بسم الله الرحمن الرحیم
ترجمه و تفسیر آیه به آیه سوره هود
آیه 112
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلاَ تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
ترجمه :
پس (اى پيامبر!) همان گونه كه مأمور شده اى، استوار باش و (نيز) هر كس كه با تو، به سوى خدا آمده است، و سركشى نكنيد كه او به آنچه مى كنيد بيناست.
نکته ها:
در روايات آمده است كه پيامبر فرمود: سوره ى هود مرا پير كرد. و گفته اند كه مراد حضرت اين آيه از سوره ى هود بوده است.(124) اگر چه فراز نخست اين آيه «فاستقم كما امرت» در سوره ى ديگرى(125) از قرآن مجيد نيز آمده، امّا آيه ى فوق به چنين خصوصيّتى معروف شده است. شايد سنگينى اين آيه، وجود فرازهاى ديگرى از تاريخ است كه در آيه بيان نشده و آن، استقامت ياران پيامبرصلى الله عليه وآله است كه همه ى آنها وفادار نبودند و پيامبرصلى الله عليه وآله از بى وفايى و ناپايدارى آنان در ناراحتى بود.
124) تفسير نمونه.
125) شورى ، 15
پیامها:
- حال كه خداوند كيفر وپاداش همه را بدون كم و كاست مى دهد، پس استقامت كن. «كلا ليوفّينّهم...فاستقم»
- نتيجه ى تاريخ انبيا، استقامت است. «فاستقم»
- در استقامت و پايدارى، رهبر بايد پيشگام همه باشد. «فاستقم» (شرايط مكّه براى مسلمانان صدر اسلام، دشوار و نياز به استقامت بوده است)
- پايدارى زمانى ارزش دارد كه در همه ى امور باشد. در عبادت، در ارشاد، تحمل ناگوارى ها و مانند آن. «فاستقم»
- عمل بايد بر طبق نص و فرمان الهى باشد، نه بر اساس قياس و استحسان و خيال و امثال آن. «كما اُمرت»
- پايدارى رهبر بدون همراهى و پايدارى امّت بى نتيجه است.«و مَن تاب معك»
- رجوع و بازگشت به خدا، بهاى سنگينى را مى طلبد و آن، استقامت وپايدارى در راه مستقيم است. «و مَن تاب معك»
- همه چيز بايد طبق فرمان باشد، نه زياده روى وطغيان. «كما اُمرت... و لاتطغوا»
- رهبر و امّت بايد در راه مستقيم حركت كنند و از افراط و تفريط بپرهيزند. «فاستقم ، و لاتطغوا»
- استقامت در دين، پاداش الهى را در پى دارد. «فاستقم... انه بما تعملون بصير»
امام على عليه السّلام فرمودند:
قيمَةُ كُلِّ امْرِى ءٍ ما يُحْسِنُهُ ؛
ارزش هر كس به اندازه خوبى هاى اوست.
نهج البلاغه، حكمت 81 .
اخلاق و توصيه ها-هر چه كنى، به خود كنى
ذکر روز شنبه : یا رب العالمین
سلام صبح شنبه همه دوستان بخیر و شادی و سلامتی و عاقبت بخیری موفق و مؤید باشید
التماس دعا
#استفتائات_امام_خامنهای_مدظله_العالی
‼️حکم روزه در اماکن تخییر
🔷س 796: در اماکنی که نمازگزار بین کامل و شکسته خواندن نماز مخیّر است همچون مسجدالحرام و مسجدالنبی(ص) وحائر حسینی(ع) و مسجد كوفه، اگر کسی کمتر از ده روز بماند، آیا بدون قصد ده روز جایز است روزه بگیرد؟
✅ج: حکم تخيير در اماکن چهارگانه اختصاص به نماز دارد؛ و روزهی مسافری که قصد اقامت ده روز نکرده، صحيح نيست.
📕منبع: khamenei.ir
🆔 @resale_ahkam
#استفتائات_امام_خامنهای_مدظله_العالی
‼️شک در نجاست لباس
🔷س 797: آیا نماز خواندن در لباسی که شک در نجس بودن آن دارم، صحیح است؟
✅ج: لباسی که نجس بودن آن مشکوک است، محکوم به طهارت بوده و نماز خواندن با آن صحیح است.
