🌷 امیرالمومنین امام على(عليه السلام) : 🖌 زبانت را به نرم گويى و سلام كردن، عادت بده تا دوستانت فراوان و دشمنانت كم شوند. 📗 غررالحكم ، حدیث 6231

👌صله رحم ، شرط دینداری 🔸رسول خداصلی الله علیه وآله فرمودند: به هر یک از حاضر و غایب امّتم، و تمام آن‌ها که در پشت مردان و رحم زنان هستند، تا قیامت سفارش می‌کنم که صله رحم کنند؛ اگرچه تا یک سال راه از او دور باشند؛ زیرا این کار از شرایط دیانت است. 📚اصول کافی: ج۴، ص ۴۴۶، ح ۵.

🔸اعلام رسمی پایان تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران 🔹دبیرخانه شورای امنیت سازمان ملل با ارسال یادداشتی به کشورهای عضو سازمان ملل متحد، پایان رسمی مقررات بندهای ۳، ۴ و ۶ ضمیمه ب قطعنامه ۲۲۳۱، شامل آزمایش های موشکی، محدودیت صادرات و واردات اقلام موشکی به ایران و همچنین تحریم های مربوط به توقیف اموال و ارائه خدمات مالی به افراد و نهادهای ایرانی تحت تحریم شورای امنیت را به اطلاع کشورها رسانده است. 🔹بر اساس مفاد ضمیمه ب قطعنامه ۲۲۳۱، این محدودیت ها تا ۸ سال پس از اجرای برجام (۱۸ اکتبر ۲۰۲۳) ادامه داشت که نهایتاً نیمه شب گذشته به وقت نیویورک و به صورت خودکار خاتمه یافت.

خطبه۲۰۱ نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) امام علی(ع) در نخستین نکته از این گفتار پر معنا به پویندگان راه حق دلدارى مى دهد که هرگز به جهت کمى نفرات تزلزل به دل راه ندهند، مى فرماید: «اى مردم! در طریق هدایت از کمى پویندگانش وحشت نکنید»; (أَیُّهَا النَّاسُ لاَ تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ). سپس به دلیل آن اشاره کرده، مى فرماید: «زیرا مردم گرد سفره اى اجتماع کرده اند که سیرى آن کوتاه و گرسنگى آن بس طولانى است»; (فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مائِدَة شِبَعُهَا(1) قَصِیرٌ، وَ جُوعُهَا طَوِیلٌ). اشاره به اینکه اگر رهروان جاده هدایت کم هستند به جهت جاذبه هاى دنیاست. امام(علیه السلام) در این کلام پرمعنا دنیا را به سفره رنگینى تشبیه مى کند که موادّ کم ارزش یا بى ارزشى از نظر تغذیه در آن گذارده شده; ولى آنها را با زرق و برق آراسته اند. دنیاطلبان اطراف آن را مى گیرند غافل از اینکه موادّ غذایى آن تنها در مدّتى آنها را سیر مى کند و به دنبال آن گرسنگى طولانى در پیش است. این «جوع طویل» ممکن است اشاره به اندوه و حسرت طولانى باشد که به هنگام مرگ و بعد از آن و در صحنه قیامت به دنیاپرستان دست مى دهد و پیوسته بر تقصیرات خود در دنیا تأسّف مى خورند. این عبارت پر معناى امام(ع) در حقیقت برگرفته از آیات قرآن است. در آیه 100 سوره مائده مى خوانیم: «(قُلْ لاَّ یَسْتَوِى الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ); بگو هیچگاه ناپاک و پاک مساوى نیستند، هر چند فزونى ناپاکان تو را به شگفتى اندازد». همچنین آیات دیگرى که سخن از اکثریت جاهل، بى ایمان، غیر عاقل، فاسق، ناسپاس و مانند آن دارد. آنگاه