مدتی پیش به ابیاتی از شاعر قرن هشتم مرحوم محمد بن عبد الله السبُعي الحلّي برخوردم که شاعر پس از بیان اینکه ما در آن غوغای محشر، پناهی جز امیر المؤمنین علیه‌السلام نداریم، به این واقعیت اشاره می‌کند که این محبّتی که همه‌ی دار و ندار ما در دنیا و آخرت است، ثمره‌ی محبت یک مادر علوی است که آن محبت را از طریق شیر پاکش به فرزند منتقل کرده‌ است. وَاللهِ إن خِفتُ هَولا مِن كَبائِرِها لَأَهتِــفَــنَّ أنـادِي يا أبَا الـحَــسَـــنِ مَـولايَ مَـولايَ لا عِلـمٌ وَلا عَــمَـلٌ إلّا هَواكَ الَّذِي جُرِّعتُ في اللَّبَنِ به خدا قسم فردای قیامت از هول عذاب برای گناهان سنگینم، صدا میزنم: یا ابا الحسن به فریادم برس! مولای من! نه علمی دارم و نه عملی جز عشق به تو که آن را از شیر مادرم نوشیدم. پ.ن: صبح امروز والده‌ی برادر عزیزم محقق فاضل جناب آقای مصطفی رشیدی به رحمت خداوند رفتند. شادی روح همه‌ی مادران علوی صلواتی هدیه کنید. @mir_hamedhoseyn_110

فرازی بسیار مهم از وصیتنامه امام خمینی رضوان الله علیه به خط ایشان 🔷...و این حدیث شریف [حدیث ثقلین] حجت قاطع است بر جمیع بشر بویژه مسلمانان مذاهب مختلف؛ و باید همه مسلمانان که حجت بر آنان تمام است جوابگوی آن باشند؛ و اگر عذری برای جاهلان بی‌خبر باشد برای علمای مذاهب نیست. 🌺نثار روح مطهر امام خمینی صلواتی هدیه کنیم @mir_hamedhoseyn_110

🔹صفویه و فرصت نشر معارف اهل‌بیت (ع) برای علمای شیعه ❖ از بیانات آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: 📝... شاهان صفوی اگر نبودند، شاید هیچ گاه تشیّع در میان مردم ایران فراگیر و رسمی نمی‌شد. شاه سلیمان موقوفه‌ای را برای استنساخ و نشر بحارالأنوار مرحوم مجلسی قرار داده بود  و اینكه كتب مرحوم مجلسی دركشور منتشر و در منازل مردم كتاب‌های مجلسی وارد شده بود، در سایه حمایت همین شاهان بود و اگر آنها نبودند، این كار عملی نبود. در سال 1098 شاه سلیمان تصمیم می‌گیرد مقام شیخ الاسلامی را به مرحوم مجلسی اعطا كند. در «وقائع السنین والأعوام» خاتون آبادی كه در زمان حیات شاه سلیمان نوشته شده، آمده است كه شاه چند مرتبه كلمه التماس را به زبان خود جاری كرد، با اینكه این‌گونه تعابیر از زبان شاهان به‌ندرت خارج می‌شد. همچنین نوشته است كه هندی‌ها در دولتخانه شاهی بت می‌پرستیدند و مجلسی حدود دو ماه بعد از تصدّی شیخ الاسلامی، بتخانه آنها را خراب كرد. در آن زمان مقام شیخ الاسلامی مقام اول روحانی كشور بود كه همه تصرّفات مربوط به امور دینی به دستور او بود و مرحوم مجلسی تصدّی این مقام را پذیرفته بود، مشروط به اینكه مظاهر كفر را از بین ببرد و احكام شرع و تشیّع را بر ایران حاكم كند. در آن اوضاع اگر علمای شیعه و از جمله مرحوم مجلسی شاهان شیعی را تقویت نمی‌كردند، حكومت عثمانی كه متصل به ایران بود، ایران را نابود می‌كرد. شهادت ثالثه هر چند جزء اذان نیست، ولی در عین حال چون شعار شیعه شده، این شعار باید محفوظ بماند. ناصرالدین شاه بعد از اینكه با سختی بسیار شهر هرات را گرفت، همان روز اول دستور داد در آنجا اذان شیعی گفته شود؛ زیرا علامت حیازت آن جا همین اذان شیعی بود. شاهان قاجار و صفویه، بی‌دین نبودند و نباید فسادشان سبب شود كه ما بر تمام اعمال آنها خط بطلان بكشیم. در زمانی كه عثمانی می‌خواست ایران را ببلعد، اگر این علما در صفی، مقابل حكومت قرار می‌گرفتند یا كوتاه می‌آمدند و حكومت شیعی را تأیید و تأكید نمی‌كردند، عثمانی غلبه می‌كرد. (20 آبان 1383ش) #صفویه #علامه_مجلسی   📚جرعه ای از دریا، ج4، ص394 https://t.me/ShobeiryZanjani/3475

