🔴همزمان با حملات هوایی روسیه به اوکراین در دو روز گذشته یک حمله هوایی از طرف اسراییل به سوریه، 37 حمله هوایی توسط ائتلاف سعودی به یمن و همچنین حملات هوایی توسط آمریکا به سومالی صورت گرفت؛ اما این رسانه است که تعیین می‌کند تصاویر ویرانی‌ها و کشته شدگان کدامیک از این حملات در معرض دید شما قرار بگیرد و با قربانیان کدام حمله احساس همدردی کنید! ➕امروز با چند میلیارد وجدان دستکاری شده توسط رسانه طرفیم که می‌تواند در یک روز برای عملیات نجات یک سگ در اروپا اشک بریزد و در همان روز از کنار خبر مرگ چندین کودک و زن بی‌دفاع در فلان نقطه خاورمیانه با بی‌تفاوتی عبور کند؛ از عاقبت کار دنیا با این وجدان‌های دستکاری شده بایدترسید!

👤 توییت استاد #رائفی_پور ✍ ‏با حمله روسیه قیمت نفت سه رقمی و بهای گاز در اروپا ۳۵ درصد افزایش یافت این یعنی افزایش تورم بی‌سابقه در امریکا یعنی دنیا به نفت و گاز ایران نیاز جدی خواهد داشت ‌و حذف ایران از بازار انرژی ممکن نیست. همچنین اقناع کشورها توسط امریکا برای ادامه تحریم ایران بسیار سخت خواهد بود.

نۀ نادر در هیچ طبقه‌ای قرار نمی‌گیرد)، مبنی بر اینکه «سیاست خارجی رسمی جمهوری اسلامی ایران هرچه بود، ما مخالفت می‌کنیم». مصادیق مخالفت‌های مخالفت‌پیشگان از شمار خارج است؛ اما روشن‌ترین نمونۀ آن این است: با مداخلۀ نظامی ایران در عراق و سوریه مخالف‌اند، چون سیاست رسمی نظام این بود که نیروی خارجی آدم‌خواری به نام داعش را باید در بیرون از مرزهای کشور در هم کوبید. با عدم مداخلۀ نظامی ایران در هرات و کابل مخالف‌اند، چون سیاست رسمی نظام این بود که مسئلۀ طالبان موضوع داخلی افغانستان است و باید با مشارکت همۀ گروه‌های اهل افغانستان حل شود. امروزه نیز که سیاست رسمی جمهوری اسلامی عدم موضع‌گیری آشکار در مناقشۀ روسیه و اوکراین و دعوت طرف‌های درگیر به گفتگوست، مخالفت‌پیشگان فارغ از اینکه منافع نظام و مردم و کشور در چیست، ادعا می‌کنند که دولت ایران باید این حمله را محکوم کند (و لابد در یک سوی دعوا بایستد!). 💢 *الــــــــــــــــــــقصه* ⭕ همۀ کسانی که این روزها با «ادای» صلح‌طلبی، جنگ شش روزۀ اخیر را محکوم می‌کنند، اما در شش سال گذشته حتی یکبار هم دربارۀ جنایت‌های ددمنشانۀ آل سعود در یمن زبان از زبان نگشودند، دست‌کم در یکی از گروه‌های پنج‌گانۀ بالا جای می‌گیرند و آه سوزناک‌شان برای اوکراین، نه صداقت دارد، نه اصالت. از آن سوی دیگر، مردم اوکراین چنان از جهان پیرامون‌شان فارغ و بی‌خبر بودند که در این سال‌های تلخ جنگ سبوعانۀ اقتصادی امریکا برضد ایران، یکبار به خود زحمت ندادند که گلایه‌ای ملایم روانۀ امریکا کنند یا در شهادت «مرد میدان» به دست ارتش تروریست امریکا، با مردم ایران همسوگ شوند؛ و باز چنان از مناسبات جهانی ناآگاه بودند که گمان می‌کردند غرب در برابر حملۀ روسیه، به یاری‌شان می‌آید. شگفت‌تر آنکه کارمندان اوکراینی سفارت امریکا در کی‌یف، طی نامه‌ای به وزارت خارجۀ امریکا، از آنها خواستند که زمینۀ خروج‌شان را از اوکراین مهیا کنند؛ تو گویی هرگز نشنیده‌اند که دولت واشنگتن با همکاران افغانستانی‌اش در سفارت کابل چه کرد! ⭕ بیش از دویست سال است که سرزمین‌مان تحت غارت و ستم و تحریم کشورهای غربی قرار دارد و در یک دهۀ گذشته فشار امریکا و متحدانش بر زندگی ایرانیان چنان