دومین نکته را یادآور مى شود; نکته اى که مى تواند بسیارى از مسائل اعتقادى و اجتماعى را حل کند و آن اینکه آنچه گروههاى اجتماعى را از یکدیگر جدا مى سازد، هم بستگى افکار و دلهاست، هر چند روى صحنه افراد خاصى باشند; تمام کسانى که با آن افراد هم بستگى فکرى و رضایت قلبى دارند در یک گروه جاى مى گیرند. مى فرماید: «اى مردم! رضایت و نارضایتى (نسبت به عملى از اعمال) موجب وحدت مردم (در کیفر و پاداش) مى شود»; (أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَى وَالسُّخْطُ(3)). بنابراین نه تنها شرکت در عمل یا تهیه مقدمات و اعانت بر اثم سبب شرکت در نتیجه مى شود; بلکه رضایت قلبى نیز همین کار را مى کند، لذا در زیارتنامه ها با صراحت این تعبیر آمده است: «وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ; خداوند لعنت کند گروهى را که جنایات جانیان را در کربلا شنیدند و به آن رضایت دادند»(2)، هر چند بعد از آن جانیان در عرصه زندگى دنیا ظاهر شدند. در خطبه دوازدهم که شرح آن در جلد اوّل گذشت، خواندیم که على(علیه السلام)هنگام سخن یکى از اصحاب خود را بعد از جنگ جمل شنید که آرزوى حضور برادرش را در این میدان و سهیم شدن در این پیروزى مى کرد، فرمود: نه تنها او با ما بود; بلکه گروههایى که هنوز از مادر متولّد نشده اند و بعد از تولّد، هم عقیده با ما خواهند بود نیز در این میدان حضور داشتند و در این پیروزى سهیم بودند. این سخن افق تازه اى را در مطالعات اسلامى در برابر چشم ما مى گشاید و به همگان هشدار مى دهد که مراقب پیوندهاى قلبى و رضا و سخط باطنى باشند. این مطلب به قدرى اهمیّت دارد که در روایات متعددى از معصومان به آن اشاره شده است; مرحوم شیخ حر عاملى در کتاب وسائل در ابواب امر به معروف و نهى از منکر بابى تحت عنوان «وُجُوبُ إنْکارِ الْمُنْکَرِ بِالْقَلْبِ عَلى کُلِّ حال وَ تَحْریمُ الرِّضا بِهِ وَ وُجُوبُ الرِّضا بِالْمَعْرُوفِ» ذکر کرده است و در آن باب هفده حدیث در این زمینه آورده است; از جمله در حدیث مفصّلى از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) نقل کرده که فرمود: «لَوْ أنَّ رَجُلا قُتِلَ بِالْمَشْرِقِ فَرَضِىَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ بِالْمَغْرِبِ لَکانَ الرّاضِى عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ شَریکُ الْقاتِلِ; اگر کسى در شرق عالم قتلى انجام دهد و دیگرى در غرب جهان راضى به آن قتل باشد، در پیشگاه خدا شریک قاتل خواهد بود».(4) کوتاه سخن اینکه در فرهنگ اسلام نه تنها شرکت در عمل یا معاونت در مقدمات، سبب شرکت در نتیجه ها مى شود; بلکه رضایت قلبى نیز این اثر را دارد. در ادامه این سخن، امام(علیه السلام) به دلیل محکمى از قرآن مجید براى اثبات این حقیقت تمسّک مى جوید، مى فرماید: «ناقه ثمود را تنها یک نفر پى کرد; امّا کیفر و عذاب الهى آن همه قوم ثمود را فرا گرفت، زیرا همگى به عمل آن یک نفر راضى بودند.

خداوند سبحان مى فرماید: (فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ) آن قوم ناقه را پى کردند و سرانجام (هنگام نزول بلاى فراگیر) پشیمان شدند و طولى نکشید سرزمین آنان همچون آهن گداخته اى که در زمین نرمى فرو رود با فریاد وحشتناکى فرو رفت»; (وَ إِنَّمَا عَقَرَ(5) نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَى، فَقَالَ سُبْحَانَهُ: (فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ)(6) فَمَا کَانَ إِلاَّ أَنْ خَارَتْ(7) أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکَّةِ(8) الُْمحْمَاةِ(9) فِی الاَْرْضِ الْخَوَّارَةِ). سخن مولا اشاره اى به معجزه حضرت صالح پیامبر قوم ثمود دارد که وقتى از آن حضرت معجزه خواستند، به فرمان خدا ناگهان شتر ماده اى از دل سنگهاى کوه بیرون آمد! همگى دیدند، گروهى ایمان آوردند و گروه بیشترى راه عناد و انکار را پیش گرفتند. حضرت صالح توصیه کرد که به این شتر کمترین آزارى نرسانید که عذاب الهى به سراغ شما خواهد آمد، آنها به این سخن اعتنا نکردند و آن شتر را با ضرباتى بر پاى او کشتند و زلزله عظیمى آمد. زمین آنها را شکافت و کافران و خانه هایشان در دل زمین فرو رفت. معروف این است که قاتل این شتر مرد سنگدلى به نام «غدّار بن سالف» بود; ولى در آیه قرآن جمله «فَعَقَرُوهَا» (آن شتر را از پاى درآوردند) به صورت صیغه جمع آمده است، زیرا همگى به عمل او راضى بودند و این رضایت خود را با دعوت کردن و تشویق او به انجام دادن این عمل زشت، ابراز کردند، همان گونه که در آیه 29 سوره قمر آمده است: «(فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ); آنها یکى از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پى کرد». جمله «خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکَّةِ الْمُحْمَاةِ» اشاره به این است: هنگامى که میخ آهنین در آتش گداخته شود با سرعت بیشترى در زمین فرو مى رود آن هم در زمین نرم. آرى! شهر و آبادى آنها به همین سرعت در درون زمین بر اثر زلزله اى وحشتناک فرو رفت. سپس امام(علیه السلام) در بخش سوم این خطبه به همه انسانها هشدار مى دهد و مى فرماید: «اى مردم! آن کس که راه واضح و آشکار را بپوید به آب مى رسد; امّا کسى که مخالفت کند در بیابان سرگردان خواهد شد (و تشنه کام جان مى دهد)»; (أَیُّهَا النَّاسُ، مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ، وَ مَنْ خَالفَ وَقَعَ فِی التِّیهِ(10)!). منظور از «طریق واضح» راهى است که قرآن و سنّت و دلیل عقل ارائه داده، که انسانها را به آب حیات معنوى رهنمون مى شود و آنها که به بیراهه روند از آن محروم شده در کفر و بى ایمانى جان مى دهند. بى شک راه و روش امام(علیه السلام) یکى از مصادیق روشن «اَلطَّریقُ الْواضِحُ» است، زیرا او به منزله نفس نبىّ و آگاه ترین امّت به راه و روش آن حضرت بود، همان گونه که امام(علیه السلام) در خطبه 97 فرمود: «من نشانه روشنى بر حقانیّت خویش از پروردگارم دارم و بر طریق پیامبرم گام بر مى دارم و در راهى پیش مى روم»; (و إنى لعلى بیّنة من ربّى و منهاج من نبیّى و إنى لعلى الطریق الواضح». بدیهى است کسى که از جادّه اصلى برود در اثناى راه به منزلگاههایى مى رسد، داراى آب کافى و آن کس که از بیراهه مى رود غالباً گرفتار بیابانهاى خشک و بى آب مى شود و از تشنگى هلاک مى گردد. پی نوشت: اى مردم! در طريق هدايت از کمى پويندگانش وحشت نکنيد، زيرا مردم گرد سفره اى اجتماع کرده اند که سيرى آن کوتاه و گرسنگى آن بس طولانى است. اى مردم! رضايت و نارضايتى (نسبت به عملى از اعمال) موجب وحدت مردم (در کيفر و پاداش) مى شود (مگر نمى