نه فقط در مساله غزه که بگوییم چرا مثل سایر کشورها شور نیست حتی در مساله مربوط به یک نیروی خودمان اینگونه سکون و سکوت را شاهدیم 🔻احتمالا آنهایی که پشت صحنه هستند سر تک تک این مساله ها دلایلی ذکر کنند و در نهایت بگوییند اما مصلحت این است... نیروی میدان نه آن اطلاعات شما را دارد نه این حد از مصلحت سنجی را فهم میکند، او حس میکند روز به روز دارد آب میرود و ته میکشد و آرمان ها را مثل خود می بیند؛ با این رویه نیروی میدان انقلاب احتمالا رادیکال نشود، اما به بی موضعی قطعا مبتلا می شود. 🔻 بیش از موشک داشتن، قانع کردن ذهن این بخش از جامعه مهم است، اگر قلب این گروه سرد شد، سوالات حل نشد و نیروی کنش کر از ایده و حس تهی شد خطر اضمحلال دور نیست، لذا بیش از اطلاعات در پشت صحنه و داشتن موشک و...اینجا مهم است؛ نیروی میدانی باید در علن اقتدار، واکنش جدی، پاسخ به سوالات را در موضوعات داخلی و خارجی ببيند، این دیدن و حس کردن موضوعیت دارد نه طریقیت، بسیار مهم است. ✍️ #محمدامین_رضایی شما هم حس کرده اید که صدا و سیما این جنگ را کوچک نشان می دهد؟ حس کرده اید رسانه هایی که دو سال سعی کردند از کرونا سرطانی هوشمند بسازند در حد اسرائیل(لبخند).....حالا دارند ازین جنگ یک سرما خوردگی موضعی می سازند و پاشویه تجویز می کنند با سوپ ؟ شما هم حس کرده اید چشم و گوش ما را کسی اداره می کند که دوست ما نیست؟ وقتی با چشم باز تصاویر را ببینی. لخت کردن شهدا .ادرار کردن‌ روی بدنهایشان. محاصره کردن قبرستانها و انداختن سگها و گربه ها به جان زخمی‌ها و شهدا نماهنگهای شورآفرین که ساخته اند اسرائیلی ها. مثلا همینی که در تجلیل از گولانی ساخته اند. در نماهنگشان جنازه های کودکان غزه را ردیف کرده اند. ویرانی ها را . کفن زارهای مردم غزه را. بیمارستان‌های کوبیده شده را... و تمام تصاویری را که سندی علیه حیثیت انسانی شان بود.. یاد حرف گالانت می افتم که گفت کی اینقدر قوی شدید که به‌ ما اخلاق جنگیدن یاد بدهید؟ مساله این است به زودی مصرف کننده اخلاق و فلسفه اسرائیلی هم خواهیم بود...حالا که نتوانستیم دست از نوشابه و شوینده و ده ها کالای مرغوب دیگرش برداریم...حالا که نتوانستیم اهمیت این جنگ را بفهمیم... بله اسرائیل  در این جنگ هزینه داد اما  با این هزینه ها در سرطانیگری خودش بسیار پیشرفت کرد. ممکن است تصاویر وحشیگریهای داعش را به یاد بیاورید و بگویید ازین بدتر هم اتفاق افتاده و تصاویر تعیین کننده نیستند. اما یادآور می شوم که همه تحلیل گرهای خوشحال معتقد بودند اسرائیل با این کودک کشی ها و جنایات دیگر به لحاظ نرم افزاری به پایان می رسد‌. اسرائیل با داعش خیلی فرق دارد.او  چیز دیگری است. هم داعیه جهان را دارد هم پولش را هم تفکرش را. این سرطان دهانش را برای بلعیدن جهان باز کرده است.و جهان بدون جنگ نمی تواند او را به پایان برساند. از حالا تا آن روز یک یک ما در معرض انتخابیم. با سرطان بمانیم و البته نامطمئن ازینکه سرانجام کی سر ما را خواهد برید‌. یا علیه سرطان توی سنگر زندگی کنیم و با لباس رزم بخوابیم تا مطمئن شویم تمامش خواهیم کرد.