🔸امام علی علیه السلام: مَن عَشِقَ شَيئاً أعشى بَصَرَهُ و أَمرَضَ قَلبَهُ، فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ، و يَسمَعُ بِاُذُنٍ غَيرِ سَميعَةٍ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ، و أَماتَتِ الدُّنيا قَلبَهُ، و وَلِهَت عَلَيها نَفسُهُ، فَهُوَ عَبدٌ لَها و لِمَن في يَدَيهِ شَيءٌ مِنها، حَيثُما زالَت زالَ إلَيها، و حَيثُما أقبَلَت أقبَلَ عَلَيها.
🔹 هر كه عاشق چيزى شود، آن چيز، ديدهاش را كور و دلش را بيمار مىكند. چنين كسى با ديدهاى ناسالم مىنگرد و با گوشى ناشنوا مىشنود. شهوتها، خِردش را از هم گسيخته و دنيا، دلش را ميرانده و جانش، شيفته آن گشته است. بنا بر اين، بنده دنيا و بنده دنياداران است، هر جا دنيا برود، او نيز مىرود و به هر سو كه دنيا رو كند، او بِدان رو مىكند.
📚 نهج البلاغة : الخطبة ١٠٩
#حدیث
@masjed_emamjavad