چقدر زود دیر میشه رفقا

مشهد بودیم هر شب استخر و شوخی و بازی

از منطقه اومده بودیم . مرتضی زمینگیر بود و به در و دیوار میزد برگرده

چقدر دلت تنگ میشه واسه کسایی که همه دنیات بودن و الان تو موندی با کوله باری از خاطره و یاد ... وای چقدر سخت میگذره

خیلی مقید بود به نماز اول وقت

هر زمانی اذان میگفت تو هر حالتی بود خیز ور میداشت به سمت قبله

خوب همین لوس بازی و دلبری ها رو کرد خریدنش

استخر بودیم با اذان سانس ما شروع میشد وضو گرفتیم و رفتیم تو استخر قبل از اینکه بریم تو اب رفتیم نماز بخونیم

اذان و اقامه رو گفتم و اومدم احرام ببندم و حس کردم یکی پشت سرم وایساده برگشتم نگاهشپکردم دیدم مرتضی هستش

گفتم برو مسخرم نکن بیا وایسا جلو نماز بخونیم

اصرار از اون انکار از من گفت تو لهجه ت خوبه بخون منم پشت سرتم و خوندیم اقا مرتضی الان احتیاج دارم بهت رفیق .قول دادی بعد ماه مبارک با هم میریم الان دو سال شده و من هنوز تو حسرت اینم بگی بیا بریم

بعضی وقتها حس میکنم چقدر شیرینه البته رضا سنجرانی دید اون لحظه رو که موقع پرواز رفقا میان سراغت کاش منم ببینم