⚜نماز... ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز آرامش بخش ترین معجون هستی است که روان آدمیان را لبریز از صلابت و رضا می کند. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز گواراترین شربت آسمانی است که هیچ مائده ای با آن برابری نمی کند. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز سبزینه ی نیاز است و آبرو که در آن ذره ای از ذلّت و خفّت وجود ندارد. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز تابش آفتاب جمال خدا بر کویر وجود انسان است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز معنادهنده و جهت دهنده به زندگی آدمی است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز راز و نیاز و صحبت کردن با معبود یگانه است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز پاسخ به حس پرستش آدمی و تشکر از خداوند است(پرستش کنید پروردگارتان که شما را آفرید). ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز آرامش دهنده به روح و روان آدمی است(الا بذکرالله تطمئن القلوب). ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈  💠نماز درمان کننده افسردگی ها،اضطرابها،نگرانی ها،نابهنجاریهای رفتاری و اخلاقی است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز جبران کننده ضعفها،ناتوانیها،نقصها و بی ارادگی های آدمی است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘•✾••┈ 💠نماز درمان خودپرستی،خودستایی،خودبزرگ بینی،حسادت،تملق و دیگر امراض روحی و روانی است. ┈••✾•☘🦋🌸🦋☘• 💠نماز عامل رهایی انسان از بندهای شهوانی و دنیوی است(ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر #نماز_اول_وقت_یادتون_نره #انگیزشی رسانه الهی 🕌 @mediumelah

#داستان_واقعی.... #رمان_دختر_شینا 🌹به یادشهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_چهل_وششم 💞دو سه بار هواپیماهای عراقی دیوار صوتی شهر را شکستند که باعث وحشت مردم شد و شیشه های خیلی از خانه ها و مغازه ها شکست، همین که وضعیت قرمز می شد و صدای آژیر می آمد، خدیجه و معصومه با وحشت به طرفم می دویدند و توی بغلم قایم می شدند. تپه مصلّی رو به روی خانه ما بود و پدافندهای هوایی هم آنجا مستقر بودند، پدافندهای هوایی که شروع به کار می کردند، خانه ما می لرزید. گلوله ها که شلیک می شد، از آتشش خانه روشن می شد. صاحب خانه اصرار می کرد موقع وضعیت قرمز بچه ها را بردارم و بروم پایین؛ اما کار یک روز و دو روز نبود. آن شب همین که دراز کشیده بودم، وضعیت قرمز شد و بلافاصله پدافندها شروع به کار کردند، این بار آن قدر صدای گلوله هایشان زیاد بود که معصومه و خدیجه وحشت زده شروع به جیغ و داد و گریه زاری کردند. مانده بودم چه کار کنم. هر کاری می کردم، ساکت نمی شدند. از سر و صدا و گریه بچه ها زن صاحب خانه آمد بالا. دلش برایم سوخت. خدیجه را به زور بغل گرفت و دستی روی سرش کشید. معصومه را خودم گرفتم. زن وقتی لرزش خانه وآتش پدافندهای هوایی را دید،گفت: «قدم خانم! شما نمی ترسید؟!» گفتم: «چه کار کنم.» معلوم بود خودش ترسیده. 