دانيد) ناقه ثمود را تنها يک نفر پى کرد; امّا کيفر و عذاب الهى آن، همه قوم ثمود را فرا گرفت، زيرا همگى به عمل آن يک نفر راضى بودند. خداوند سبحان مى فرمايد: «(فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ); آن قوم ناقه را پى کردند و سرانجام (هنگام نزول بلاى فراگير) پشيمان شدند و طولى نکشيد سرزمين آنان همچون آهن گداخته اى که در زمين نرمى فرو رود با صداى وحشتناکى فرو رفت. اى مردم! آن کس که راه واضح و آشکار را بپويد به آب مى رسد; امّا کسى که مخالفت کند در بيابان سرگردان خواهد شد (و تشنه کام جان مى دهد). منبع؛ پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله مکارم شیرازی

تاب آوری در نبرد تمدنی؛ شیطان، دزد شکیبایی است -۱ ♦️تصاویر جنایات رژیم صهیونیستی علیه کودکان و افراد ناتوان، دل هر انسان آزاده ای را به در می آورد. حتی پایتخت های غربی، شاهد کم سابقه ترین اعتراضات به نسل کشی صهیونیست هاست. 🔹خشم و خروش و غلیان عواطف، اقتضای فطرت است؛ اما این واکنش متعالی، نباید ما را منفعل و سرخورده کند، یا به بدگمانی و تردید و بی طاقتی بکشاند. ♦️مصائب مردم مظلوم غزه، بسیار جانگداز است. اما قطعا قساوت و درماندگی اسرائیل و آمریکا، به پای قساوت یزیدیان در روز عاشورا نمی رسد. 🔹روزی که امام حسين(ع) بر ستم های وارده بر برادر و مولایش گریست، امام حسن(ع) او را دلداری داد و فرمود: "لا يوم كيومك يا ابا عبد الله؛ هيچ روزي مثل روز (شهادت) تو نیست". ♦️بنابراین، باید به زینب کبری (ع) حق باید داد که شب عاشورا، هنگامی که از ماجرای فردا و آنچه بر مولا و یارانش و اهل حرم خواهد گذشت خبر دار شد، بی طاقت شود، بگرید و بیهوش شود. 🔹اما امام حسین (ع) در همان موقعیت بسیار دشوار فرمود: "یا أُخَیَّةُ لاَ یَذْهَبَنَّ بِحِلْمِکَ الشَّیْطانُ. خواهر عزیزم! مبادا شیطان، شکیبایى ات را برباید". ♦️هر انسان صاحب وجدانی مصائب کربلا را می دید، طلب می کرد که انتقام آن جنایت بزرگ فورا گرفته شود؛ حق هم همین بود اما مشیت الهی بر این بود که بشریت از صدقه سر خون مظلومان کربلا، از جهالت بیدار شود و بدین ترتیب از حیرت گمراهی نجات یابد؛ ولو ۱۴ قرن طول بکشد. 🔹اصلا انتقام خون خدا (ع) مگر فقط به کشتن یزید و این زیاد و عمر سعد و شمر حرمله است، یا باید چنان برانگیختگی یی در بشیریت فراهم شود که ظلم طواغیت را پس بزنند؟ ♦️درباره جنگ نا برابر غزه، ما دوست داریم و امیدواریم عاملان آمریکایی- صهیونیستی جنایت هر چه زودتر مجازات شوند. برای چنان مجازاتی، هم باید تاب و صبر داشت و هم تدارک کرد. که اگر میدان را درست بنگریم، انباشته از بشارت است: 🔹امروز آمریکا و اسرائیل در حالی به جنگ نابرابر با غزه کوچ (با ۳۶۰ کیلومتر مربع مساحت) رفته اند، که زمانی نه چندان دور، در دنیا برای قدرتمندان گردن کشی می کردند. 💢ادامه دارد @jahadetabeen8

تاب آوری در نبرد تمدنی؛ شیطان، دزد شکیبایی است -۲ ♦️روزگاری نه چندان دور، هماورد آمریکا، ابرقدرتی به نام شوروی بود که بلوک قدرت آن از شرق آسیا تا قلب اروپا و از غرب آسیا تا آفریقا و آمریکای لاتین امتداد یافته بود. 🔹۶۱ سال قبل (۱۹۶۲ میلادی) در پی استقرار موشک‌های بالستیک شوروی در خاک کوباُ آمریکا و شوروی تا مرز آماده باش برای جنگ هسته‌ای پیش رفتند. تهدید آمریکا چنان موثر بود که شوروی را وادار به خروج موشک هایش از کوبا کرد. سه دهه بعد هم ، شوروی را به فروپاشی کشاند. ♦️اما همین آمریکا در دو دهه اخیر چنان درمانده شده که نتوانست از اشغال افغانستان و عراق (و سپس جنگ نیابتی در سوریه) با پیروزی خارج شود و مُهر شکست بر پیشانی اش خورد. 