✅منتظران حضرت مهدی علیه السلام چه کسانی هستند؟ قَالَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مِنَّا اِثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ آخِرُهُمُ اَلتَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ اَلْقَائِمُ بِالْحَقِّ يُحْيِي اَللَّهُ بِهِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ اَلْحَقِّ عَلَى اَلدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ اَلْمُشْرِكُونَ لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا قَوْمٌ وَ يَثْبُتُ عَلَى اَلدِّينِ فِيهَا آخَرُونَ فَيُؤْذَوْنَ وَ يُقَالُ لَهُمْ مَتىٰ هٰذَا اَلْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صٰادِقِينَ أَمَا إِنَّ اَلصَّابِرِينَ فِي غَيْبَتِهِ عَلَى اَلْأَذَى وَ اَلتَّكْذِيبِ بِمَنْزِلَةِ اَلْمُجَاهِدِينَ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ و سلم . امام حسين عليه السّلام فرمود:از ما خاندان دوازده مهدىّ‌ خواهد بود كه اوّلين آنها امير المؤمنين عليّ‌ بن أبى طالب است و آخرين آنها نهمين از فرزندان من است و او امام قائم به حقّ‌ است و خداى تعالى زمين را به واسطۀ او پس از موت زنده كند و دين حقّ‌ را به دست او بر همۀ اديان چيره نمايد گرچه مشركان را ناخوش آيد،او را غيبتى است كه اقوامى در آن مرتدّ شوند و ديگرانى در آن پابرجا باشند و اذيّت شوند و به آنها بگويند:اگر راست مى‌گوئيد اين وعده چه وقت عملى شود؟بدانيد كسى كه در دوران غيبت او بر آزار و تكذيب صابر باشد مانند مجاهدى است كه با شمشير در رکاب رسول الله صلی الله علیه و آله جنگ می کند. #امام_عصر_علیه_السلام #حدیث #انتظار https://eitaa.com/joinchat/952107051C6569ff7b9d

📗اول شهید از بنی هاشم حضرت علی اکبر علیه السلام 📝مولف:محمد حسین رفوگران تعداد صفحات:۱۲۰ زبان: فارسی 🔹توضیح: مولف محترم در این کتاب به ذکر مختصری از زندگانی حضرت علی اکبر علیه السلام (سن، تولد، فضائل،شباهت ایشان به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله)زیارتنامه حضرت و اشعار میلادیه حضرت علی اکبر پرداخته است. لینک دانلود مستقیم #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام 🌷هزینه دانلود: صلوات https://eitaa.com/joinchat/952107051C6569ff7b9d

⁉️پاسخ به ده پرسش از آیت الله صافی گلپایگانی پیرامون امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف سوال اول: نحوه پیروزی امام زمان علیه السلام بر سلاح های ویرانگر 📚منبع: کتاب پاسخ به ده پرسش :پیرامون امامت،خصائص،و اوصاف حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه/آیت الله صافی گلپایگانی /ناشر:دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله صافی گلپایگانی/قم۱۳۹۳ #امام_عصر_علیه_السلام https://eitaa.com/joinchat/952107051C6569ff7b9d

💢 آزمودن افراد برای شناخت بهتر 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 أخْبُرْ، تَقْلِهِ. 🔹مردم را بیازمای تا به باطن آن ها پی ببری. 📚 حکمت 434 نهج البلاغه 📎 #اعتقادات 📎 #امام_زمان 📎 #نهج‌البلاغه پرسمان اعتقادی استاد محمدی 👇👇 🔹🔸🔹🔸🔹🔸 ♨️ @ostadmohamadi

توضیح وتفسیر حکمت ۴۳۴ نهج البلاغه چیست؟ به روز رسانی شده در ۶ فروردین ۱۴۰۱ 0 447 به اشتراک گذاری حکمت ۴۳۴ توضیح و تفسیر حکمت ۴۳۴ نهج البلاغه چیست؟ بیان اصل روایت: و قال ـ علیه السلام ـ :((اخبر تقله و من الناس من یروی هذا للرسول صلّی علیه و آله و ممّا یقوّی أنّه من کلام امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ ما حکاه ثعلب عن ابن الا عرابی، قال المأمون: لولا أنّ علیّا قال «اخبر تقله» لقلت أقله تخبر.. مردم یا هر چیز را بیازمای تا دشمن آن گردی، و بعضی این جمله را از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روایت کرده اند: و آن چه تأیید می کند این که این کلام از سخنان امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ است چون این روایت را ثعلب از ابن اعرابی نقل کرده است که مأمون خلیفه عباسی گفت: اگر علی ـ علیه السلام ـ نگفته بود «اخبر تقله» می گفتم «اقله تخبر» یعنی: دشمن دار تا بیازمایی)). توضیح: کلام مأمون آلوده به دنیا پرستی و قدرت طلبی است. چون ساختار و مبنای او این است که: دوستی عیب ها را می پوشاند. پس نخست باید هر شخص را دشمن فرضی فرض کرد تا از این طریق بتوان به شخصیت واقعی او پی برد. ولی این مبنا با مبانی اسلام و کلام امام همراه نیست. چون مردمان پاک سزاوار نمی دانند پیش از آزمایش و امتحان، کسی را دشمن بدانند.(۱) و یا قبل از وقوع جرم کسی را مجازات کنند. در صورتی که با مبنای مأمون می توان بدون امتحان و آزمون، شخصی را دشمن دانست و یا قبل از وقوع جرم فردی را مجازات کرد. شما به دنبال این مطالب هستید: خطبه بدون نقطه امام علی(ع) کدام است؟ و چرا در نهج البلاغه سید رضی… آیا نهج البلاغه معتبر است؟ آنچه در این خصوص قابل دقّت است این است که: دوستی و دشمنی باید ساختاری، بنیادی، محوری، اصولی، قاعده مند و مبنایی باشد. با این افق افراد برای دوستی و دشمنی و یا تولّی و تبرّی، باید در ترازوی آزمون، قرار بگیرند و بعد از گزینش دقیق، عمیق و واقع بینانه، در مورد آن ها داوری کرد و خوبی ها و بدی هایشان را نمایان کرد. کلام امام در این خصوص، هم چون قرآن کریم، دارای لایه ها و بطن ها است. یکی از لایه های معنایی کلام امام این است که اگر ظاهر مردم تو را فریفت یا خوش بین کرد، به آن اکتفا نکن، بلکه آن را در ترازوی آزمایش قرار ده که بعد از آن خواهی دید، دیدگاه تو در مورد آن عوض خواهد شد. ممکن است همان فرد آراسته، از دید تو بیفتد و زشت و ناپسند جلوه گری نماید.(۲) اکثر مردم ظاهری آراسته دارند ولی با امتحان، بدی هایشان نمایان می شود.(۳) واژه «اخبر» فعل امر است، یعنی: امتحان کن بیازمای و واژه تقله فعل مضاع از قلاه یقلیه می باشد که به معنای «دشمن دار او را» می باشد. یعنی زمانی که ظاهر و ظاهر سازی شخصی نظر تو را به خود جلب و جذب کرد. به ظاهر آن اکتفاء نکن، بلکه او را در بوته امتحان قرار ده، که چه بسا افق دید شما نسبت به آن فرد عوض شود و دیدگاه دشمنانه و تبری آمیز نسبت به او پیدا کنی.(۴) پیامی که امیرالمومنین علی ـ علیه السلام ـ می دهند این است که پدیده دشمن شناسی بسیار مهم است. از ظاهر فریبی و ظاهر سازی افراد نباید گول خورد نه نیازموده و بدون امتحان باید کسی را دشمن دانست و نه نیازموده و بدون امتحان کسی را دوست داشت و نه می توان قبل از وقوع جرم، کسی را مجازات کرد بلکه تمام دوستی ها و دشمنی ها و یا تولّی و تبرّی، مجازات ها باید ساختاری، اصولی، قاعده مند و مبنایی باشد و بعد از امتحان و آزمون، در مورد دوستی ها و دشمنی های افراد داوری کرد این روایت می رساند که مؤمن باید هوشمند قدرتمند باشد و از ظاهر سازی و ظاهر فریبی افراد گول نخورد چه بسا افراد ظاهری آراسته ولی درون شان به شیطان پیوسته و ریا کار و رنگین کمان واره عمل می کنند و به عکس چه بسا افرادی ظاهری آراسته ندارند ولی درونی وارسته دارند. خلاصه و نتیجه گیری: ملاک و مبنایی دوستی ها و دشمنی ها، تولّی و تبرّی امتحان و گزینش های دقیق و عمیق است. قبل از امتحان و گزینش دقیق و عمیق نمی توان در مورد شناسنامه شخصیتی افراد داوری کرد و نام آن ها را در لیست دشمن یا دوست ثبت کرد. پاورقی: ۱. فیض الاسلام، سید علی نقی، شرح و ترجمه نهج البلاغه، بی جا، بی تا، ج۶،ص۱۲۸۹. ۲. شهیدی، سید جعفر، نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، سید جعفر، توضیحات حاشیه ای ذیل این حدیث، ص۵۴۹. ۳. فیض الاسلام، سید علی نقی، شرح و ترجمه نهج البلاغه، بی جا، بی تا، ج۶،ص۱۲۸۹. حکمت ۴۳۴ ۴. جماعه المدرسین، نهج البلاغه، قم، موسسه النشر الاسلامی، ۱۴۳۳ش، ص۱۸۸، قسمت حاشیه. حکمت ۴۳۴ منبع: نرم افزار پاسخ – مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات.

