🎧 استاد میرباقری | ماه رجب، ماه استغفار ⚡️ «حقیقتِ استغفار» و «آثار استغفار» در ماه مبارک رجب ☑️ @mirbaqeri_ir

📜 صلوات، راه جبران خطاها و ورود به باطن ماه رجب #استاد_میرباقری ▶️ https://b2n.ir/r11149

🎧 استاد میرباقری | مقام حضرت ابوطالب (علیه‌السلام)، ۱۳‌۹۹/۱۱/۲۵ (سخنرانی در پیش‌نشست کنگرۀ بین‌المللی حضرت ابوطالب علیه‌السلام) ⚡️ از روایات استفاده می‌شود که حضرت ابوطالب(ع)، آخرین وصیِ حضرت ابراهیم خلیل(ع) بودند و ودائع نبوت را به نبی مکرم اسلام(ص) سپردند. ⚡️ حضرت ابوطالب، از بَدو تولد پیامبر خاتم(ص)، آگاه به نبوت ایشان بوده‌اند و به همسرشان (فاطمۀ بنت اسد) بشارت دادند که بعد از یک دوران، او هم فرزندی مثل حضرت محمد(ص) به دنیا خواهد آورد، با این تفاوت که پیغمبر نخواهد بود. ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان، غیر از این ظاهری که دارند و مورد توجه همۀ ماست، یک باطن و ملکوتی هم دارند. دعاهای این ماه‌ها به ما نشان می‌دهد که چه گشایش‌ها و حقایق و چه اسراری در این ماه‌ها هست. 💥 اگر انسان آدابِ ماه رجب را رعایت کند، طبیعتاً درهای باطنِ این ماه به رویش گشوده می‌شود. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: 🔹 ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان، غیر از این ظاهری که دارند و مورد توجه همه ماست، یک باطن و ملکوتی هم دارند. و مهم این است که انسان به آن باطن ماه راه پیدا کند؛ راه پیدا کردن به آن باطن راه‌گشا است. مثلاً در مورد ماه رمضان گفته شده است که درهای بهشت در این ماه باز و درهای جهنم بسته است. در ظاهر، این ماه با ماه‌های دیگر فرقی ندارد اما حقیقتاً در ماه رمضان درهای بهشت به روی ما باز است و سیر به عالم جنت برای ما آسان‌تر است و درهای جهنم بسته است و شهوات به‌نسبتِ زیادی تعطیل می‌شود. بنابراین، این ماه‌ها باطنی دارند که ما باید سعی کنیم به این باطن راه پیدا کنیم و این عباداتی که در این ماه ها دستور داده می‌شود برای این است که درهای باطنی این ماه‌ها به روی انسان گشوده شود و انسان وارد این ماه‌ها شود. 🔹 در روایت معروف ملک داعی، حضرت فرمودند خداوند در آسمان هفتم ملکی گمارده است که از آن تعبیر به ملک دعوت‌کننده شده است، و هر شب از آسمان هفتم ندا می‌دهد. یعنی ما از آسمان هفتم دعوت می شویم. گویا سیر ما به‌سوی آن آسمان هفتم _ با هر معنایی که دارد _ در این ماه ممکن است. هر شب این ملک از آسمان هفتم تا صبح ندا می‌دهد و ندا می‌دهد که «طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ طُوبَى لِلطَّائِعِين...»؛ این ماه و لحظات آن برای کسانی که اهل ذکر و بندگی در این ماه هستند گوارا باد. بعد، این ملک از جانب خدای متعال نقل می‌کند که «أَنَا جَلِيسُ مَنْ ذَكَرَنِي»؛ خداوند می‌فرماید هر کس در این ماه به یاد من باشد، من همنشین او هستم و اگر اطاعتم کنید من هم خواسته‌های شما را برآورده می‌کنم تا این که می‌فرماید این شهر، رشته‌ای بین من و بندگان من است: «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ رشته‌ای بین خود و بندگانم قرار دادم که این ماه رجب است. ظاهر ماه با بقیه ماه‌ها فرق نمی‌کند. خورشید در همه آنها طلوع و غروب می‌کند. شب‌هایش هم همین‌طور است. ولی باطن این ماه رشته‌ای است که بین خدا و بندگانش کشیده شده است: «فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَيَّ»؛ اگر کسی متوسل و معتصم به این ماه شود به من می‌رسد. بنابراین، باید به باطن این ماه‌ها راه پیدا کنیم و ماه رجب رشته میان بندگان و خدای متعال است. 🔹 در روایات آمده است که رجب نهری است در بهشت که چنین و چنان است. یک باطنی است که ما باید به آن باطن برسیم. این، مَجاز هم نیست. ممکن است کسی به ماه رجب راه پیدا کند و از آن نهر به او بخورانند و باب توحید به روی وی باز شود. خداوند در سورۀ «هل أتی» که داستان شفاعت حضرت امیر علیه السلام را نقل می‌کند می‌فرماید: «إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً»؛ ابرار در بهشت از جام‌هایی می‌نوشند که آمیخته با کافور است. کافور چیست؟ «عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّه»؛ چشمه‌ای است که عباد خدا آن را می‌جوشانند و به ابرار می‌خورانند. هر کسی به اندازۀ خودش می‌نوشد؛ تعبیر این است که از جامی می‌خورند که آمیخته است. نمی‌توان کافور را در جام ریخت بلکه از کافور در آن جامی که به ما می‌دهند می‌ریزند. کافور آن چشمه‌ای است که به دست حضرت امیر می‌جوشد و حضرت از آن چشمه به‌اندازۀ ظرف ابرار و شیعیان به ایشان می‌خورانند. ماه رجب هم همین‌گونه است. رجب، نهری در بهشت است؛ هر کس به ماه رجب رسید گویا از آن چشمه‌ها به او می‌نوشانند و حقیقتاً با نوشیدن آن درها باز و طهارت حاصل می‌شود. اینها مَجاز نیست بلکه حقیقت است، اینها حقایقی است که پشت‌پرده این ظواهر است. اگر انسان ظواهر و آداب این ماه را رعایت کند طبیعتاً درهای باطن ماه به رویش گشوده می‌شود، آن‌گاه می‌تواند وارد ضیافت ماه خدا یا ماه رجب شود، به ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ورود پیدا کند و به‌واسطه امیرالمؤمنین (علیه السلام) از جام‌های نورانی و طهور بنوشد و به حقیقت، طهارت و وارستگی ماه رجب دست پیدا کند. 🔹 آن گشایش‌هایی که در ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان حاصل می‌شود و حقایقی که در این ماه‌ها در اختیار انسان قرار می‌گیرد، را باید بیشتر در ادعیه این ماه‌ها جستجو کرد. دعاها به ما می‌آموزد که در این ماه از خدا چه چیزی باید خواست. کأنّه درها برای کسب مقاماتی که در این دعاها آمده است گشوده می‌شود. این دعاها به ما نشان می‌دهد که چه اسراری در این ماه‌ها هست.» ☑️ @mirbaqeri_ir

🌙 بزرگ‌ترين رغبت، رغبتِ به تحقق ولايت امام #استاد_میرباقری 🌐 https://b2n.ir/t71590

💥 در لیلةُ‌الرغائب باید رغبت‌های بزرگ، یعنی رغبتِ در خدا و رغبتِ در ولیّ خدا، در وجود ما شکل بگیرد و از رغبت‌های کوچک که مزاحم انسان است و فهم و اقدام انسان را محدود می‌کند، فاصله بگیریم. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «اگر امشب، شب رغائب باشد، معنایش این است در این شب عزیز انسان باید سعی کند رغبت‌های الهی و رغبت‌های بزرگ در وجودش شکل بگیرد و از رغبت‌های کوچک که مزاحم انسان است و فهم و اقدام انسان را محدود می‌کند، ان‌شاء‌الله فاصله بگیرد و از خدای متعال طلب کند که آن رغبت‌های بزرگ در وجودش شکل بگیرد. مهم‌ترین رغبتی که انسان باید به آن برسد، رغبتِ در خدا و رغبتِ در امام است که رغبت در امام، همان رغبت در خداست. این رغبتِ در امام است که به ما امکانِ همراهی با امام علیه‌السلام را می‌دهد، و الا انسان نمی‌تواند با امام راه برود. اگر رغبت در خودمان کردیم، حتی اگر رغبت در ثواب خودمان کردیم، این، در یک‌ جایی، ما را زمین می‌گذارد. ما باید تمام رغبات و خواسته‌هایمان را در میل امام علیه السلام خلاصه کنیم.» 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 یکی از جاهایی که انبیاء آمدند تا اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. این‌طور نیست که انسان، هر رغبتی که داشته باشد خوب و مطلوب باشد! خیلی از گرفتاری‌های ما بابت رغبت‌ها و خواسته‌هایی است که افق و سقف آنها پایین است. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: ما دو جور رغبت داریم: رغبت‌هایی که مطلوب هستند و رغبت‌هایی که مطلوب نیستند. این‌طور نیست که آدم هر مطلبی را که بخواهد، خوب باشد. خیلی از گرفتاری‌ها برای رغبت‌ها و خواسته‌های ماست. تمام همت ما و تمام امکانات و تمام فرصت‌های ما خرج رغباتمان می‌شود. یکی از جاهایی که انبیاء آمدند و اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. آنها آمدند در ما رغبت بزرگ درست کنند تا راغب فی الله باشیم (إِلَى اللَّهِ راغِبُون) و راغب در دنیا نباشیم. اصولاً رغبت‌های ما را اولیائمان درست می‌کنند. اگر اولیاء