🔹اسرائیل هم سرنوشت مشابهی دارد. رژیم نامشروعی که به پشتوانه غرب، توانست تدریجا خاک فلسطین را اشغال کند و در جنگ های متعددبا کشورهای عربی (مصر، اردن و سوریه) به پیروزی برسد، وقتی به خاکریز مقاومت رسید، سرشکستگی های بی سابقه ای را متحمل شد. ♦️شکستی را که اسرائیل در جنگ اخیر به جان خرید، با هیچ جنایتی جبران نخواهد شد. به همین علت هم آمریکا علنا وارد میدان شده و جنگ را مدیریت می کند. 🔹آمریکا به خاطر درگیری با روسیه و چین، قادر به گشایش جبهه فرسایشی جدیدی در غرب آسیا نیست. اما شدت ضربه ای که مقاومت فلسطین به اسرائیل زده، نشانگر تغییر معادلات قدرت در منطقه است و همین، بایدنِ منزجر از نتانیاهو را به دست و پا انداخته است. ♦️آمریکایی که روزگاری، پنجه در پنچه قدرت هایی مانند ژاپن و شوروی و چین (و روسیه) می انداخت، اکنون از سر اضطراب و استیصال، به جنگ غزه آمده، ولی تنها کاری که از دست شان بر آمده، بمباران کودکان و زنان و بیمارستان هاست. 🔹این جنایت، بسیار دردناک است. باید هم خون غیرت ما را به جوش آورد. باید مرتبا و به شکل برنامه ریزی شده از جهات مختلف به آمریکا و اسرائیل ضربه زد -نظیر ضرباتی که در افغانستان و عراق و سوریه و لبنان و عمق فلسطین اشغالی خورده اند- اما ضمنا نباید جنگ را هیجانی و صرفا در لحظه نگریست. ♦️این جنگ، مرحله ای از مصاف تمدنی است که در قبال آن، نه باید بی تفاوت بود و کاری نکرد، و نه اینکه رفتاری هیجانی داشت. باید شبانه روز در تکاپو و تدارک و تقابل بود. اما نباید تاب و تدبیر را از دست داد و در دام شیاطین افتاد. 🔹افق، با همه ظلمت ها و جنایاتی که بشریت را احاطه کرده، روشن است. آنچه در میدان می گذرد، برای همه ما مسئولیت آور است. مسئولیت شناسی و التزام به لوازم آن، مهمترین تکلیف امروز ماست، مشروط بر این که جانب ایمان و امید و اتحاد و هم افزایی را در "جهاد نظامی" و "#جهاد تبیین و تدارک" از دست ندهیم. @jahadetabeen8

🔴 میدونید حضرت عبدالعظیم چرا انقدر مقام پیدا کرد؟ شما تصور کنید ایشون یک امامزاده جلیل القدر، یک شیخ ریش سفید، یک مرجع تقلید بزرگ در زمان خودش بود و مردم خیلی بهش ارادت داشتن درهمین زمان امام جواد و امام هادی در کودکی به امامت رسیدن. خیلی از مردم در زمان امام جواد شک کردن که آیا کودک میتونه امام باشه؟ زمان امام هادی این شک خیلی کمتر شد، چون امام جواد علیه السلام به مردم ثابت کرد میشه تو این شرایط که خیلیا شک کرده بودن به اینکه امام کیه؟ قوه تشخیصشون به مشکل خورده بود، ایمان‌هاشون ضعیف شده بود و به باور بسیاری از مورخین اگر حضرت عبدالعظیم ادعای امامت می‌کرد، خیلیا بهش ایمان میاوردن. در این شرایط شما بصیرت حضرت عبدالعظیم رو ببینید، که اومد پیش امام هادی علیه السلام گفت شما امام ما هستید من دین خودم رو به شما عرضه میکنم ببینید آیا اعتقادتم درسته؟ که اونجا بود که امام هادی علیه السلام فرمودند: انت وَلینا حقاً برگرفته از سخنرانی‌های استادکاشانی با کمی تغییر زیارت حرم حضرت عبدالعظیم رو از دست ندید

📣📣📣فوری فوری 🔴در پی فاجعۀ بیمارستان #المعمدانی #غزه سخنرانی مهم دیگری از حجت الاسلام #محسن_عباسی_ولدی منتشر شد. 🔴شنیدن این سخنرانی برای هر کسی که قلبش از فاجعۀ بیمارستان غزه به درد اومده لازمه. 📣همین حالا گوش کنید، تا آخر هم گوش کنید و همین حالا منتشر کنید. کسایی که سخنرانی قبلی رو گوش ندادن، حتما گوش بدن. ‼️تنگۀ احد عملیات #طوفان_الاقصی فضای رسانه است. با انتشار مطالبی از این دست، نگهبان این تنگه باشید. 👇👇👇 #کانال_رسمی_پاسخ_به_شبهات_و_شایعات ┏⊰✾✾⊱━━━─»»»━━┓ 🆔 @mobahesegroup ┗━━─»»»━━━⊰✾✾⊱┛ https://eitaa.com/joinchat/1402208256Cb57404510b