود تنم کنم. می‌گفتم: «من فکرِ توام زودتر بیای، تو فکر چی هستی»؟! یا یک‌بار ساعت سه نصفِ شب من را بیدار کرد و گفت: «بنشین»؛ نشستم. گفت: «چشماتو ببند». نمی‌فهمیدم چه می‌گوید. گیجِ خواب گفتم: «تو این تاریکی»؟! گفت: «تو ببند»! بستم. گفت: «دستتو بده.» غُرغُرکنان گفتم: «بیا». بعد از کلّی هیجان دادن به قضیه، برق را روشن کرد و النگوی توی دستم را نشان داد و گفت: «قشنگه»؟ مثلاً هدیه خریده بود! با چشمِ نیمه‌باز بهش خیره شدم. لبخند زد و گفت: «دوست داشتم اینطوری بدم بهت خب»! گفتم: «تو حالت خوبه محمدحسین؟! مُخِت کار می‌کنه»؟! مطالب این‌کتاب در حجم ۲۱۸ صفحه گردآوری و منتشر شده‌اند.