یکی از دوستان فاضل و دغدغه‌مند، این موشن گرافیک درباره‌ی مرحوم علامه میر حامد حسین که کار ارزشمند گروه فرزند ایران است را به عربی دوبله کرد‌ه‌اند. جزاه الله خیر الجزاء @kashani1395

✍️ سعید امینایی 🔖درنگی در سخنان برادر ارجمند جناب آقای اسدپور درباره فهم قرآن (بخش ۱ از ۲) 1. در سخنان ایشان دو تفکر با یکدیگر مقایسه می‌شود: یکی تفکر #امام_خمینی و #علامه_طباطبایی و دیگری تفکر #جریان_متحجر. اما متأسفانه مشخص نیست مراد ایشان از جریان متحجر مشخصا کدام جریان است؟ چه آن‌که از یک سو برقرارکردن مقایسه میان تفکر امام و علامه با تفکر جریان تحجر، این احتمال که مراد ایشان از جریان تحجر یک جریان #کوچه‌بازاری باشد را منتفی می‌کند و از سوی دیگر حتی در میان جریان‌های حدیث‌گرا نیز از محدثین (همچون کلینی و عیاشی) تا اخباریان (همچون مجلسی و فیض کاشانی) تا جریان تفکیک در دوران معاصر و ... هیچ کدام نیستند که منکر مرجعیت معرفتی قرآن باشند. برای فهم باورمندی آنان به نقش قرآن در معرفت به تراث خودشان مراجعه کنید؛ برای نمونه: کتاب فضل القرآن کافی، باب اول و دوم مقدمه تفسیر عیاشی (باب اول درباره اهمیت قرآن و باب دوم درباره روایات عرضه)، مقدمه اول و مقدمه پنجم تفسیر صافی (خصوصا مقدمه پنجم)، مطالعه و بررسی تعامل مرحوم علامه مجلسی و بزرگان تفکیک با قرآن. 2. گفتند: با تفسیر روایی، قرآن بر روایات عرضه می‌شود! دقیقا مشخص نیست منظور از این سخن چیست. آیا منظور این است که در تفسیر روایی آیه‌ای از قرآن با عرضه بر روایات، جعلی خوانده می‌شود؟ که قطعا چنین نیست. اما به هر حال رویکرد باورمندان به تفسیر روایی این است که اگر هر کسی با #باورهای_خودساخته غیر مبتنی بر وحی به سراغ قرآن برود، نمی‌تواند برداشت درستی از قرآن داشته باشد (ر.ک: مقدمه البرهان و المیزان). https://eitaa.com/kalame_sawa

