"الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَبِی‌أَیُّوبَ‌الْخَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ عَلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) اللَّهُمَّ زِدْنِی فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) اللَّهُمَّ زِدْنِی فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثِیرَةً فَعَلِمَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّ الْکَثِیرَ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَا یُحْصَی وَ لَیْسَ لَهُ مُنْتَهَی. پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوایّوب‌خزّاز گوید: شنیدم که امام صادق (علیه السلام) فرمود: «وقتی آیه: مَنْ جاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها نازل شد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: بار خدایا بر من افزون فرما». و چون خداوند آیه: هرکس کار نیکی بجا آورد، ده برابر آن پاداش دارد. (انعام/۱۶۰) را نازل کرد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خدایا بر من افزون فرما». پس خداوند متعال آیه: کیست که به خدا «قرض الحسنه‌ای» دهد، [و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند]، تا آن را برای او، چندین برابر کند؟. (بقره/۲۴۵) را نازل گردانید. آنگاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دانست که کثرت و زیادی از جانب خداوند متعال به شمارش نیاید و به پایان نمی‌رسد». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۱۲۲ بحار الأنوار، ج۶۸، ص۲۴۶/ معانی الأخبار، ص۳۹۷/ نورالثقلین؛ «فأنزل الله تبارک ... زدنی» محذوف" https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

"أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- دَخَلَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ الْجَدَلِیُّ عَلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ (علیه السلام) یَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ أَلَا أُخْبِرُکَ بِقَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ. وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ قَالَ بَلَی یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ فَقَالَ الْحَسَنَهًُْ مَعْرِفَهًُْ الْوَلَایَهًِْ وَ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ السَّیِّئَهًُْ إِنْکَارُ الْوَلَایَهًِْ وَ بُغْضُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ ثُمَّ قَرَأَ عَلَیْهِ هَذِهِ الْآیَهًَْ. امام علی (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) فرمود: ابوعبدالله جَدلی بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) وارد گشت، امام (علیه السلام) فرمود: «ای اباعبدالله! دوست داری درباره‌ی آیه: مَن جَاء بِالحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِّنْهَا وَ هُم مِّن فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ* وَ مَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ تو را آگاه کنم»؟ عرض کرد: «بلی! ای امیرالمؤمنین (علیه السلام) فدایت شوم»! فرمود: «حسنه شناخت ولایت و محبّت به ما اهل بیت (علیهم السلام) است و سیِّئه انکار ولایت و کینه‌ورزیدن نسبت به ما اهل بیت (علیهم السلام) است» سپس این آیه را قرائت نمود. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۱۲۲ الکافی، ج۱، ص۱۸۵/ بحار الأنوار، ج۷، ص۳۰۴/ شواهدالتنزیل، ج۱، ص۵۴۸/ العمدهًْ، ص۷۵/ کشف الغمهًْ، ج۱، ص۳۲۴/ کشف الیقین، ص۴۰۱؛ «دخل ابوعبدالله ... اخبرک» محذوف/ المناقب، ج۳، ص۱۰۰/ نورالثقلین" https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

🌹مقامات پیامبراکرم صلی الله علیه واله درقران مجید https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