📕منبع: leader.ir
🆔 @resale_ahkam
مروری بر یکی دیگر از نامه های حضرت امام علی علیه السلام (31)
از وصیت هاى آن حضرت است
به حضرت مجتبى علیه السّلام (یا محمّد حنفیّه) که در سرزمین حاضرین به هنگام بازگشت از صفّین نوشته
(قسمت نهم )
پسرم! معلومت باد براى آخرت آفریده شده اى نه براى دنیا، و براى فنا
نه براى بقا، و براى مرگ نه براى حیات، در منزلى هستى که باید از آن کوچ کنى، و جایى که از آن به
جاى دیگر برسى، و خلاصه در راه آخرتى، و صید مرگى که گریزنده از آن را نجات
نیست، و از دستِ خواهنده اش بیرون نرود، و ناگزیر او را بیابد. از اینکه مرگ تو را به هنگام
گناه دریابد ـ گناهى که با خود مى گفتى از آن توبه مى کنم ـ برحذر
باش، مرگى که بین تو و توبه ات مانع گردد، و بدین صورت خود را به هلاکت انداخته باشى.
یـاد مـرگ
پسرم! مرگ را و موقعیتى که ناگهان در آن مى افتى، و بعد از مرگ به آن مى رسى زیاد
به یاد آر، تا وقتى مرگت برسد خود را مهیّا، و دامن همت به کمر
زده باشى، مباد که مرگ از راه برسد و تو را مغلوب نماید. از اینکه رغبت دنیاپرستان به دنیا،
و حرصشان بر متاع اندک آن تو را فریفته کند برحذر باش، که خداوندت از اوضاع دنیا خبر داده،
و دنیا هم با احوالاتش تو را از زوال خود آگاه نموده، و زشتیهایش را به تو نشان داده، زیرا دنیاپرستان
سگانى فریادزننده، و درندگانى شکارکننده هستند، یکدیگر را مى گزند، زورمندش ضعیفش
را مى خورد، و بزرگش به کوچکش به قهر و غلبه حمله مى کند. گروهى از دنیاداران چهارپایانى مهار شده،
و دسته اى حیوان رها شده اند، عقول خود را از دست داده، و به راه نامعلوم قدم نهاده اند،
حیوانى چند که در چراگاه آفت که قدم درآنجا قرارى ندارد سُر داده شده اند، نه چوپانى که از آنان نگهدارى نماید،
و نه چراننده اى که آنها را بچراند، دنیا آنان را به راه کورى و ضلالت برده، و دیدگانشان را
از دیدن علائم هدایت فرو بسته، در وادى حیرت دنیا سرگردان، و در نعمتهایش
غرق، و آن را به عنوان ربّ انتخاب کرده اند، از این رو دنیا با آنان و آنان با دنیا به بازى پرداخته اند،
و آنچه را به دنبال آن است فراموش کرده اند.
(این نامه ادامه دارد فردا شب قسمتی دیگر از آن را مطالعه فرمایید)
بسم الله الرحمن الرحیم
ترجمه و تفسیر آیه به آیه سوره هود
آیه 113
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَي الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ
ترجمه :
و به ستمگران تمايل وتكيه نكنيد كه آتشِ (عذاب) شما را فرا مى گيرد و (در اين صورت) براى شما در برابر خداوند، هيچ دوست و سرپرستى نيست، پس (ازهيچ ناحيه اى) مورد كمك قرار نخواهيد گرفت.
نکته ها:
در روايات مى خوانيم كه مودّت و محبّت به ظالم و اطاعت از او، از مصاديق ركون به ظالم محسوب مى شود. در روايتى مى فرمايد: به ستمگر اميدى نداشته باش، گرچه او فاميل و دوست تو باشد. «و ان كان حميما قريباً»(126) در كافى، نيز اين روايت آمده كه اگر به مقدار زمانِ دست به جيب كردن ستمگر براى بخشش، راضى به زنده بودن او باشى، ركون و تكيه بر ظالم كرده اى كه خدا از آن نهى نموده است.(127)
از آنجا كه اطاعت از اولى الامر، واجب و از سوى ديگر، ركون به ظالم حرام است، پس اولى الامر نمى تواند ظالم باشد، بلكه بايد معصوم نيز باشد، زيرا گناه از مصاديق ظلم به شمار مى رود.
ركون و تكيه بر ظالم، آتش و عذاب خداوند را در پى دارد، پس وضعيّت خود ظالم چگونه خواهد بود؟!
126) تفسير كنزالدقائق.
127) كافى، ج 5، ص 108.