💞گفت: «والله، صبر و تحملت زیاد است. بدون مرد، آن هم با این دو تا بچه، دنده شیر داری به خدا. بیا برویم پایین. گناه دارند این بچه ها.» گفتم: «آخر مزاحم می شویم.» بنده خدا اصرار کرد و به زور ما را برد پایین. آنجا سر و صدا کمتر بود. به همین خاطر بچه ها آرام شدند. روزهای دوشنبه و چهارشنبه هر هفته شهید می آوردند. تمام دلخوشی ام این بود که هفته ای یک بار در تشییع جنازه شهدا شرکت کنم. خدیجه آن موقع دو سال و نیمش بود. بالِ چادرم را می گرفت و ریزریز دنبالم می آمد. معصومه را بغل می گرفتم. توی جمعیت که می افتادم، ناخودآگاه می زدم زیر گریه. انگار تمام سختی ها و غصه های یک هفته را می بردم پشت سر تابوت شهدا تا با آن ها قسمت کنم. از سر خیابان شهدا تا باغ بهشت گریه می کردم. وقتی به خانه برمی گشتم، سبک شده بودم و انرژی تازه ای پیدا کرده بودم. دیگر نیمه های اسفند بود؛ اما هنوز برف روی زمین ها آب نشده بود و هوا سوز و سرمای خودش را داشت. زن ها مشغول خانه تکانی و رُفت و روب و شست وشوی خانه ها بودند. اما هر کاری می کردم، دست و دلم به کار نمی رفت. 💞آن روز تازه از تشییع جنازه چند شهید برگشته بودم، بچه ها را گذاشته بودم خانه و رفته بودم صف نانوایی و مثل همیشه دم به دقیقه می آمدم و به آن ها سر می زدم. بار آخری که به خانه آمدم، سر پله ها که رسیدم، خشکم زد. صدای خنده بچه ها می آمد. یک نفر خانه مان بود و داشت با آن ها بازی می کرد. پله ها را دویدم. پوتین های درب و داغان و کهنه ای پشت در بود. با خودم گفتم: «حتماً آقا شمس الله یا آقا تیمور آمدند سری به ما بزنند. شاید هم آقا ستار باشد.» در را که باز کردم، سر جایم میخ کوب شدم. صمد بود. بچه ها را گرفته بود بغل و دور اتاق می چرخید و برایشان شعر می خواند. بچه ها هم کیف می کردند و می خندیدند. یک لحظه نگاهمان در هم گره خورد و بدون اینکه چیزی بگوییم چند ثانیه ای به هم نگاه کردیم. بعد از چهار ماه داشتیم دوباره یکدیگر را می دیدیم. اشک توی چشم هایم جمع شد. باز هم او اول سلام داد و همان طور که صدایش را بچگانه کرده بود و برای خدیجه و معصومه شعر می خواند گفت: «کجا بودی خانم من، کجا بودی عزیز من. کجا بودی قدم خانم؟!» از سر شوق گلوله گلوله اشک می ریختم و با پر چادر اشک هایم را پاک می کردم. همان طور که بچه ها بغلش بودند، روبه رویم ایستاد و گفت: «گریه می کنی؟!» ✍ادامه دارد..... رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#داستان_واقعی.... #رمان_دختر_شینا 🌹به یادشهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_چهل_و_هفتم 💞بغض راه گلویم را بسته بودخندیدو باهمان لحن بچگانه گفت:«آهان فهمیدم دلت برام تنگ شده اونم خیلی خیلی زیاد..» یعنی منو دوست داری؟خیلی خیلی زیاد؟! هر چی به او بیشتر نگاه میکردم بیشتر گریه ام میگرفت هر چی او بیشتر حرف میزد بیشتر گریه ام میگرفت بچه هارو آورد جلو صورتم گفت:«مامانی رو بوس کنید مامانی رو ناز کنید» بچه های با دستای کوچک ولطیفشون صورتم را ناز کردن پرسیدخب کجا رفته بودی؟با گریه گفتم :«رفته بودم نون بخرم» گفت:خریدی؟گفتم:« نه نگران بچه هابودم اومدم سری بزنم برم» گفت:«حالا تو بمون پیش بچه ها من میرم» اشکهایم را دوباره با چادر پاک کردم گفتم:«نه نه نمیخواد تو زحمت بکشی دو نفر بیشتر به نوبتم نمونده خودم میرم» بچه هارو گذاشت زمین چادرم رو از سرم درآورد به جا رختی آویزان کردگفت: «خودم میرم خانوم گفت: تا وقتی خونه هستم خرید خونه به عهده منه خانووووم» گفتم: «آخه باید بری ته صف» گفت :«میخرم حقم دندم نرم اگه میخوام نون بخرم باید برم ته صف» .