"خداوند متعال در آیات قرآن کریم گاهی به طور صریح و زمانی به گونه ضمنی به مقامات پیامبرخاتم ـ صلی الله علیه و آله ـ اشاره فرموده است که در این بخش به برخی از این آیات اشاره می کنیم. 1. مقام خاتمیت قرآن کریم درباره مقام خاتمیت می فرماید: «ما کانَ مُحمَّدٌ أَبا أَحَدٌ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسولُ اْللّهُ وَ خاتَمِ اْلْنَبیّینْ». مقصود از خاتمیت، هم تأخر و خاتمیت زمانی و هم خاتمیت رتبی در قوس صعود است؛ خاتم یعنی«مهر» که در پایان نوشته ها قرار می گیرد. خداوند سبحان با فرستادن پیامبران، برای جامعه های بشری پیام می فرستد و پس از پایان گفتار و کلماتش، سلسله نبوتشان را با فرستادن پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ ختم، و صحیفه رسالت آنان را با وجود مبارک خاتم المرسلین مهر کرده است؛ پس هرگز جا برای نبوت و رسالت دیگری نیست. از این آیه کریمه دو نکته استفاده می شود: نخست این که پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ واجد همه مزایای مشترک و مزایای فرد فرد انبیا و بعضی از خصایص ویژه است که انبیای قبلی فاقد آن بوده اند. دوم این که، تا روز قیامت، احدی بهتر از پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نخواهد آمد؛ زیرا رسول خدا، انسان کامل است و اگر کسی کاملتر از وی می بود، حتما او به مقام خاتمیت می "

" مقامات والای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در قرآن ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ 0 خداوند متعال در آیات قرآن کریم گاهی به طور صریح و زمانی به گونه ضمنی به مقامات پیامبرخاتم ـ صلی الله علیه و آله ـ اشاره فرموده است که در این بخش به برخی از این آیات اشاره می کنیم. 1. مقام خاتمیت قرآن کریم درباره مقام خاتمیت می فرماید: «ما کانَ مُحمَّدٌ أَبا أَحَدٌ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسولُ اْللّهُ وَ خاتَمِ اْلْنَبیّینْ». مقصود از خاتمیت، هم تأخر و خاتمیت زمانی و هم خاتمیت رتبی در قوس صعود است؛ خاتم یعنی«مهر» که در پایان نوشته ها قرار می گیرد. خداوند سبحان با فرستادن پیامبران، برای جامعه های بشری پیام می فرستد و پس از پایان گفتار و کلماتش، سلسله نبوتشان را با فرستادن پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ ختم، و صحیفه رسالت آنان را با وجود مبارک خاتم المرسلین مهر کرده است؛ پس هرگز جا برای نبوت و رسالت دیگری نیست. از این آیه کریمه دو نکته استفاده می شود: نخست این که پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ واجد همه مزایای مشترک و مزایای فرد فرد انبیا و بعضی از خصایص ویژه است که انبیای قبلی فاقد آن بوده اند. دوم این که، تا روز قیامت، احدی بهتر از پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نخواهد آمد؛ زیرا رسول خدا، انسان کامل است و اگر کسی کاملتر از وی می بود، حتما او به مقام خاتمیت می رسید. 2. مقام عبودیت مطلقه خداوند که رب و پروردگار عالمین است نسبت به افراد مختلف، متفاوت است بعضی از انسان ها تحت تدبیر اسماء جزئیه حقند مثلا بعضی در حقیقت، عبدالرزاق، عبدالجلیل، عبدالباسط، یا عبدالکریم هستند، اما پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه وآله ـ ، «عبده» است و پروردگاری مربی و مدبر شخصی پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ است که نهایی ترین مرتبه را داراست و در قوس صعود مقامی برتر از مقام مربوبیت شخص رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نیست و آن حضرت، منتسب به عالی ترین اسم از اسمهای حسنای خدای سبحان است. یعنی «هو» که همان هویت مطلقه است و چون کاملترین بندگی از آن اوست، جامع ترین کلمه به او اشاره دارد: «هُوَ اْلَّذی اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِاْلْهُدی وَ دینِ اْلْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عِلَی اْلْدّینِ کُلِّهِ». قرآن کریم وقتی تعبیر «عبد» را نسبت به سایر انبیا به کار می برد همراه با ذکر نام آنها به کار می برد:«وَ اذْکُرْ عَبْدَنا اِبْراهیمَ وَ اِسْحقَ وَ یَعْقوبَ اولِی الأَیْدی وَ الاَبْصار». اما وقتی نام پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ را می برد به «عبده» تعبیر می کند که ناظر به مقام وحدت است و این کلمه از «عبدالله» نیز بالاتر است، زیرا این بندگی (عبودیت)، حاکی از هویت مطلقه است"