به خصوص اگر زمان، زمان پرفسادى باشد، كه در آن هنگام بايد دقت بيشترى در انتخاب دوستان كرد. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «إِذَا كَانَ الزَّمَانُ زَمَانَ جَوْر وَ أَهْلُهُ أَهْلَ غَدَر فَالطُّمَأْنِينَةُ إِلَى كُلِّ أَحَد عَجْزٌ; هرگاه زمان، زمان ظلم (و فساد) باشد و اهل آن زمان پيمان شكن باشند اطمينان به هر كسى كردن نشانه عجز و ناتوانى است».[4] در احاديث اسلامى مواد اين آزمون نيز تعيين شده است. ازجمله اين كه امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: «يمْتَحَنُ الصَّدِيقُ بِثَلاَثِ خِصَال فَإِنْ كَانَ مُؤَاتِياً فَهُوَ الصَّدِيقُ الْمُصَافِى وَإِلاَّ كَانَ صَدِيقَ رَخَاء لاَ صَدِيقَ شِدَّة تَبْتَغِى مِنْهُ مَالاً أَوْ تَأْمَنُهُ عَلَى مَال أَوْ تُشَارِكُهُ فِى مَكْرُوه; دوست را با سه چيز مى توان امتحان كرد هرگاه حق اين سه چيز را ادا كند او دوست خالص است والا دوست حال آرامش است نه دوست حال شدت: از او مالى بطلب يا مالى در اختيار او قرار بده يا در كارى كه مورد ميل او نيست با او شريك شو».[5] در حديث ديگرى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «لاَ تَسُمِ الرَّجُلَ صَدِيقاً سِمَةً مَعْرُوفَةً حَتَّى تَخْتَبِرَهُ بِثَلاَث تُغْضِبُهُ فَتَنْظُرُ غَضَبَهُ يخْرِجُهُ مِنَ الْحَقِّ إِلَى الْبَاطِلِ وَ عِنْدَ الدِّينَارِ وَ الدِّرْهَمِ وَ حَتَّى تُسَافِرَ مَعَهُ; نام دوست به صورت كامل بر كسى نگذار مگر اين كه او را به سه چيز بيازمايى: به هنگام غضب ببينى آيا او از مسير حق به سوى باطل خارج مى شود؟ و در برابر درهم و دينار (آيا امتحان خوبى مى دهد؟) و ديگر اين كه با او مسافرت كنى (چراكه در سفر باطن افراد بهتر آشكار مى شود)»[6]. [7] ***** پی نوشت: [1]. ابوحيان توحيدى در البصائر و الذخائر و ابونعيم در حلية الاولياء (طبق نقل مرحوم خطيب در مصادر، ج 4، ص 303). [2]. كافى، ج 8، ص 176، ح 196. [3]. غررالحكم، ح 9498. [4]. بحارالانوار، ج 75، ص 239، ح 108. [5]. همان، ص 235، ح 107. [6]. همان، ج 71، ص 180، ح 28. [7]. سند گفتار حكيمانه: مرحوم خطيب مى گويد: در كتاب غرر الخصائص الواضحة (تأليف وطواط، از علماى قرن ششم) اين گفتار حكيمانه از اميرمؤمنان على(عليه السلام) آمده است. اين مضمون، هم از اميرمؤمنان على(عليه السلام) نقل شده و هم از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و شبيه آن نيز از امام صادق(عليه السلام) روايت شده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 303)

شرح : پیام امام امیر المومنین ( مکارم شیرازی ) نخست او را بيازماى: امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه بسيار كوتاه و پرمعنا به يك اصل مهم اجتماعى اشاره كرده، مى فرمايد: به ظاهر اشخاص قناعت نكنيد، آن ها را بيازماييد و اى بسا با آزمودن، آن ها را دشمن بداريد و در يك عبارت كوتاه: «آزمايش كن تا دشمنش دارى»; (أُخْبُرْ تَقْلهِ). «اخْبُرْ» از ماده «خُبر» (بر وزن قفل) به معناى آزمايش كردن است. «تقله» از ماده «قِلى» (بر وزن صدا) به معناى بغض است. اين ماده، هم به صورت ناقص يايى آمده و هم ناقص واوى. در صورت اول به معناى بغض و عداوت و در صورت دوم به معناى طرد كردن است و در واقع هر دو به يك معنا بازمى گردد زيرا لازمه عداوت طرد كردن مى باشد. اين درمورد جوامع آلوده يا گروه هاى خاص اجتماعى كه افراد منحرف در آن كم نيستند صادق است والا نتيجه آزمايش، هميشه دشمن داشتن افراد مورد آزمون نخواهد بود. ممكن است اشاره به عصر خود حضرت نيز بوده باشد كه افراد