افزایش یافته که نفس بسیاری از مردم شریف‌مان بریده است. جاماندگان در تاریخ که خباثت‌های روسیۀ تزاری را به پای دولت پوتین می‌نویسند، بد نیست نگاهی به جنایت‌های متوحشانۀ امریکا و انگلستان بیندازند، یادی از قحطی بزرگ و کشتار میلیون‌ها ایرانی به دست انگلستان ملعون بکنند، کودتای ۲۸ مرداد را به یاد بیاورند، از شهادت فرزندان‌شان توسط میراژها و موشک‌های اگزوسۀ فرانسوی در طی جنگ تحمیلی نام ببرند، حملۀ امریکا به ایرباس ایرانی و کشتار سیصد هم‌وطن بیگناه خود را تجسم کنند، ترور سردار شهید قاسم سلیمانی را که برخلاف همۀ معاهدات بین‌المللی خود غربی‌هاست، از نظر بگذرانند، یا دست‌کم سری به جانبازان مظلوم شیمیایی بزنند که یادگار سلاح‌های شیمیایی دولت فخیمۀ آلمان بر پوست و گوشت و خون‌شان نشسته و راه نفس‌شان را بسته است. ⭕ اکنون، فرصتی پیش آمده که حکومت روسیه، بد یا خوب، خبیث یا نفیس، این دولت‌های هم‌پیمان و منفعت‌طلب غربی را به خود مشغول کرده، خواب خوش‌شان را برآشفته، و از همه مهم‌تر، مانع از گسترش نفوذ نظامی امریکا به مرزهای خود و بخش‌هایی از حوزۀ تمدنی ایران اسلامی شده است. این جنگ که ما ـ ایرانیان ـ هیچ نقشی در شکل‌گیری آن نداشتیم، ممکن است فرصتی فراهم آورد تا قدری از فشار تحریم نفت و گازمان کاسته شود و مردم مظلوم سرزمین‌مان مجالی برای تنفس بیابند. بسیار شرم‌آور است که عده‌ای از سر جهل یا خیانت، دولت جمهوری اسلامی ایران را به سوی محکوم کردن این حمله ـ که برای روسیه در حکم نزاع برای بقاست ـ سوق دهند تا علاوه‌بر دشمنی غربی‌ها، خصومت و لابد شگفتی متحد راهبردی‌مان را نیز برانگیزند؛ متحدی که دشمن نیرومند و جنایتکار مشترک‌مان را پس رانده است...یا علی

گسترش ناتو به نزدیک مرزهای ایران یعنی تهدید تعدادی از رسانه‌ها در داخل ایران دارند فضای متفاوتی را تعریف می‌کنند و اصلا پیش‌زمینه نقش غرب و آمریکا در حمله روسیه به اوکراین را روایت نمی‌کنند. آمریکا و غرب می‌خواستند دولت اوکراین را به خط مقدم جنگ و فضاسازی برای اضمحلال کشورهای شرقی تبدیل کنند و برنامه آمریکا این بود که اوکراین مرکز بزرگ تسلیحات، تبلیغات و عملیات جاسوسی علیه کشورهای شرقی بشود. فرهیختگان: یکی از پیمان‌های مهم جهانی که ظرف 70 سال گذشته شکل گرفته است، پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) است. با اینکه انتظار می‌رفت سازمان ناتو با انحلال پیمان ورشو، ضعیف شود و درنهایت کنار گذاشته شود اما با تلاش‌های آمریکا، نه‌تنها چنین اتفاقی نیفتاده، بلکه حوزه ماموریت‌های ناتو و دامنه نفوذ آن گسترش یافته است. بر همین اساس در دهه اخیر آمریکا سعی کرده کشورهای شرق ازجمله اوکراین را برای پیوستن به ناتو تحریک کند. در عین حال این اقدامات می‌تواند سناریوهای مختلفی را در حوزه امنیتی پیرامون ایران رقم بزند که مشخصا تهدید حضور ناتو برای جمهوری اسلامی ایران یکی از مهم‌ترین این سناریوهاست. در همین راستا به سراغ روح‌الله مدبر، کارشناس مسائل روسیه رفتم تا تاثیراتی که گسترش ناتو در شرق و خاورمیانه بر امنیت کشورها می‌گذارد را بررسی کنیم. کشوری در جهان وجود ندارد که دربرابر عامل تهدیدکننده مرزهایش واکنش نشان ندهد. در همین راستا از روح‌الله مدبر پرسیدم که پیوستن اوکراین به ناتو چه خطراتی برای کشورهای منطقه و شرق و ایران داشت. مدبر