🌷 آیت اللہ بهجت(رہ) :
✍ شب که انسان می خوابد ، ملائکه موکل بر انسان ، او را برای نماز بیدار می کنند. و بعد چون انسان اعتنا نمی کند و دوباره می خوابد باز او را بیدار می کنند. دوباره می خوابد ، باز او را بیدار می کنند…این بیداری ها تصادفی و از روی اتفاق نیست ، بلکه بیداریهای ملکوتی است که به وسیله فرشتگان انجام می گیرد.
👌 اگر انسان استفاده کرد و برخاست ، آنها تقویت و تایید می کنند و روحانیت می دهند. وگرنه متأثر می شوند و کسل برمی گردند.اگر از خواب برخاستید آن ملائکه را که نمی بینید ، اقلاً به آنها سلام کنید و تشکر نمایید.
📗 در خلوت عارفان
❪برخـی تا میبینـند شـما دارید برایِ
امام حسـین'ع' گریه مـیکنید؛
میگویند: گریه نـکن! برو امام حسـین
را بفهم؛ اینها احسـاسات است، میگذرد..
ما همـین قدر که امـام حسـین'ع' را
فهمـیدهایم، داریم برایشگریه میکنیم!
اگر بیشـتر بفهمیـم که خـون گریه میکنیـم مثل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف..❫
🌸حدیث روز🌸
💎 امام صادق علیه السلام:
🔹من زارَ قَبرَ الحُسَينِ عليه السلام و هُوَ يُريدُ اللّهَ عز و جل شَيَّعَهُ جَبرَئيلُ و ميكائيلُ و إسرافيلُ حَتّى يَرِدَ إلى مَنزِلِهِ.
🔹هر كس قبر حسين عليه السلام را براى خداوند عز و جل زيارت كند، جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل عليهم السلام، او را بدرقه مىكنند تا به خانهاش در آيد.
📚كامل الزيارات : ص ۲۷۴ ح ۴۲۷
╭━🍃━⊰❤️⊱━🍃━╮
🔰پیوند به #مسجد_امام_حسین علیه السلام
@masjed_emamhosayn
╰━🍃━⊰❤️⊱═🍃━╯
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
•°﷽°•
#تلاوت_قرآن
🎙استاد سعید مسلم
📖سورۀ مبارکۀ بلد
🌸حدیث روز🌸
💎 پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
🔹إنَّ النَّبِيَّ صلىالله عليه وآله قالَ لَهُ: ... إنَّ اللّهَ جَعَلَ قَبرَكَ و قَبرَ وُلدِكَ بِقاعا مِن بِقاعِ الجَنَّةِ... مَن زارَ قُبورَكُم عَدَلَ ذلِكَ لَهُ ثَوابَ سَبعينَ حَجَّةً بَعدَ حَجَّةِ الإِسلامِ و خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ حَتّى يَرجِعَ مِن زِيارَتِكُم كَيَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ.
🔹پيامبر صلىالله عليه وآله به على عليهالسلام فرمود:«... خداوند، قبر تو و قبر فرزندانت را مكانهايى از بهشت، قرار داده است... . هر كس قبور شما را زيارت كند، برابر با هفتاد حجّ پس از حجّة الإسلام (حجّ واجب)، پاداش دارد و از گناهانش بيرون مىرود تا آن كه چون از زيارت شما باز گردد، مانند روزى مىشود كه از مادر زاده شده است.
📚تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۲۲ ح ۵۰