پیامها:
- هرگونه تمايل واعتماد به ستمگران داخلى وخارجى، ممنوع است. «لاتركنوا» (ستمگران، لايق پيروى و رهبرى نيستند)
- تكيه بر ستمگران، گناه كبيره است. (هر گناهى كه قرآن درباره ى آن وعده ى آتش داده، گناه كبيره است)«لا تركنوا... فتمسّكم النار»
- به جاى تمسّك به ظالم، به خدا توكّل كنيم. «و مالكم من دون اللّه من اولياء»
- نتيجه ى تكيه بر ستمگران، غربت و تنهايى است.«ثم لاتنصرون»
امام صادق عليه السّلام فرمودند:
إذا كانَتْ عَشِيَّةُ الخَميِسِ وَليَلةُ الجُمُعَةِ نَزَلَتْ مَلائِكَةٌ مِن السَّماءِ مَعها أقلامُ الذَّهَبِ وَصُحُفُ الفِضِّةِ، لايَكتُبونَ (عَشِيَّةَ الخَميِسِ وََلیَلَةَ الجُمعَةِ إلي أنْ تَغيِبَ الشَّمسُ) إلاّ الصَّلاةََ عَلي النَّبِيِّ وَآلِهِ؛
از شامگاه پنجشنبه و شب جمعه،
فرشتگانی با قلمهايي از طلا و لوحهایی از نقره،
از آسمان به سوي زمين ميآيند و تا غروبِ روز جمعهِ ثواب هیچ عملی را نمینویسند به جز صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السلام.
مستدرك وسائل الشيعة6: 70.
صلوات
ذکر روز یکشنبه: یا ذالجلال والاکرام
سلام صبح همه دوستان بخیر و شادی و سلامتی و عاقبت بخیری موفق و مؤید باشید
التماس دعا
#_استفتائات_امام_خامنه_ای_مدظله_العالی
‼️وجوب وصیت
🔷س 804: آیا وصیت کردن واجب است بهطوری که انسان با ترک آن مرتکب معصیت شود؟
✅ج: اگر ودیعه ها و امانت های دیگران نزد او باشد و حق الناس یا حق اللّه تعالی بر عهده او باشد و در دوران حیات توانایی ادای آن را نداشته باشد، واجب است در مورد آنها وصیت کند و در غیر این صورت وصیت واجب نیست.
📕منبع: leader.ir
🆔 @resale_ahkam
مروری بر یکی دیگر از نامه های حضرت امام علی علیه السلام (31)
از وصیت هاى آن حضرت است
به حضرت مجتبى علیه السّلام (یا محمّد حنفیّه) که در سرزمین حاضرین به هنگام بازگشت از صفّین نوشته
(قسمت دهم )
انـدازه در طلـب
مهلت ده، تاریکى برطرف مى شود، گویى کاروان به منزل رسیده، امید است آن که بشتابد
به کاروان برسد. پسرم! آگاه باش کسى که مرکبش شب و روز است او را با
مرکب مى برند گرچه ایستاده به نظر آید، و طى مسافت مى کند هرچند مقیم و آسوده دیده شود.
به یقین آگاه باش که هرگز به آرزویت نرسى، و از اجل معیّن شده نگذرى، و در راه کسى هستى
که پیش از تو بوده. پس در طریق به دست آوردن مال آرام باش، و در برنامه کسب و کار مدارا کن،
چه بسا تلاشى که موجب تلف شدن ثروت شود. معلومت باد که هر کوشنده اى یابنده،
و هر مداراکننده اى محروم نیست. نفس خود را از هر پستى به گرامى داشتنش حفظ کن هرچند تو را به نعمت هاى
فراوان رساند، زیرا در برابر مقدارى که از کرامت نفس به خرج مى گذارى عوضى به دست نیاورى.
بنده دیگرى مباش که خداوند آزادت قرار داده. چه خیرى است در خیرى که جز با شرّ
به دست نیاید، و در آسایشى که جز با سختى حاصل نگردد؟!
از اینکه مرکبهاى طمع تو را برانند و به آبشخورهاى مهلکه وارد سازند برحذر باش،
اگر بتوانى بین تو و خداوند صاحب نعمتى نباشد چنان کن،
زیرا بالاخره نصیبت را بیابى، و سهم خود را دریابى. نعمت اندک از جانب خداى پاک
بزرگتر و با ارزش تر از نعمت فراوانى است که از غیر خدا برسد اگرچه همه از اوست.
(این نامه ادامه دارد فردا شب قسمتی دیگر از آن را مطالعه فرمایید)