در پاسخ با اشاره به ضرورت شناخت پیش‌زمینه نقش غرب و آمریکا در حمله روسیه به اوکراین می‌گوید: «تعدادی از رسانه‌ها در داخل ایران دارند فضای متفاوتی را تعریف می‌کنند و اصلا پیش‌زمینه نقش غرب و آمریکا در حمله روسیه به اوکراین را روایت نمی‌کنند. آمریکا و غرب می‌خواستند دولت اوکراین را به خط مقدم جنگ و فضاسازی برای اضمحلال کشورهای شرقی تبدیل کنند و برنامه آمریکا این بود که اوکراین مرکز بزرگ تسلیحات، تبلیغات و عملیات جاسوسی علیه کشورهای شرقی بشود. آمریکا می‌خواست این برنامه خود را ازطریق سازمان پیمان آتلانتیک شمالی جلو ببرد. خیلی از افراد نمی‌دانند که در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، صرفا کار نظامی نمی‌کنند، بلکه این سازمان یک معاونت ویژه نانوشته‌ای دارد که حوزه‌اش قدرت نرم است و وقتی در یک‌جا مستقر می‌شود، علیه کشورهای همسایه در حوزه قدرت نرم، تبلیغات مختلفی انجام می‌دهد تا درنتیجه انقلاب رنگی یا مخملی در آنجا اتفاق بیفتد.» مدبر با اشاره به برنامه‌ریزی بلندمدت آمریکا برای اوکراین به این می‌پردازد: «برنامه‌ریزی‌ای که آمریکا در هشت سال گذشته خصوصا یک‌سال گذشته انجام داد، برمبنای این بود که اوکراین تبدیل به خط مقدمی برای ضربه و کنترل کشورهای شرقی، به‌خصوص ایران، چین و روسیه باشد. پس این یک واقعیتی است که از اوکراین برای تبلیغات متعدد می‌خواستند استفاده کنند. حتی ممکن بود اعزام گروه‌های تروریستی به بخش‌های مختلف علیه ایران در دستورکار بوده باشد. اقدام فدراسیون روسیه علیه اوکراین به‌خاطر این رفتارها است.»   موضع ایران دربرابر اوکراین باتوجه به اینکه مدبر تاکید کرد آمریکا و غرب می‌خواستند اوکراین را به مرکز ضربه به امنیت کشورهای شرق و منطقه تبدیل کنند، از او پرسیدم ایران چه رویکردی در مسائل اخیر اوکراین داشته ‌است یا باید داشته‌ باشد. این کارشناس مسائل روسیه در پاسخ می‌گوید: «کلیدواژه «بی‌طرفی» توهین به هر دستگاه دیپلماسی‌ای است. به‌طوری‌که امروز در نظام بین‌الملل واژه‌ای با عنوان‌ بی‌طرفی نداریم و به‌کار بردن این واژه توسط افراد غرب‌زده داخلی و خارجی نشان می‌دهد این افراد روابط بین‌الملل را نمی‌شناسند. امروز در نظام بین‌الملل دیپلماسی فعال و دیپلماسی پویا برمبنای منافع ملی داریم. برهمین اساس منافع ملی جمهوری اسلامی ایجاب می‌کند با هر اقدامی که موجب گسترش ناتو به نزدیک مرزهای ما باشد، مقابله کند. گسترش ناتو به نزدیک مرزهای ایران یعنی تهدید و تخریب امنیتی. شما تصور کنید همسایه ما، آذربایجان که در مرز شمالی ما است و نگاه قومیتی و نگاه توهمی گسترش مرزهایش را دارد، به ناتو بپیوندد، اگر یک عملیات ایذایی در مرزهای شمالی ما انجام بدهد و ما اگر بخواهیم از خودمان دفاع کنیم، باید با تمام اتحادیه اروپا و تمام 30 کشور عضو ناتو درگیر بشویم و هرچه مرز ناتو به مرز ما و کشورهایی که در نزدیکی ما هستند، نزدیک نشود، به نفع امنیت ما است. برهمین مبنا کسانی که می‌گویند جمهوری اسلامی سیاست بی‌طرفی اتخاذ کند، به‌نظر من یا بی‌اطلاعند یا با دشمنان هستند. این افراد هیچ شناختی از گذشته و منافع ملی ندارند، پیش از این نیز درجریان جنگ جهانی اول و دوم ایران دوبار سیاست بی‌طرفی را اتخاذ کرد که در هر دوبار بدترین نتیجه از اتخاذ چنین سیاستی نصیب ایران شد. بنابراین اک