بعد خندید داشت پوتینهایش را میپوشید گفتم:« لااقل بیا لباسهایت را عوض کن کفشایت را واکس بزنم دوش بگیر» خندیدو گفت:« تا20بشماری بر گشتم» خندیمو آمدم تو اتاق صورت بچه ها رو شستم لباسهایشان را عوض کردم غذا گذاشتم خانه را مرتب کردم دستی به سروصورتم کشیدم وقتی صمد نان بدست به خانه برگشته بود خانه ازاین رو به آن رو شده بود 💞بوی غذا خانه را پر کرده بود آفتاب وسط اتاق پهن شده بود درودیوار اتاق به رویمان میخندید. فردا صبح صمد از خانه بیرون رفت وقتی برگشت چند ساک بزرگ پلاستیگی دسش بودباز رفته بود خرید از نخودولوبیا گرفته تا قندوچای و شکرو برنج گفتم:«صمدجان یعنی میخوای به این زودی برگردی؟!!!» گفت:« به این زودی که نه ولی خب، قدم جان بلاخره باید برم من که موندنی نیستم بهترهزودتر کارامو انجام بدم دوست ندارم برای یه کیلو عدس بری دم مغازه» بعد همانطور کیسه هارو داشت می آورد آشپزخانه میگذاشت گفت:«راستش اومدم دیدم رفتی صف نون نوایی از خودم بدم اومد»کیسه هارو ازش گرفتم گفتم:«صمدجان یعنی به من اطمینان نداری؟»دست پاچه شدایستاد نگاهم کرد گفت« نه نه خانم منظورم این نبود» منظورم این بود من باعث عذاب!وناراحتیت شدم اگر بامن ازدواج نکرده بودی الان برای خودت خونه مادرت راحت بودی میخوردی میخوابیدی خندیدمو گفتم چقد بخوروبخواب!! برنج هارو توی سینی بزرگی خالی کرد و گفت: نه نه تو دست نزن خودم همشو پاک میکنم گفتم:بهترین کار اینکه اینجا بشینم خندیدو گفت: مثل اینکه خانوم خانوما راه افتادی آفرین پس بیا پیشم بشین اینجا کنار خودم باهم پاک کنیم تو آشپزخانه کنار هم نشستیم تا صبح نخودلوبیا وبرنج پاک کردیم تعریف کردیمو گفتیم و خندیدیم بعداز ناهار صمد لباس پوشید گفت: میخوام برم سپاه زود برمیگردم گفتم :«عصر بریم بیرون؟» با تعجب!!پرسید کجااا گفتم »نزدیک عیده میخوام برای بچه ها لباس نو بخرم دیدم» رنگ از صورتش پریدلبانش سفید شد گفت :چی چی لباس عید؟! گفتم :«حرف بدی زدم؟!» گفت:»یعنی من دست بچه هامو بگیرم ببرم لباس نو بخرم؟! قدم جان اونوقت جواب بچه های شهدارو چی بدم یعنی از روی بچه های شهدا خجالت نمیکشم....» ادامه دارد رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

🌸🌸🌸🌸 دوست من 😊 میخوای تغییر کنی؟😍 میدونی راز تغییر در چیه؟🤔 #راز_تغییر در اینه که👇 انرژیِ خودتو صرف مبارزه با چیزای قدیمی نکنی👐 بلکه صرف ایجاد چیزهای جدید کنی✌️ برای شروعی دوباره آماده ای؟👌😍 #مشاوره رسانه الهی 🕌 @mediumelahi 🌸🌸🌸🌸

بزرگترین #تهدید👌 خطر از دست رفتن #خود است🤔 به قدری بی سر و صدا رخ می دهد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است😌 مراقب خودتان باشید✅ #تلنگرانه رسانه الهی🕌 @mediumelahi

#داستان_واقعی #رمان_دختر_شینا 🌹به یاد شهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_چهل_وهشتم 💞گفتم: «حالا مگر بچه های شهدا ایستاده اند سر خیابان ما را ببینند! تازه ببینند. آن ها که نمی فهمند ما کجا می رویم.» نشست وسط اتاق و گفت: «ای داد بی داد. ای داد بی داد. تو که نیستی ببینی هر روز چه دسته گل هایی جلوی چشم ما پرپر می شوند. خیلی هایشان زن و بچه دارند. چه کسی این شب عیدی برای آن ها لباس نو می خرد؟» نشستم روبه رویش و با لج گفتم: «اصلاً من غلط کردم. بچه های من لباس عید نمی خواهند.» گفت: «ناراحت شدی؟!» گفتم: «خیلی! تو که نیستی زندگی مرا ببینی، کِی بالای سر من و بچه هایت بودی؟! ما هم به خدا دست کمی از بچه های شهدا نداریم.» عصبانی شد. گفت: «این حرف را نزن. همه ما هر کاری می کنیم، وظیفه مان است. تکلیف است. باید انجام بدهیم؛ بدون اینکه منّتی سر کسی بگذاریم. ما از امروز تا هر وقت که جنگ هست عید نداریم. ما هم درد خانواده شهداییم.» بلند شدم و رفتم آن اتاق، با قهر گفتم: «من که گفتم قبول. معذرت می خواهم. اشتباه کردم.» بلند شد توی اتاق چرخی زد و در را بست و رفت. تا عصر حالم گرفته بود. بُق کرده بودم و یک گوشه نشسته بودم. 