بین میلیون ها آدم ، یه سری از آدما با چشمای باز ، چشم دل ، به دنیا و آخرت نگاه می‌کنن ، که حُب شهادت میوفته تو دلشون ! بعضی طی یه مدت داغ میشن و واسه رسیدن به عرف الهی میجنگن ، و بعد از مدتی سرد میشن ! از اون حُب شهادت شاید فقط ظواهر باقی بمونه ، انسان نباید تو این راه داغ بشه باید پخته بشه ، اگر پخته شد ، نه سرد و نه خام خواهد شد ! حُب شهادت در کمال ظواهر خلاصه نمی‌شه مَردی باطنت‌ رو با حُب شهادت انس بده .

یکی میشه شهید رئیسی و در مقابل تمام تهمت‌ها و بی‌حرمتی‌ها میگه؛ "اگر مشکلات کشور با اهانت به من حل می‌شه اشکال نداره" یکی هم میشه مشاور پزشکیان که حتی تحمل یه سوال ساده رو هم نداره و به میلیون‌ها بیننده توهین می‌کنه. اینا فقط می‌خوان [حاکم مردم] باشن نه [خادم مردم] .

نفس نفس می‌زد ، قلبش مریض بود ، ازبس توهیئت به خودش فشار آورده بود حالش بد شده بود ، تیکه تیکه با گریه می‌گفت : ارباب ! ببین منو ، دارم تموم میکنم ، حواست‌ هست کربلاتو ندیدم و دارم میمیرم ؟

سرگردون‌م ، به هرجا نگاه میکنم بغض‌م‌می‌ترکه ، همش یه غم عجیبی روی دلم سنگینی میکنه ، دارم نابود می‌شم ؛ بهم گفت‌ش : سید داری خودتو نابود می‌کنی ، چت شده ؟ گفت‌م : نمی‌دونم چمه ، فقط میدونم برم مشهد خوب میشم !

؛ گفتم به اذانم که علیاً ولی اللّٰه ، تا کور شود هرکه امیرش تو نباشی .

همیشه می‌گفت ، شماها نمی‌دونید ! وقتی پا تو صحن ِ نجفش میذاری چجوری جنون برت می‌داره و مجنون میشی .

کوری ِچشم ِاون سه خلیفه ، نوکر ِعلی‌م .

دلم بهانه گرفته ، برای خاک ِنجف .

علی‌مولا‌علی .

شیعه بودنم سخته ها ، یه گوشه نشستی یهو دلت نجف میخواد ..

میشه دعا کنید واسه جور شدن ِسفر ِمشهدم ؟:)