منافق و چند چهره در آن عصر فراوان بودند; گروهى خودفروخته به معاويه و گروهى در بند مال و منال، از هيچ كارى ابا نداشتند هر چند براى فريفتن مردم ظاهر خود را مى آراستند ولى به هنگامى كه در كوره امتحان قرار مى گرفتند بسان سياه سيم زراندود، خلاف آن به درمى آمدند كه خلق مى پنداشتند. سياه سيم زراندود چون به كوره برند *** خلاف آن به درآيد كه خلق پندارند بسيارى از شارحان نهج البلاغه گفته اند كه هاء در «تَقْلِه» هاء سكت است و در واقع بيان كننده كسره لام است كه قبل از آن قرار گرفته ولى دليلى بر اين ادعا اقامه نكرده اند. در حالى كه بعضى ديگر آن را ضمير دانسته و اعراب براى هاء گذاشته اند (در حالى كه هاء سكت، ساكن است) و در واقع اشاره به ضمير محذوفى است كه در كلمه «اخبُر» وجود دارد و مفهوم كلام اين مى شود: او را آزمايش كن تا دشمنش دارى. همان گونه كه در ذكر مصادر اين گفتار حكيمانه اشاره كرديم همين معنا از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) با تفاوتى نقل شده است: «وجَدتُ النّاسَ اُخبُر تقلِهِ».[1] و از امام صادق(عليه السلام) نيز به صورت ديگرى نقل شده است: فرمود: «خَالِطِ النَّاسَ تَخْبُرْهُمْ وَمَتَى تَخْبُرْهُمْ تَقْلِهِمْ; با مردم معاشرت كن و آن ها را بيازما و هنگامى كه بيازمايى (اى بسا گروهى را) دشمن مى دارى».[2] قابل توجه اين كه مرحوم سيد رضى براى تأييد صدور اين گفتار حكيمانه از على(عليه السلام) بعد از آنى كه اشاره مى كند بعضى از مردم آن را از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل كرده اند مى گويد: «آنچه تأييد مى كند اين كلام از اميرمؤمنان(عليه السلام) باشد چيزى است كه ثعلب از ابن الاعرابى نقل كرده كه مأمون گفته است: اگر نبود كه على(عليه السلام) فرمود: اخبر تقله. من مى گفتم: اقله تخبر; دشمنش بدار تا او را بيازمايى»; (قال الرضيّ: ومِنَ النّاسِ مَن يَروي هذا للرَّسولِ(صلى الله عليه وآله) ومِمّا يُقَوّي أنَّهُ من كلام أميرالمؤمنين(عليه السلام) ما حكاه ثَعلَبُ عنِ ابْنِ الأعرابيّ: قال المأمونُ: لولا أنّ عليّاً قال: «أخبُر تقلِه» لقُلتُ: اقْلِهِ تَخْبُرْ). همين معنا (سخن مأمون) از ابوحيان توحيدى در البصائر و الذخائر و ابونعيم در حلية الاولياء نقل شده است. منظور مأمون اين بوده كه براى آزمودن مردم بايد از آن ها فاصله گرفت و حتى اظهار تنفر و بيزارى كرد اگر عكس العمل شديدى نشان دادند معلوم مى شود لايق دوستى نيستند و اگر مدارا كردند افرادى صبور و شايسته دوستى مى باشند. البته جاى ترديد نيست كه كلام امام(عليه السلام) بر كلام مأمون برترى دارد. كلام امام(عليه السلام) ناظر به يك مسأله اجتماعى است و كلام مأمون در واقع يك مسأله سياسى است و منظورش اين است: بايد به همه كس با بدبينى نگاه كرد تا عيوبشان آشكار شود زيرا با خوش بينى، عيوب افراد آشكار نمى گردد و سياست مداران غالباً اصل را درباره اشخاص و حوادث بر سوءظن و بدبينى مى گذارند. ***** نكته: آزمودن قبل از دوستى: بى شك يكى از نيازهاى انسان در زندگى، داشتن دوستان موافق و همراه است كه در برابر انبوه مشكلات به او كمك كنند، در مصائب مايه تسلى خاطر او گردند و در حضور و غياب مدافع او باشند زيرا انسانِ تنها در برابر اين حوادث زانو مى زند. ولى در انتخاب دوست هرگز نبايد عجله كرد بلكه بايد نخست او را آزمود، اگر از آزمايش ها پيروز درآمد او را به دوستى برگزيد. اميرمؤمنان على(عليه السلام) طبق حديثى كه در غررالحكم آمده، مى فرمايد: «لا تَثِق بالصَّديقِ قَبلَ الخِبْرةِ; به دوستت پيش از آزمودنش اعتماد نكن».[3]