✍️ سعید امینایی 🔖درنگی در سخنان برادر ارجمند جناب آقای اسدپور درباره فهم قرآن (بخش ۲ از ۲) آنان به تجربه تاریخی استناد می‌کنند که تمام فرقه‌های اسلامی باورهای خود را به قرآن مستند می‌کنند و کل حزب بما لدیهم فرحون! از این رو ضروری می‌دانند پیش از ورود به وادی فهم قرآن، مفسر با احادیث اهل‌بیت علهیم السلام #انس داشته باشد تا بتواند در چارچوب ثقل همتای قرآن، قرآن را فهم کند. رجوع کنید به مقدمه پنجم تفسیر صافی و همچنین مطالعه کنید این دو سطر از متن تفسیر المیزان درباره همین موضوع را که می‌فرماید: «فالذي ندب إليه: تفسيره من طريقه و الذي نهي عنه: تفسيره من غير طريقه و قد تبين أن المتعين في التفسير الاستمداد بالقرآن على فهمه و تفسير الآية بالآية و ذلك بالتدرب بالآثار المنقولة عن النبي و أهل بيته صلى الله عليه و عليهم و تهيئة ذوق مكتسب منها ثم الورود، و الله الهادي» (المیزان، ج3، ص87). 3. فرمودند: «روایات باید بر قرآن عرضه شود تا فهم شود؛ اما ما بر عکس رفتار می‌کنیم!» قطعا در فهم روایات باید به قرآن نظر داشت، اما این نافی طرف مقابل نیست. چرا که این دو ثقل، مکمل یکدیگرند. بنابراین طبق آنچه از متن المیزان ذکر شد، روایات هم در مقام اعتبارسنجی و هم در مقام فهم باید بر قرآن عرضه شوند و در طرف مقابل قرآن نیز در مقام فهم باید در کنار روایات فهم شود. به عبارت دیگر قرآن و حدیث صحیح در کنار هم #متن_واحد ی هستند که در مقام فهم باید در کنار هم لحاظ شوند. 4. این سخنان به مخاطب القا می‌کند که قرآن با احادیث اهل بیت علیهم السلام ناسازگار است و اگر کسی حدیث‌خوانی کند (مثلا کافی بخواند) منحرف می‌شود! (برای مثال فهم قرآن در حد تفاسیر روایی که ذیل آنها آمده، مذمت شده). این در حالی است که مرجعیت اهل بیت و حدیث اهل بیت علیهم السلام در معرفت دینی دقیقاً در کنار قرآن تعریف شده است. حدیث متواتر ثقلین و احادیث متعدد دیگری که درباره جایگاه امام و نقش او به عنوان حجت الهی وجود دارند، تردیدی در این مطلب باقی نمی‌گذارند. تنها اشکالی که ممکن است مطرح شود، تفاوت سنت حاکیه و محکیه و مشکل دسترسی به #حدیث_صحیح است. اما چنین اشکالی ناظر به سخنان سخنران جایگاهی ندارد؛ چرا که سخنان او ناظر به حدیث به طور مطلق است و حتی حدیث صحیح را هم به حاشیه می‌راند. 5. آیا تنها نقش معرفتی روایات تخصیص و تقیید قرآن است؟!! آیا روایات هیچ افزوده معرفتی غیر از این ندارد؟!! اینکه سخنران می‌گوید قرآن کتاب اساسی و قانون اساسی است و روایات در حد تخصیص و تقیید است معنایی جز این ندارد؛ اما گمان نکنم از جناب هشام تا مرحوم امام و از کلینی تا خمینی رضوان الله علیهم کسی در میان شیعیان چنین نظری داشته باشد! الغرض نه امام و علامه رحمهما الله آن‌گونه که تصویر می‌کنند، قرآن‌بسنده بودند و نه حدیث‌گرایان ضد قرآن. اما پرسش اینجاست که چرا برخی با شعار ایجاد وحدت میان شیعه و سنی بلکه میان ادیان ابراهیمی، تلاش دارند تقابلی ساختگی و دروغین میان امام خمینی و دیگر علمای شیعه ایجاد کرده و همه را متحجر جلوه دهند؟ آیا هدف، موجه جلوه دادن اندیشه‌های ناسازگار با آموزه‌های شیعی است؟ والله العالم https://eitaa.com/kalame_sawa

السَّلامُ عَلَى الْمَخْصُوصِ بِالطَّاهِرَةِ التَّقِيَّةِ ابْنَةِ الْمُخْتارِ...