🔻ولادت فخر کائنات حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و امام جعفر صادق علیه السلام بر همه محبین ایشان مبارک باد. https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

🔹حضرت صادق علیه السلام می¬فرمایند: حضرت حق بود و هیچ شیئی با او نبود، نه معلومی‌با او بود و نه مجهولی، خدا بود و نه عرش، نه کرسی، نه قلم، نه لوح، نه آسمان و نه زمین، هیچ نبود، حضرت حق اراده کرد که موجوداتی بیافریند، اول موجودی که آفرید نور نبی اکرم صلی الله علیه و آله و ما اهل البیت بودیم، که از نور عظمت خودش آفرید، ما در این جو لایتناهی مشغول تسبیح و تهلیل حق بودیم. و در ادامه روایت مطالب عجیبی در مورد اسرار ولایت مطرح می‌نمایند. 🔹در قسمتهای بعدی روایت دارد که حضرت حق فرمود: فَكُلُّ شَيْ‏ءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهِي وَ أَنْتُمْ وَجْهِي(بحار الانوار ج : 25 ص : 19) یعنی جمیع اشیاء معدوم می‌شوند مگر وجه من و وجه من شما چهارده نور مقدس هستید. در ذیل آیه «وَ يَبْقَى‏ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الجْلَالِ وَ الْاكْرَامِ»( الرحمن/27) هم روایت دارد مراد از این وجه الله که باقی می‌ماند و فانی نمی‌شود چهارده نور مقدس هستند.( بحارالأنوار ج : 24 ص : 192) خود وجه هم از نظر حروف ابجد چهارده است. واو شش و جیم سه و هاء هم پنج است که در مجموع چهارده می‌شود. منظور اینکه اهل بیت اینقدر به خدا نزدیک بودند و قرب مقامی‌دارند که اول مخلوق و سر سلسله مخلوقات هستند. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔻کانال تربیتی مشکات https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

🔻ولادت فخر کائنات حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و امام جعفر صادق علیه السلام بر همه محبین ایشان مبارک باد. https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba

🔹حضرت صادق علیه السلام می¬فرمایند: حضرت حق بود و هیچ شیئی با او نبود، نه معلومی‌با او بود و نه مجهولی، خدا بود و نه عرش، نه کرسی، نه قلم، نه لوح، نه آسمان و نه زمین، هیچ نبود، حضرت حق اراده کرد که موجوداتی بیافریند، اول موجودی که آفرید نور نبی اکرم صلی الله علیه و آله و ما اهل البیت بودیم، که از نور عظمت خودش آفرید، ما در این جو لایتناهی مشغول تسبیح و تهلیل حق بودیم. و در ادامه روایت مطالب عجیبی در مورد اسرار ولایت مطرح می‌نمایند. 🔹در قسمتهای بعدی روایت دارد که حضرت حق فرمود: فَكُلُّ شَيْ‏ءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهِي وَ أَنْتُمْ وَجْهِي(بحار الانوار ج : 25 ص : 19) یعنی جمیع اشیاء معدوم می‌شوند مگر وجه من و وجه من شما چهارده نور مقدس هستید. در ذیل آیه «وَ يَبْقَى‏ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الجْلَالِ وَ الْاكْرَامِ»( الرحمن/27) هم روایت دارد مراد از این وجه الله که باقی می‌ماند و فانی نمی‌شود چهارده نور مقدس هستند.( بحارالأنوار ج : 24 ص : 192) خود وجه هم از نظر حروف ابجد چهارده است. واو شش و جیم سه و هاء هم پنج است که در مجموع چهارده می‌شود. منظور اینکه اهل بیت اینقدر به خدا نزدیک بودند و قرب مقامی‌دارند که اول مخلوق و سر سلسله مخلوقات هستند. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔻کانال تربیتی مشکات https://eitaa.com/joinchat/4118085632C354a5633ba