تازه امروزم میخواستم سر فیزیک بخوابم ولی چون به کیفم تکیه دادم بسته ی پفیلام ترکید و تا دو ساعت بعدش همه ی کلاس موجی بودن

طنز آمیخته با درد

چجوری میتونم انقد چرت و پرت بگم خدا میدونه

دیگه انقد معلم فیزیکمون کلاس اضافه میزاره برامون که بیشتر از مامانم میبینمش

یه xnxx میتونه دوقتی که داره ظرف میشوره هم dangerous woman گوش بده و کلی داستان باهاش بسازه

-

نه دیگه حس پیدا کردن دوستای جدید هست نه حس رابطه جدید همینجوری دارم تو تنهایی خودم غرق میشم نه کسیو دارم برم باهاش بیرون نه تفریحی دارم با کسی انجام بدم نه دیگه اون که دوسش داشتم، رابطم باهاش مثل قبل میشه نه رابطم با دوستام که قدیم همه چی بهتر بود همه چی داره عوض میشه همه چی داره بدتر میشه یه جوری دارم از همه فاصله میگیرم که از هیچی نمیترسم از آدما روز به روز دارم دورتر میشم داره سخت تر میشه برام ارتباط گرفتن با ادما

"و ما آدم هایِ زندانیِ مجازی هستیم که واقعیت ما را به خود راه نمیدهد"

شیمی اینمدلیه که بازش میکنی و مسئله هاشه که میخوره تو صورتت و پرتت میکنه تو دیوار

خدایا من چرا حق ندارم با خیال راحت بشینم سریال ببینم یا هر کاری که میخوام بکنم و بایددد بشینممم دررررس بخونممم؟

هر روز از خونه میرید بیرون؟ من اگه کلاس نداشته باشم هفته به هفته آسمونو نمیبینم