🔶 خروج از بحران هویت در هنر 🔸 درباره هویت در معماری و شهرسازی دو عامل مورد بررسی قرار می‌گیرد: ➖ وجه کالبدی، صوری، مادی ➖ جنبه محتوایی، باطنی و ارزشی 🔺 البته این تفکیک تمایزی ذهنی است و هویت دارای ساختار پیوسته و واحد می‌باشد. 🔸 در خصوص بحران هویت نیز دو محور سامان‌مند بودن هویت و هدفمندی آن مورد بررسی است هویت سامان‌مند در معماری نیز ما را به جهان به هماهنگی کالبد و محتوا بر اساس هدفمندی واحد رهنمون می‌سازد متقابلاً بحران هویت در معماری را در ناسازگاری ابعاد صوری با لایه‌های محتوایی در فضای فاقد هدفمندی و گسست ارکان مبنایی هویت می توان سراغ گرفت. 🔸 در نگاهی بنیادی به مسئله بحران هویت تیتوس بورکهارت تحلیل تطبیقی میان وجود بحران در دو تمدن مسیحی و اسلامی پرداخته است وی در باب هنر بر این باور است که هنر مسیحی با از دست‌ دادن اصول معنوی خود منهدم گردید و هنر اسلامی ضعف خود را از وجوه کالبدی و بیرونی آغاز نمود. مسیحیت عوامل بحران‌ساز را در ناهماهنگی‌های درونی خود داشت ولی تمدن اسلامی با تهاجمی بیرونی مواجه گردید که به تدریج در حوزه‌های درونی آن موثر واقع شد و پیوستگی مبانی اندیشه و هنجارهای معنوی در ساختار آن به سستی گرایید. 🔸 فرایند خروج از بحران نیز دو رهیافت بالا به پایین و پایین به بالا را شامل می‌گردد حرکت اصلاحی از بالا به پایین به بازسازی هویت هدفمند و آرمانی باز می‌گردد. در این مسیر، هنجارها و باورهای اصیل دینی در پیوند با عالم قدس نشانه‌گیری می‌شود. حرکت اصلاحی از پایین به بالا، بازسازی ساختاری و وجوه کالبدی را با استفاده از تجربیات گذشته و ارزیابی نیازهای حاضر پیش رو دارد. این راه به صورتی همگام پیمودنی است تا تناسب و اعتدال لازم در سیر استکمالی حاصل آید. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 هویت اجتماعی 🔸 سوال اساسی کشورهای درحال پیشرفت است. هویت اجتماعی یعنی: «خودآگاهی جمعی که مردم این گونه کشورها به اصالت‌ها، ارزش‌ها، و میراث‌های فرهنگی خود داشته باشند و دقیقاً علت عقب ماندگی و آسیب‌های این کشورها همین مسئله است.» نبود چنین آگاهی اجتماعی به وجود و هستی اجتماعی خود، سبب وابستگی به کشورهای استعمارگر و در نتیجه نخستین عامل نفوذ فرهنگی کشورهای سلطه‌گر است. 🔸 یکی از جنبه‌های هویت اجتماعی، هویت شهری و معماری است که از گذشته باید گرفته شود و هویت گذشته را حفظ کرده و در امتداد آن هویت، به فکر به وجود آوردن معماری درخور زمان حال باشد که البته دارای هویت ملی و دینی است که اگر غیر این باشد موجب بی هویتی شده که دنباله‌روی کشورهای دیگر شده و وابستگی به دنبال خواهد داشت. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

📍 مسجد جورجیر-اصفهان #IranInReality #ایران_نگین_زمین 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 تاثیرات منفی آپارتمان در تربیت کودکان 🔸 معماری یکی از ارکان اصلی آرامش‌بخشی خانه‌هاست. اگر چه خانه محل آرامش انسان است؛ اما هر خانه‌ای با هر نوعی از معماری‌، توانایی آرامش‌بخشی به اعضای خانه را ندارد. 🔸 در این میان خانه‌های آپارتمانی از ناتوان‌ترین خانه‌ها برای آرامش‌بخشی به خانواده است؛ دلایل این ادعا را می‌توان در این چند مورد خلاصه کرد: 🔸 مساحت کم و سقف کوتاه، نداشتن حیاط، نورگیری ضعیف، معماری خشک و بی روح، دوری از طبیعت، ناامنی روانی، استفاده کمتر از هوا 🔸 همچنین امروزه بسیاری از مشکلات تربیتی فرزندان را باید در نوع ساختمان‌سازی‌ها جستجو کرد. در معماری خانه‌های امروزی نیازهای تربیتی کودکان در نظر گرفته نمی‌شود. 🔸 از جمله مشکلات تربیتی که زمینه بروز آنها در خانه‌های آپارتمانی بیشتر است، محدودیت‌های آزار دهنده‌ای است که موجی از معضلات دیگر را در پی دارد. از جمله این معضلات میتوان به بروز شرارت و حس افسردگی، ساکن شدن اجباری کودکان و روی آوردن آنها به رسانه اشاره کرده. علاوه بر اینها کودک در معرض امر و نهی‌های مکرر والدین قرار می‌گیرد که خود این مسئله تبعات ناخوشایندی روی تربیت فرزند دارد. 📚 محسن عباسی ولدی، یادتان بخیر خانه‌های اجدادی 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 برخورد ناصحیح با ویژه‌خواری! 🔸 آقای زاکانی ما از شما انتظار داشتیم که با متخلفان برخورد کنید، نه اینکه برای بقیه هم مجوز تخلف صادر کنید، این اسمش مبارزه با ویژه خواری نیست بلکه ترغیب به ویژه خواریست، شاید نیت شما خیر باشد ولی نتیجه کارتان اصلا خیر نیست. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 شهری خانواده محور 🔸 اگر بخواهیم خانواده را در مدیریت شهری لحاظ کنیم و حکمرانی با خانواده ارتباط پویا داشته باشد، باید سیاست‌های خود را به‌ سمت خانواده جهت‌گیری کنیم؛ یعنی مثلاً سیاست‌های خود را با فیلتر خانواده تنظیم کنیم و می‌توان اسم آن را حکمرانی خانواده‌ محور گذاشت. مدیریت شهری خانواده‌محور یا به‌ طورخاص شهر خانواده‌ محور جایی است که حکمران، خانواده را به‌عنوان نهادی مجزا به رسمیت شناخته و برای آن وجاهت قانونی و تفویض اختیار قائل است و در این زمینه دست به ریل‌گذاری می‌زند تا خانواده‌ها بتوانند مسئولیت‌های شهری را بر‌عهده بگیرند. به‌عبارت‌دیگر حکومت در اینجا بخشی از حکمرانی خودش را به خانواده تفویض می‌کند و خانواده برای او واحدی رسمی است. 🔸 در این مدل حکمرانی اینگونه نیست که تمام قوانین و ساختار شهری بر اساس یک محوری طراحی شود و خانواده در آن گنجانده شود، بلکه خانواده خود محور است و بر اساس آن مناسبات شهری شکل می‌گیرد. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 آیت‌الله اراکی: شهر باید ظرف آیات الهی باشد. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 معماری‌ ضد خانواده ما با پذیرفتن معماری مدرن در واقع پذیرفته‌ایم که خانه مولد که در فرهنگ اسلامی باید به آن میرسیدیم را تبدیل کردیم به سلول مصرف جامعه. در واقع خانه‌ای که ظرفیت تولید اقتصادی و تولید علم و روابط اجتماعی داشته را از زن گرفته‌ایم و به او یک سری مکعب سیمانی منفعل و منقطع از دیگران داده‌ایم. این سبک خانه که به قول معروف جهانی لوکوربوزیه، پارکینگ انسانی نام دارد کاملا متناسب با فرهنگ سرمایه‌داری‌ست اما ما در جامعه اسلامی با چشم بسته پذیرفته‎ایم. 🔸 علاوه بر آن محله محوری‌ست که در آن یک سری تعاونی‌های رایگان و خودجوش زنانه شکل می‌گرفته است و به شدت تضمین کننده سلامت روانی زن و آسایش او هست. در سنت ما، زن‌ها در محله یک سری شبکه‌های اجتماع، شبکه‌های اجتماعی خودجوش و رایگان و کاملا فطری را تشکیل میدادند و با همیاری در همه امور همدیگه را یاری می‌دادند. جامعه مدرن این را هم از زن امروزی گرفته است. علاوه بر این، در حال حاضر فقط در شهر تهران حدود سالی دو میلیون نفر هر سال جابجا می‌شوند و این یعنی شکل نگرفتن سنت‌های مثبت شهرنشینی، شکل نگرفتن فرهنگ مشترک و ایجاد نسلی که خاطره‌ای از خانه پدری ندارد و در نتیجه حرمتی برای خاک و وطن قائل نیست و عرق ملی ندارد و حاصل این دست نیافتن به تمدن نوین اسلامی خواهد بود. 🔸 نکته دیگر بحث جمعیت هست. طبق پیمایشی، بالای هفتاد درصد مردم علاقه دارند بیش از سه فرزند داشته باشند اما شهر و محله و خانه کاملا ضد فرزندآوری است. از خانه‌های کوچک تا محله‌هایی که حتی امکان تردد برای کالسکه ندارد یا زن پیاده نمی‌تواند نیازهای خود را برطرف کند. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari

🔶 حضور زنان در فضای ضد انسانی و استیلاگرانه 🔸 دنیای مدرن، امر اجتماعی زنانه را حتی از دوران قدیم هم نحیف‌تر کرده است. خانه که از سویی میزبان خانواده بود، اولین لایه از فضاهای زنانه را نیز در خود جا داده بود. جایی که نهاد اجتماعی زنانه در بستر روابط خانوادگی و همسایگی آغاز می شد و می‌توانست با این آغاز به مقیاس‌های دیگری نیز ارتقاء پیدا کند که البته در دوران قدیم از این فراتر نرفت. 🔸 با تبدیل خانه به سلول مصرف اجتماعی و خروج از ساختار مولد سابق (از پرورش انسان و روابط اجتماعی تا اشتغال)، امر اجتماعی زنانه همان فضای کوچک خود را نیز از دست داد و بی‌نهاد رها شد. 🔸 زن برای ارضاء نیازهای اجتماعی خود، به فضاهای مردانه، فضاهایی با کارکردهای ضد انسانی و طبقاتی و اسیتلاگرانه رانده شد و سالهاست به دنبال پیدا کردن جایگاهی در خور و همجنس با خود است. 🔸 جمهوری اسلامی ایران در امتداد ساختن تمدن نوین اسلامی به دنبال احیاء امر اجتماعی زنانه یا شاید بتوان گفت تأسیس واقعی آن برای اولین بار در تاریخ است. 🔸 فقه اسلامی با محدود کردن اختلاط زن و مرد در برخی از زمینه‌ها و تسهیل آن در برخی دیگر و مشروط کردن آن در دسته آخر، به دنبال ساخت جامعه‌ای است که حتماً نهاد اجتماعی زنانه داشته باشد و به نظر می‌رسد بدون تأسیس آن نمی‌توان جامعه کاملی تصویر کرد. 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف 💠 @masaf_memari