هَيهاتَ تُمنَعُ مِن شَفاعَةِ جَدِّكُم نَـفــسٌ وَحُــبُّ أبي تُــرابٍ زادُهـا مُغامِس بن داغِر الحلّي (القرن التاسع) @mir_hamedhoseyn_110

مرحوم صاحب عبقات به مناسبتی شرح حال أبو الحسن علي بن بسام الشنتريني ( ۵۴۲ هـ) صاحب کتاب الذخيرة في محاسن أهل الجزيرة را از این کتاب نقل می‌کند: 📖 المعجب في تلخيص أخبار المغرب تأليف عبد الواحد بن علي التميمي المراكشي (٦٤٧ هـ) (عبقات، حدیث غدیر، ۸/۸۳) به احتمال زیاد مرحوم میر حامد حسین رضوان‌الله‌علیه‌ همین نسخه‌ی چاپی که در تصویر ملاحظه می‌کنید را دیده است. این کتاب در سال 1847 م در لیدن _ هلند چاپ شده است. پ.ن: در مکاتبات مرحوم صاحب عبقات، مکرر دیده می‌شود که ایشان درخواست می‌کرده‌اند کتب چاپی اروپا و مصر را خریداری کرده و به ایشان برسانند. در آینده به بخشی از این نامه‌ها اشاره می‌کنم. @mir_hamedhoseyn_110

اجرای سیاست‌های دشمنان تشیع توسط برخی شیعیان در قالب تمدن و وحدت! سیاست مشترک کتب کلامی عامه و ردود آنها بر شیعیان در طول تاریخ، علاوه بر سعی در "ابطال استدلال شیعیان بر خلافت بلافصل امیرمؤمنان علیه‌السلام و اثبات خلافت خلفا" اثبات این مطلب نیز بوده که "میان اهل‌بیت و خلفا رفاقت و محبّت وجود داشته! و اهل‌سنّت، محبّان واقعی اهل‌بیت‌ بوده و شیعیان در این زمینه دروغگو و تفرقه‌افکن هستند." امروزه سیاست اصلی شبکه‌های ماهواره‌ای ضد شیعه و کتب متعددی که علیه مکتب اهل‌بیت منتشر می‌شود نیز همین است. آنها مدعی هستند علاوه بر رفاقت آل و اصحاب! علما و بزرگان اهل‌سنت نیز ارادت ویژه‌ای هم به آل و هم به اصحاب داشته‌اند! و آنها همواره حساب دو گروه نواصب و روافض را جدا می‌دانستند! بطلان این ادعاهای واهی با مطالعه‌ی کتب تاریخ و حدیث و رجال فريقين واضح است و علمای شیعه نیز ادله‌ی کافی و وافی در نقد این رفاقت‌های ساختگی بیان فرمودند. یک مؤسسه‌ی علمی_پژوهشی_تبلیغی نیز چند سالی است با عنوان "مبرة الآل والأصحاب" در کویت روی این نقطه‌ تمرکز کرده و آثار فراوانی در این حوزه منتشر کرده است. اما درد اینجاست که برخی در درون تشیع خائنانه یا جاهلانه همان سیاست‌ها را دنبال می‌کنند و همه‌ی فعالیت‌های خود را به نحو موجبه‌ کلیه مورد رضایت بزرگان شیعه و رهبر انقلاب معرفی می‌کنند. رک در این موضوع: https://eitaa.com/kalame_sawa/237 شما قرار بود اخوت میان شیعه و سنی را گسترش دهید. نه اخوت میان شیعه و ابو حنیفه را! ظاهرا رسالت شما تغییر کرده است ! اللهم إنا نشكو إليك فقد نبينا وغيبة ولينا @mir_hamedhoseyn_110