همه اونجا به اسم دوتا پسر خاله میشناختنشون

وصفشون بین بچه ها پخش شده بود تو اخلاق دیانت عمل و ایثار

اونقدر عاشق بودن نه بذارین اینجوری بگم : اونقدر مادرشون شیر زن بود که وقتی این دو تا اقازاده قصد سفر به شام بلا رو داشتن

مادر زبان افغانستانی یاد گرفت که اگر کسی به این دو تا اقازاده شک کرد و جلوشون رو گرفت زنگ بزنن با مادر صحبت کنن تا مطمین بشن اینا افغانستانی هستن

خوش به غیرت این مادر ... جان عالم به فدای مادری که دو فرزندش رو فدای برادرش کرد و کرد و ناراحت بود چیز دیگه ای نداره که تقدیم حسینش کنه

مادر این شهیدان به تأسی از زینب سلام الله علیها روانه کرد شیر پسرانش رو سوی مقتل

این دو با هم تو یک سنگر شهید شدن

باهم تیکه پاره شدن

مادرشون میفرمود که اگر یکیشون میموند در حق اون یکی ظلم بود

اره رفقا اسمشون مصطفی و مجتبی بختی بود

روحمون با یادشون شاد خدا کنه دست ما رو هم بگیرن خدا کنه امشب وقتی که برای عرض ادب جلوی سقای بی دست تعظیم میکنند اسم منم ببرن بگن اقاجان درسته رو سیاه و الودس ولی به حرمت خون پاک ما ٬ پاکش کنین بخرینش