ما اهل دنیا بودند، تمام رغبت‌های ما آرزوهای دنیایی می‌شود و ما راغب فی‌الدنیا می‌شویم. اولیاء طاغوت کارشان همین است که ما را تحریک و تحریص و ترغیب به دنیا می‌کنند و کاری غیر از این، از آنها ساخته نیست. امت خودشان را ترغیب به دنیا می‌کنند و آلهه و بت‌هایی درست می‌کنند و به مردمشان می‌گویند شما رو به اینها بیاورید و رو از اینها برندارید! انسانی که در وادی ولایت ائمۀ جور است، تمام رغباتش رغبات دنیایی است. در آنجا افق رغبات پایین است و سقف رغبات بیش از دنیا و هوس‌های دنیایی و حرص به دنیا و میل به دنیا نیست. این رغبت‌ها برای انسان اسارت ایجاد می کند و آدم را کوچک می‌کند. در‌واقع اینها رغبت نیست، اینها اسارت است. ولی انبیاء الهی سعی می‌کنند سقف رغبت انسان را بالا ببرند. انسان اگر در وادی ولایت امام قرار گرفت، رغبت انسان رفعت پیدا می‌کند و میل و خواسته‌هایش رفعت پیدا می‌کند و خواسته‌هایش در حد دنیا نیست. زاهد فی الدنیا و فارغ از دنیا می‌شود. همه دنیا را هم به او بدهی خوشحال نمی‌شود و اگر همه دنیا را هم از او بگیری غصه نمی‌خورد، چون یک رغبت بالاتری دارد. این [تربیت] را انبیاء درست می‌کنند. محیط ولایت انبیاء و محیط ولایت معصوم، محیطی است که در آن رغبات انسان رفعت پیدا می‌کند و انسان می‌تواند خدا را بخواهد و می‌تواند رغبتِ در عالم آخرت پیدا کند و رغبت های بزرگ در وجودش شکل بگیرد. پس، اولیاء ما هستند که سطح رغبت ما را معین می‌کنند. 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 رغبتِ انسان باید رغبتِ در رسول باشد نه رغبتِ در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. اگر رغبتِ به رشد خودمان و حتی رغبتِ به منافعِ معنوی خودمان، در ما شکل گرفت، این رغبت ممکن است در جایی موجب جدا شدنِ ما از امام بشود. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «رغبت بزرگ یعنی آدم فقط دنبال رشد خودش نباشد که خودش به ثواب برسد؛ رغبت بزرگ یعنی در انسان این رغبت پیدا شود که ظهور امام واقع بشود و عالم به توحید و امامت برسد و حجاب از عالَم برداشته شود. اگر این رغبت در آدم پیدا شد، اقدامات انسان هم به اندازه رغبتش بزرگ می‌شود. انسانی که رغبت می‌کند، خودش را به امام می‌رساند و حلول در آستان امام پیدا می‌کند («حلت بفنائک»). بزرگ‌ترین رغبتی که ما باید به آن برسیم و رغبت بالله است، این است که در مسیر رغبت در قرب به خدای متعال، رغبت در تحقق ولایت امام در عالم پیدا کنیم. این غیر از رغبت در این است که من خودم آدم خوبی بشوم که البته آن‌هم در جای خودش رغبت خوبی است. وقتی رغبت به خدا و رغبت به ولیّ خدا در انسان پیدا شد، انسان کنار حضرت قرار می‌گیرد و در طرح حضرت عمل می‌کند. ما اگر رغبتمان رفعت پیدا نکند نمی‌توانیم در طرح امام قرار بگیریم و کنار امام عمل بکنیم. اگر رغبت ما با رغبت امام گره خورد و یکی شد و آن رغبت‌های بزرگ در ما شکل گرفت، این رغبت‌ها ما را به امام می‌رساند و کنار امام قرار می‌گیریم و سختی‌های راه را کنار امام تحمل می‌کنیم و با امام راه را طی می‌کنیم. ولی اگر رغبت دیگری در ما شکل گرفت و توجه به خودمان، حتی توجه به منافع معنوی خودمان، داشتیم، این، ممکن است موجب جدا شدن ما از حضرت بشود. در عالم با امام راه رفتن و در طرح امام عمل کردن، وقتی ممکن می‌شود که انسان رغبتش، رغبت در رسول باشد نه رغبت در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. «وَ لا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِه» یعنی شما حق ندارید میل به خودتان پیدا کنید و رویتان را از رسول برگردانید. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين»؛ در عالم با حضرت راه بروید. اگر می‌خواهید با حضرت راه بروید، باید رغبت در حضرت داشته باشید نه رغبت در خودتان. اگر انسان راغب در حضرت شد، چنین رغبتی انسان را در همه سختی‌ها همراه با حضرت می‌کند.» 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir