❇️ نشست علمی «تحلیل فهرستی: بازسازی آثار متقدم حدیث شیعه» با ارائه استاد معظّم حضرت آیت الله سید احمد مددی از حوزه علمیه قم و با حضور پروفسور اندرو نیومن از دانشگاه ادینبرو و پروفسور رابرت گلیو از دانشگاه اگزتر برگزار می‌گردد. 🗓 تاریخ: شنبه ۲۱ فروردین ⏰ ساعت ۲۰:۳۰ - ۲۳:۰۰ 🌐 https://zoom.us/j/3131107214 Passcode: 2021 #خبرنامه_پژوهشی —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

۲۴ شعبان، سالروز ارتحال مرجع بزرگ شیعه، میرزا محمد حسن شیرازی(۱۳۱۲هـ.ق) نظرخواهی از شاگردان آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی: شنیدم وقتی میرزا درس می‌گفته ابتدا مطلبی طرح و سپس از یک‌یک شاگردان نظرخواهی می‌کرد و هر یک نظر خود را مطرح می‌کردند. گاهی به میرزا خُرده می‌گرفتند که فلانی از نظر علمی در مرتبه‌ای نیست که از او نظرخواهی می‌کنید. میرزا می‌گفت: گاهی در همین صحبت‌های علمی جرقّه‌هایی به ذهن اشخاص می‌زند، من از آن جرقّه‌ها استفاده می‌کنم. وقتی میرزا همه انظار شاگردان را می‌شنید، خودش داوری و محاکمه می‌کرد. ▪️جرعه‌ای از دریا، ج۳، ص ۳۱۵ #پوستر --- 🌐 مرکز فقهی امام محمدباقر علیه‌السلام 👉 @mfeqhi

🔰یادداشت محقق ✅ مراتب مسلّمات فقه 🔸بسیاری از احکام و فروعات در فقه جزو مسلمات محسوب می شوند، ولی با این وجود خود مسلمات هم‌رتبه نیستند. مسلمات فقهی دارای مراتبی هستند که هر یک از این احکام در رتبه‌ای از آن قرار دارد و آثار آن رتبه بر آن مترتب می شود. برای مثال وجوب نماز اولین رتبه را به خود اختصاص داده است که منکر آن مرتدّ محسوب می شود، و حلّیت متعه در رتبه پایین‌تری قرار گرفته و نشر حرمت به وسیله رضاع هم پایین‌تر از آن دو قرار گرفته است که إفتاء برخلاف آن جایز نیست. 🔹برای مسلّمات فقهی چهار مرتبه وجود دارد که به ترتیب عبارتند از: 1) اجماعیّات و اتفاقیّات فقها، مانند اتفاق بر عدم وقوع ایلاء در متعه. 2) ضروریات فقه که أخصّ از اجماعیّات است. 3) ضروریّات مذهب که أخصّ و محکم‌تر از ضروریّات فقه هستند. مانند حلّیّت متعه در مذهب امامی که دانستن آن، اختصاص به فقها ندارد و عوامّ از شیعه هم از آن اطلاع دارند، یا مانند عصمت چهارده معصوم-علیهم‌السلام- که عوامّ و خواصّ از آن آگاه هستند و منکر آن، منکر ضروری مذهب محسوب می‌شود. 4) ضروریّات اسلام که از سه قسم قبل أخصّ است و اختصاص به مذهب خاصّی ندارد؛ بلکه شیعه و غیر شیعه، فقیه و غیر فقیه بدون اعمال نظر، حکم مسأله را می‏‌داند؛ مانند وجوب نماز و وجوب حج. 💠 متن کامل مقاله را اینجا بخوانید: 👉 https://b2n.ir/t87084 —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

حفظ عزّت یکی از تجّار درجه اول که با آقایان علما مثل آقای آسید ابوالحسن و حاج آقا حسین قمی حساب و کتاب داشت، پول قابل توجهی برای آقای بروجردی فرستاد، منتهی پول را در پاکت نگذاشته بود. آقای بروجردی آن پول را رد کرد. وجوه آن شخص در وضع حوزه خیلی دخیل بود. برخی به آقای بروجردی اصرار کردند که در این جهت مسامحه کند و آن مبلغ را قبول کند اما ایشان نپذیرفت. مرحوم آقای خمینی به آن تاجر نامه‌ای می‌نویسد و به او تذکر می‌دهد که روش آقای بروجردی مثل آقایان دیگر نیست و باید جهات آداب را مراعات کنید. آن تاجر هم بعداً خدمت آقای بروجردی می‌آید و التماس و خواهش می‌کند که این وجوه را بپذیرد! آقای بروجردی به عزّت روحانیت خیلی اهمیت می‌داد و حاضر نبود زیر بار منّت اشخاص برود. ▪️جرعه‌ای از دریا، ج۳، ص ۴۹۶ #پوستر --- 🌐 مرکز فقهی امام محمدباقر علیه‌السلام 👉 @mfeqhi

📹🌙ماه میهمانی خدا (ویژه استقبال از ماه مبارک رمضان) 🔺 #ماه_میهمانی #ماه_خدا #فضیلت_ماه_رمضان #اعمال_ماه_رمضان #اعمال_مشترک #اعمال_وقت_سحر #اعمال_وقت_افطار [کاری از پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی شبیری زنجانی و مرکز فقهی امام محمّد باقر علیه السلام] @zanjani_net

🔰یادداشت محقق ✅ اختلاف در معنای «نکاح» در مُحرِّم بودن رضاع 🔸شیر دادن به بچه موجب محرمیت شیرخوار با برخی از افراد و حرمت ازدواج او با آنهاست. رضاع برای نشر حرمت، شرایط خاصّی دارد که اولین شرط آن به تعبیر محقّق، «أن يكون اللبن عن نكاح‌» است که در تفسیر «نکاح» اختلاف شده که آیا به معنای عقد است تا یا وطی. 🔹جواب این سؤال، متوقّف بر تفسیر «نکاح» در شرط اوّلی است که فقها برای مُحرِّمیّت رضاع ذکر کرده‌اند که «أن يكون اللبن عن نكاحٍ»؛ بدین بیان که اگر «نکاح» به «عقد» تفسیر شود، بی‌شکّ رضاع، نشر حرمت می‌کند، ولی اگر به «وطی» تفسیر شود، نشر حرمت آن، محلّ نقد و نظر است و باید دلیلی معتبر بر الحاق آن به موطوئه یافت. 🔸صاحب جواهر کلمه «نکاح» در کلام محقق را به معنای «وطی» تفسیر کرده است. ❇️ آنچه منشأ شده این عدّه از فقها، «نکاح» را به معنای خلاف ظاهر تفسیر کنند، نشر حرمت توسّط شیری است که عقد در آن دخالتی ندارد، بلکه وطی حلال موجب آن است؛ مانند شیری که از أمۀ موطوئه مالک یا أمۀ تحلیل شده به دیگری یا وطی به شبهه- بنابر مشهور- حاصل می‌شود. شهيد ثانی هم به همین جهت، با اينكه در باب نکاح تصريح کرده كه معنای حقيقی نكاح، عقد است نه وطي، در باب رضاع، آن را به وطی تفسير کرده است. 🔸ولی حقّ این است که در اینجا تحفّظ بر همان معنای حقیقی«نکاح» و التزام به موارد نقض، به چهار وجه، اولی از تفسیر «نکاح» به «وطی» است. 💠 این وجوه چهارگانه و متن کامل مقاله را اینجا بخوانید: 👉 https://b2n.ir/n27615 —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

تشرّف آیةالله العظمی شبیری زنجانی به زیارت حرم مطهّر حضرت معصومه سلام الله علیها، و قرائت فاتحه بر مزار مرحوم آیةالله العظمی بروجردی(رضوان الله علیه) #کلیپ —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