💞نه حال و حوصله بچه ها را داشتم، نه اخلاقم سر جایش بود که بلند شوم و کاری بکنم. کلافه بودم. بغضی ته گلویم گیر کرده بود که نه بالا می آمد و نه پایین می رفت. هوا تاریک شده بود. صمد هنوز برنگشته بود. با خودم فکر کردم: «دیدی صمد بدون خداحافظی گذاشت و رفت.» از یک طرف از دستش عصبانی بودم و از طرف دیگر دلم برایش تنگ شده بود. از دست خودم هم کلافه بودم. می ترسیدم قهر کرده و رفته باشد. دیگر امیدم ناامید شده بود. بلند شدم چراغ ها را روشن کردم. وضو گرفتم تا برای نماز آماده بشوم. همان موقع، دلم شکست و گفتم: «خدایا غلط کردم، ببخش! این چه کاری بود کردم. صمدم را برگردان.» توی دلم غوغایی بود. یک دفعه صدای در آمد. صدای خنده و جیغ و داد بچه ها که بلند شد، فهمیدم صمدم برگشته. سر جانماز نشسته بودم. صمد داشت صدایم می زد: «قدم! قدم جان! قدم خانم کجایی؟!» دلم غنج رفت. آمدم توی اتاق. دیدم دو تا ساک بزرگ گذاشته کنار پشتی و بچه ها را بغل کرده. آهسته سلام دادم. خندید و گفت: «سلام به خانمِ خودم. چطوری قدم خانم؟!» به روی خودم نیاوردم. سرسنگین جوابش را دادم 💞اما ته دلم قند آب می شد. گفت: «ببین چی برایتان خریده ام. خدا کند خوشت بیاید.» و اشاره کرد به دو تا ساک کنارِ پشتی. رفتم توی آشپزخانه و خودم را با آشپزی مشغول کردم. اما تمام حواسم به او بود. برای بچه ها لباس خریده بود و داشت تنشان می کرد. یک دفعه دیدم بچه ها با لباس های نو آمدند توی آشپزخانه. نگران شدم لباس ها کثیف شود. بغلشان کردم و آوردمشان توی اتاق. تا مرا دید، گفت: «یک استکان چای که به ما نمی دهی، اقلاً بیا ببین از لباس هایی که برایت خریده ام خوشت می آید؟!» دید به این راحتی به حرف نمی آیم. خندید و گفت: «جان صمد بخند.» خنده ام گرفت. گفت: «حالا که خندیدی، آن ساک مال تو. به جان قدم، اگر بخواهی اخم و تَخم کنی، همین الان بلند می شوم و می روم. چند نفری از بچه ها دارند امشب می روند منطقه.» دیدم نه، انگار قضیه جدی است و نمی شود از این ادا اطوارها درآورد. ساک را برداشتم و بردم آن یکی اتاق و لباس ها را پوشیدم. سلیقه اش مثل همیشه عالی بود. برایم بلوز و دامن پولک دوزی خریده بود، که تازه مد شده بود. داشتم توی آینه خودم را نگاه می کردم که یک دفعه سر رسید و گفت: «بَه... بَه...، قدم! به جان خودم ماه شده ای. چقدر به تو می آید.» ✍ادامه دارد.... رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#داستان_واقعی #رمان_دختر_شینا 🌹به یادشهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_چهل_ونهم 💞خجالت کشیدم و گفتم: «ممنون. می روی بیرون. می خواهم لباسم را عوض کنم.» دستم را گرفت و گفت: «چی! می خواهم لباسم را عوض کنم! نمی شود. باید همین لباس را توی خانه بپوشی. مگر نگفتم ما عید نداریم. اما هر وقت که پیش هم هستیم و تو می خندی، عید است.» گفتم: «آخر حیف است این لباس مهمانی است.» خندید و گفت: «من هم مهمانت هستم. یعنی نمی شود برای من این لباس را بپوشی؟!» تسلیم شدم. دستم را گرفت و گفت: «بنشین.» بچه ها آمده بودند توی اتاق و از دیدن من و لباس نواَم تعجب کرده بودند. صمد همان طور که دستم را گرفته بود گفت: «به خاطر ظهر معذرت می خواهم. من تقصیرکارم. مرا ببخش. اگر عصبانی شدم، دست خودم نبود. می دانم تند رفتم. اما ببخش. حلالم کن. خودت می دانی از تمام دنیا برایم عزیزتری. تا به حال هیچ کس را توی این دنیا اندازه تو دوست نداشته ام. گاهی فکر می کنم نکند این همه دوست داشتن خدای نکرده مرا از خدا دور کند؛ اما وقتی خوب فکر می کنم، می بینم من با عشق تو به خدا نزدیک تر می شوم. روزی صدهزار مرتبه خدا را شکر می کنم بالاخره نصیبم شدی. چه کنم که جنگ پیش آمد؛ وگرنه خیلی فکرها توی سرم بود. اگر بدانی توی منطقه چه قیامتی است. اگر بدانی صدام چه بر سر زن ها و کودکان ما می آورد. 💞اگر بودی و این همه رنج و درد و کُشت و کشتار را می دیدی، به من حق می دادی. قدم جان! از من ناراحت نشو. درکم کن. به خدا سخت است. این را قبول کن ما حالا حالاها عید نداریم. یک سری بلند شو برو خیابان کاشانی ببین این مردم جنگ زده با چه سختی زندگی می کنند. مگر آن ها خانه و زندگی نداشته اند؟! آن ها هم دلشان می خواهد برگردند شهرشان سر خانه و زندگی شان و درست و حسابی زندگی کنند.» به خودم آمدم. گفتم: «تو راست می گویی. حق با توست. معذرت می خواهم.» نفس راحتی کشید و گفت: «الهی شکر این مسئله برای هر دویمان روشن شد. اما مطلب دیگری که خیلی وقت است دلم می خواهد بگویم، درباره خودم است. حقیقتش این است که حالا دیگر جنگ جزء زندگی ما شده. هر بار که می آیم، می گویم این آخرین باری است که تو و بچه ها را می بینم. خدا خودش بهتر می داند شاید دفعه دیگری وجود نداشته باشد. به بچه ها سفارش کرده ام حقوقم را بدهند به تو. به شمس الله و تیمور و ستار هم سفارش های دیگری کرده ام تا تو خیلی به زحمت نیفتی.» زدم زیر گریه، گفتم: «صمد بس کن. این حرف ها چیه می زنی؟ نمی خواهم بشنوم. بس کن دیگر. 💞با انگشت سبابه اش اشک هایم را پاک کرد و گفت: «گریه نکن. بچه ها ناراحت می شوند. این ها واقعیت است. باید از حالا تمرین کنی تا به موقعش بتوانی تحمل کنی.» مکثی کرد و دوباره گفت: «این بار هم که بروم، دل خوش نباش به این زودی برگردم. شاید سه چهار ماه طول بکشد. مواظب بچه ها باش و تحمل کن.» و من تحمل کردم. صمد چند روز بعد رفت و سه چهار ماه دیگر آمد. یک هفته ای ماند و دوباره رفت. گاهی تلفن می زد، گاهی هم از دوستانش که به مرخصی می آمدند می خواست به سراغ ما بیایند و از وضعیتش ما را باخبر کنند. برادرهایش، آقا شمس الله، تیمور و ستار، گاه گاهی می آمدند و خبری از ما می گرفتند. حاج آقایم همیشه بی تابم بود. گاهی تنهایی می آمد و گاهی هم با شینا می آمدند پیشمان. چند روزی می ماندند و می رفتند. بعضی وقت ها هم ما به قایش می رفتیم. اما آنجا که بودم، دلم برای خانه ام پر می زد. فکر می کردم الان است صمد به همدان بیاید. بهانه می گرفتم و مثل مرغ پرکنده ای از این طرف به آن طرف می رفتم. تا بالاخره خودم را به همدان می رساندم. خانه همیشه بوی صمد را می داد. لباس هایش، کفش ها و جانمازش دلگرمم می کرد. به این زندگی عادت کرده بودم. تمام دلخوشی ام این بود که، هست و سالم است. این برایم کافی بود ✍ادامه دارد.... رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

🌷اَلسَّلامُ عَلَیْكِ یا اُخْتَ وَلِىِّ الله بر خواهر خسرو خراسان صلوات💛   برجلوه ی خور شید در خشان صلوات💛 بر حضرت معصومه شفیع شیعه بر آیت حق مهر فروزان صلوات💛 🌷اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّـدٍ و 🌷 آلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌸🍃 #حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

🌸🌸🌸🌸 هرچه #نظم وترتیب بیشتری رابه نمایش بگذارید، تصویر ذهنی بهتری ازخود پیدا می کنید. 😊 بیشتر به جنبه های مثبت خود بها می دهید، 😉 شادمان تر می شوید😍 وقدرتمندترظاهرمی شوید✅ 🌸🌸🌸🌸 #مشاوره رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

⚡️⚡️⚡️⚡️ اگر لباست به میخی گیر کند، به عقب بر می گردی و آن را آزاد می‌کنی...👀 اکنون👌 این میخ، #گناهان است که به قلبت نشسته 🖤 چه می‌شود اگر دو قدم به عقب برگردی و خود را رها سازی ⁉️⚡️⚡️⚡️⚡️ #تلنگر رسانه الهی 🕌 @mediumelahi