پای ِدلتنگی ِمن گر بہ خیابان برسد؛ کار ِاین شهر بہ یک‌باره بہ پایان برسد..

؛ خبر از دوست اگر نیست خوشا قاصد مرگ؛ پشت ِدر منتظرم این برسد، آن برسد.. به سر موی تو دل بستم و باور کردم، رسم ِدنیاست، پریشان به پریشان برسد(: می‌شود معجزه ای آخرِ هر قصه ی خوش! کاش پایانَ غزل، درد به درمان برسد..

گفتم کہ با فراق مدارا کنم، نشد.. یک روز را بدون تو فردا کنم، نشد!

در شعر شاعران همه گشتم کہ مصرعے، در شأن چشم‌های تو پیدا کنم، نشد!

؛ عکس ِشخصی.

؛ بیزارم از رقیب که تا آمدم تو را، از دور چند لحظه تماشا کنم، نشد! شاعر شدم که با قلم ساحرانه‌ام.. در قاب شعر، عشق تو را جا کنم، نشد!

باب ِدلمی؛ بس‌که تورو خوب کشیدن.

چشمای تو تهرونو به آشوب کشیدن.