🔰نقد و نظر ✅ آیا نماز اول ماه قضا دارد؟ 🔸در صورتی که نماز واجب از مکلّف فوت شود، قضای آن واجب است و اختصاص به وقت خاصی ندارد. اما آیا نوافل و از جمله نماز اول ماه، قضا دارند؟ یعنی در صورتی که انسان به دلیلی نتوانست نماز را در وقت معین خود به جای آورد، آیا شرعا می‌تواند این نماز را در وقت دیگری به جا آورد؟ 🔹وجه اثبات عموماتی که دلالت بر راجح بودن نماز در هر حالی دارند، دلالت بر اثبات امکان قضای این نمازها خواهند داشت. در آیات کریمه بسیاری امر به نماز شده است. ضمن آنکه روایات بسیاری در این زمینه وارد شده است که می‌توان ادعای تواتر نمود. کلینی در کافی، بابی را به عنوان «باب فضل الصلاة» اختصاص داده است. از جمله در روایت اول این باب آمده است معاویة ابن وهب از امام صادق علیه السلام درباره بالاترین چیزی که موجب تقرّب به خدا می‌شود پرسید؛ امام صادق علیه السلام فرمود: «بعد از معرفت به خدا، چیزی بالاتر از نماز نمی‌دانم. آیا دقت نکرده‌ای که بنده صالح خدا عیسی ابن مریم علیه‌السلام فرمود: و مرا به نماز و زکات وصیت کرد، تا آن زمان که زنده هستم». 🔸نقد ادله ادله فوق در کلام بعضی از فقها همچون شهید در لمعه، به عنوان دلیل بر شرعیت نافله مبتدئه مطرح شده‌اند. به این بیان که چون نماز از عبادات است، قصد قربت در صحّت آن شرط است. اما قصد قربت متوقف بر امر است و این ادله، به عنوان نشانه‌ای بر رضایت شارع بر انجام نماز و دلیل ورود در نوافل مبتدئه تلقی شده است. اما درباره قضای این نمازها باید به لسان دلیل توجه نمود و نمی‌توان به صرف استحبابی بودن آنها، حکم به جواز قضای آنها در خارج وقت نمود. طبیعتا اگر دلیل خاصی مجوز قضای این نمازها بود می‌توان در همان مورد خاص حکم به جواز نمود. 🔸در کلام فقها در دو مورد چنین مجوزی مطرح شده است و مرحوم حاج سید احمد زنجانی در کتاب «مستنبطات الاعلام فی شرح مستثنیات الاحکام»، این دو مورد را به عنوان استثناء در جواز قضاء نوافل موقته ذکر می‌کند: 1. نافله‌های روزانه 2. نافله‌های شب‌های ماه مبارک رمضان 💠 اما ممکن است قائل به تعمیم دلیل شویم. ادامه این بحث را اینجا بخوانید: 👉https://b2n.ir/k12296 —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

❇️ شماره جدید فصلنامه «جستارهای فقهی و اصولی» منتشر شد 👈 خلاصه مقالات و متن کامل خبر را اینجا بخوانید: https://b2n.ir/s78345 #خبرنامه_پژوهشی —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

🔸خجسته زادروز کریم اهل‌بیت ریحانةالرسول حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام مبارک باد. ❖ حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام فرمودند: اَلْخَیْرُ الَذّى لا شَرَّ فیهِ ألشُّکْرُ مَعَ النِّعْمَهِ، وَالصّبْرُ عَلَى النّازِلَهِ. آن خیری که شرّ و آفتى در آن نباشد شکر در مقابل نعمت‌ها و صبر و شکیبائى در برابر سختى‌ها است. 🔺تحف‌العقول: 234 @zanjani_net

۱۵ ماه مبارک رمضان، سالروز شهادت «شهید ثانی» (۹۶۵هـ.ق) شرایط دشوار در تألیف مسالک آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی: در فهرست کتابخانه مجلس سِنا نسخه‌ای از مسالک الأفهام شهید ثانی معرفی شده که از نسخه محمد لاهیجانی، شاگرد شهید ثانی استنساخ شده است. لاهیجانی می‌گوید: شهید در حالی مسالک را می‌نوشت که از دهی به دهی و از کوهی به کوهی می‌گریخت. شاهد صدق این کلام، اجازه‌‌نامه‌ای است از شهید ثانی که یک سال قبل از شهادتش نوشته و در بحارالأنوار هم نقل شده است که در آن شهید به ناتمام بودن مسالک اشاره می‌کند؛ در حالی که مسالک موجود، تمام است و این نشان می‌دهد که شهید پس از آن اجازه، مشغول اتمام کتابش بود. ▪️جرعه‌ای از دریا، ج ۴، ص ۳۷۸ #پوستر —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi

۱۷ماه مبارک رمضان سالروز ارتحال «حاج شیخ حسن مامقانی» (۱۳۲۳ هـ.ق) ظاهر و باطن اسلام آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی: مرحوم فاضل شربیانی خیلی اعیان‌منش بود. در مقابل، مرحوم مامقانی، آیتی در زهد بود. به فاضل گفته بودند: آقا، علّت این تفاوت چیست و کدام طریق درست است؟ ایشان فرموده بود: من ظاهر اسلام را حفظ می‌کنم و حاج شیخ حسن، باطن اسلام را. این دو بزرگوار، از اعلام، و در نهایت تقوا بودند و کاملاً احترام همدیگر را حفظ می‌کردند. ▪جرعه‌ای از دریا، ج ۳، ص۳۴۳ #پوستر —— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi