دانلود صوت روضه ی فوق 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 http://s8.picofile.com/d/8267495634/ef51b078-0139-4035-84c1-4f8700f4b648/%D8%B1%D9%88%D8%B6%D9%87_%D9%88_%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%AA_%D8%AC%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%88%D8%B2_%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA_%D8%B1%D9%82%DB%8C%D9%87_%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85_%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87%D8%A7_%D8%B4%D8%A8_%D8%B3%D9%88%D9%85_%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85_94_%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA_%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%AD%D8%AC%D8%AA_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C.mp3

منبر و روضه ی شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) #اهل_بیت #امام_حسن #روضه #صوت کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

ویژگی های امام حسن مجتبی(علیه السلام) عبادت امام صادق(ع) در بیان حال معنوی امام حسن(ع) می فرمود: امام مجتبی(ع) عابدترین مردم زمان خود بود. بسیار حج به صورت پیاده و گاه با پای برهنه بجای می آورد. همیشه او را در حال گفتن ذکر می دیدند و هر گاه آیه یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا را می شنید، پاسخ می گفت: لَبَّیک اللَّهُمَّ لَبَّیک (خداوند! گوش به فرمان توام.)[1] آن امام همواره در قنوت نمازش، بسیار دعا می کرد و خدا را این گونه می خواند:....بارخدایا! تو خود می دانی که من از تلاش خود فروگذار نکرده ام تا هنگامی که برش تیغم از میان رفت و تنها شدم. در آن وقت از گذشتگان خودم پیروی کردم (صبر کردم) تا جلوی این دشمن سرکش و ریختن خون شیعیان را بگیرم تا اینکه حفظ کردم آنچه را اولیای من حفظ کردند. خشم خود را فرو بردم و به خواسته آنها تن در دادم. به راهی رفتم که می خواستند و هیچ نگفتم تا یاری تو فرا برسد که تو تنها یاور حق و بهترین پشتیبان آن هستی؛ گرچه این یاری تأخیر افتد و نابود شدن دشمن اندکی به درازا کشد.[2] ترس از خدا هرگاه امام مجتبی(ع) وضو می گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد. وقتی از او در این باره می پرسیدند، می فرمود: بنده خدا باید وقتی برای بندگی به درگاه او، آماده می شود، از ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد.»[3] هرگاه برای نماز به مسجد می رفت، کنار در می ایستاد و این گونه زمزمه می کرد: إِلَهِی ضَیفُک بِبَابِک یا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاک الْمُسِی ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِیحِ مَا عِنْدِی بِجَمِیلِ مَا عِنْدَک یا کرِیم؛[4]خدایا! مهمانت به درگاهت آمده است. ای نیکوکردار! بدکار به نزد تو آمده است. پس از زشتی و گناهی که نزد من است به زیبایی آنچه نزد توست، درگذر؛ ای بخشاینده!» امام صادق(ع) فرمود: وقتی (امام حسن(ع)) به یاد مرگ می افتاد می گریست. هرگاه به یاد قبر می افتاد، گریه می کرد. وقتی به یاد قیامت می افتاد، ناله می کرد، هرگاه به یاد گذشتن از [پل] صراط می افتاد، می گریست. هرگاه به یاد عرضه اعمال بر خداوند می افتاد، ناله ای می کرد و از هوش می رفت. وقتی به نماز می ایستاد، بدنش در مقابل پروردگارش می لرزید. هرگاه بهشت و دوزخ را به یاد می آورد، مانند مارگزیده، مضطرب می شد و از خدا بهشت را می خواست و از آتش جهنم به او پناه می برد.[5] هنگامی که آثار مرگ در چهره اش آشکار شد، او را دیدند که می گرید. پرسیدند: چرا می گریید؛ در پاسخ می فرمود: إِنَّمَا أَبْکی لِخَصْلَتَینِ: لِهَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ فِرَاقِ الْأَحِبَّهْ[6] دو دلیل می گریم: از ترس روز قیامت و از دوری دوستانم.»  همنشینی با قرآن آن بزرگوار، صوتی زیبا در قرائت قرآن داشت و علوم قرآن را از کودکی به نیکی می دانست. همواره پیش از خوابیدن، سوره کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید. گفته اند در دوران زندگانی پیامبر اکرم(ص) شخصی وارد مسجد شد و از کسی درباره تفسیر شاهد و مشهود[7] پرسید؛ آن مرد پاسخ داد: شاهد،  روز جمعه است و مشهود، روز عرفه. از مرد دیگری پرسید؛ ولی او گفت: شاهد روز جمعه و مشهود روز عید قربان است. سپس نزد کودکی رفت که گوشه مسجد نشسته بود. او پاسخ داد: شاهد محمد (ص) رسول خدا و مشهود روز قیامت است؛ مگر نخوانده ای که خداوند [درباره رسولش] می فرماید: ای پیامبر! ما تو را گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم.[8] و نیز درباره قیامت می فرماید: ذلِک یوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِک یوْمٌ مَشْهُود»؛[9]آن روز، روزی است که مردم را برای آن گرد می آورند و روزی است که (جملگی در آن) حاضر می شوند.» راوی داستان می گوید که پرسیدم: فردی که اول پاسخ داد که بود؟» گفتند: ابن عباس. پرسیدم: دومی که بود؟ گفتند: ابن عمر. سپس گفتم: آن کودک که از همه بهتر و درست تر پاسخ داد که بود؟ گفتند: او حسن بن علی بن ابی طالب بود.[10]  مهربانی مهربانی با بندگان خدا از ویژگیهای بارز ایشان بود. اَنس می گوید که روزی در محضر امام بودم. یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی در دست وارد شد و آن را به امام تقدیم کرد. حضرت گل را از او گرفت و با مهربانی فرمود: برو تو آزادی! من که از این رفتار حضرت شگفت زده بودم، گفتم: ای فرزند رسول خدا! این کنیز، تنها یک شاخه گل به شما هدیه کرد، آنگاه شما او را آزاد می کنید؟ امام در پاسخم فرمود: خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است: وَ إِذا حُییتُمْ بِتَحِیةٍ فَحَیوا بِأَحْسَنَ مِنْها؛[11]هر کس به شما مهربانی کرد، دو برابر او را پاسخ گوئید. سپس امام فرمود: پاداش در برابر مهربانی او نیز آزادی اش بود.[12]  گذشت امام بسیار با گذشت و بزرگوار بود و از ستم دیگران چشم پوشی می کرد. بارها پیش می آمد که واکنش حضرت به رفتار ناشایست دیگران، سبب تغییر رویه فرد خطاکار می شد. در همسایگی ایشان، خانواده ای یهودی می زیستند. دیوار خانه یهودی، شکافی پیدا کرده و نجاست از منزل

او به خانه امام نفوذ کرده بود. فرد یهودی نیز از این جریان آگاهی نداشت تا اینکه روزی زن یهودی برای درخواست نیازی به خانه آن حضرت آمد و دید که شکاف دیوار سبب شده است که دیوار خانه امام نجس شود. بی درنگ، نزد شوهرش رفت و او را آگاه ساخت. مرد یهودی نزد حضرت آمد و از سهل انگاری خود پوزش خواست و از اینکه امام، در این مدت سکوت کرده و چیزی نگفته بود، شرمنده شد. امام برای اینکه او بیشتر شرمنده نشود، فرمود: از جدم رسول خدا(ص) شنیدم که به همسایه مهربانی کنید. یهودی با دیدن گذشت، چشم پوشی و برخورد پسندیده ایشان به خانه اش برگشت، دست زن و بچه اش را گرفت و نزد امام آمد و از ایشان خواست تا آنان را به دین اسلام درآورد.[13]  فروتنی امام مانند جدش رسول الله(ص) بدون هیچ تکبری روی زمین می نشست و با تهیدستان، هم سفره می شد. روزی سواره از محلی می گذشت که دید گروهی از بینوایان روی زمین نشسته اند و مقداری نان را پیش خود گذارده اند و می خورند. وقتی امام را دیدند، به ایشان تعارف کردند و حضرت را سر سفره خویش خواندند. امام از مرکب خویش پیاده شد و این آیه را تلاوت کرد: إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْتَکبِرین»؛ خداوند خود بزرگ بینان را دوست نمی دارد (نحل/23).» سپس سر سفره آنان نشست و مشغول خوردن شد. وقتی همگی سیر شدند، امام آنها را به منزل خود فرا خواند و از آنان پذیرایی فرمود و به آنان پوشاک هدیه کرد.[14] آن حضرت همواره دیگران را نیز بر خود مقدم می داشت و پیوسته با احترام و فروتنی با مردم برخورد می کرد. میهمان نوازی آن گرامی، همواره از میهمانان پذیرایی می کرد. گاه از اشخاصی پذیرایی می کرد که حتی آنان را نمی شناخت؛ بویژه، امام به پذیرایی از بینوایان علاقه زیادی داشت، آنان را به خانه خود می برد و به گرمی پذیرایی می کرد و به آنها لباس و مال می بخشید.[15]  بردباری از سخت ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی(ع)، دوران پس از صلح با معاویه بود. ایشان، سختی این سالهای ستم را با بردباری وصف ناشدنی اش سپری می کرد. در این سالها، از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می شنید و از خدنگ بی وفایی، زخم می خورد. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می گذشت. ناسزا گفتن به حضرت علی(ع) شیوه سخنرانان شهر شده بود. هرگاه امام را می دیدند می گفتند: السَّلَامُ عَلَیک یا مُذِلَّ الْمُؤْمِنِین؛[16]سلام بر تو ای خوار کننده مؤمنان. در حضور ایشان، به هتک و دشنام امیرالمؤمنین(ع) زبان می گشودند و امام با بردباری و مظلومیت بسیار، هتاکیها و دشنامها را تحمل می کرد. روزی ایشان، وارد مجلس معاویه شد. مجلسی شلوغ و پر ازدحام بود. امام، جای خالی نیافت و ناگزیر، نزدیک پای معاویه نشست که بالای منبر بود. معاویه با دشنام به حضرت علی(ع) سخنش را آغاز کرد و درباره خلافت خودش سخن راند و گفت: من از عایشه در شگفتم که مرا در خور خلافت ندیده است و فکر می کند که این جایگاه، حق من نیست. سپس با حالتی تمسخرآمیز گفت: زن را به این سخنان چه کار؟ خدا از گناهش بگذرد. آری! پدر این مرد [با اشاره به امام مجتبی(ع)] در کار خلافت با من سرستیز داشت، خدا هم جانش را گرفت. امام فرمود: ای معاویه! آیا از سخنان عایشه تعجب می کنی؟ معاویه گفت: بله به خدا! امام فرمود: می خواهی عجیب تر از آن را برایت بگویم؟ گفت: بگو. آن حضرت پاسخ داد: عجیب تر از اینکه عایشه تو را قبول ندارد، این است که من پای منبر تو و نزد پای تو بنشینم. [17]  بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران می توان گفت که بارزترین ویژگی امام مجتبی (ع) که بهترین سرمشق برای دوستداران او است، بخشندگی بسیار و دستگیری از دیگران است. ایشان به بهانه های مختلف، همه را از خوان کرم خویش بهره مند می ساخت و آنقدر بخشش می کرد تا شخص نیازمند بی نیاز می شد؛ زیرا طبق تعالیم اسلام، بخشش باید بگونه ای باشد که فرهنگ گدایی را ریشه کن سازد و در صورت امکان، شخص را از جرگه نیازمندان بیرون کند. روزی حضرت مشغول عبادت بود. دید فردی در کنار او نشسته است و به درگاه خدا می گوید: خدایا! هزار درهم به من ارزانی دار. حضرت به خانه آمد و برای او ده هزار درهم فرستاد.[18] پی نوشت: [1] بحارالانوار، ج43، ص331. [2] مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب،ج4، ص14 و بحار الانوار، ج43، ص3399. [3] مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب،ج4، ص14 و بحار الانوار، ج43، ص3399. [4] مناقب ابن شهر آشوب، ج4، ص17 و بحارالانوار،  همان. [5] بحارالانوار، همان [6] همان، ص332. [7] بروج/3. [8]  احزاب/45. [9] هود/103. [10] بحارالانوار، ج43، ص345. [11] نساء/86. [12] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص18. [13] تحفة الواعظین، ج2، ص106. [14] بحارالانوار، ج43، ص352. [15] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص16 و 17 [16] همان، ج75، ص287 [17] ناسخ التواریخ،ج2، ص293 [18] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص17.

سلام علیکم به علت سفر زیارتی کربلا محتوای اربعین دیر ارسال شد با عرض معذرت کسانی که امشب منبر دارند ان شاء الله استفاده کنند

منبر و روضه اربعین #امام_حسین #صفر #اربعین #روضه کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر و روضه ی سه روز آخر صفر #اهل_بیت #پیامبر_اکرم #امام_حسن #امام_رضا #صفر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

بسم الله الرحمن الرحیم ♦️منبر شهادت پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم ) قال النّبی صلی‌الله‌علیه‌وآله : أمّتی علی ثلاثة أصناف: صنف یشبهون بالأنبیاء، وصنف یشبهون بالملائکة، وصنف یشبهون بالبهائم، فأمّا الذین یشبهون بالأنبیاء فهمّتهم الصلاة والزکاة، وأمّا الذین یشبهون بالملائکة فهمّتهم التسبیح والتهلیل والتکبیر، وأمّا الذین یشبهون بالبهائم فهمّتهم الأکل والشرب والنوم امت من سه دسته هستند دسته ای شبیه انبیا،دسته ای شبیه ملائکه،دسته ای شبیه چهارپایان آنانی که شبیه پیامبرانند همتشان نماز و زکات است (♦️برخی همتشان پول،پست و مقام و ... است. نماز نماد ارتباط با خدا و زکات ارتباط با خلق خداست.نباید از خلق خدا هم برید. در مورد اهمیت نماز نزد بزرگان و پیشوایان ما خیلی صحبت ها شده است. در حالات مرحوم قاضی(ره) نوشته اند آخر عمر گریه میکرد.میفرمود اگر بمیرم و به بهشت برم و نماز نباشد چطور به آرامش برسم؟ بو علی سینا هر مشکل علمی پیش می آمد دو رکعت نماز میخواند و مشکلش حل می شد.مرحوم آیت الله بهجت فرمود تا نماز درست نشود هیچ چیز ما درست نمی شود. زکات هم نماد ارتباط با مردم و جل مشکلات و خدمت به مومنین و بی تفاوت نبودن به وضع آنها مخصوصا فقراست. مرحوم آیت الله فاضل فرمود من پنجاه سال اسلام خوانده ام بعد انجام واجبات در بین مستحبات تا می توانی به مردم خدمت کن و روز قیامت بگو فاضل گفته بود. ادامه حدیث... دسته ای که شبیه ملائکه هستند همتشان تسبیح و تهلیل خداست (♦️نماز جعفر طیار غوغاست زیرا تماما ذکر سبحان الله و لا اله الا الله است. این نماز که نیم ساعت طول می کشد گره های بزرگ باز میکند یکی از علما میگفت مشکل مالی که داشتم بین الطلوعین نماز جعفر می خواندم و تا عصر مشکل حل میشد) ادامه حدیث.... دسته ای که شبیه چهارپایان هستند همتشان خوردن و نوشیدن و خوابیدن است بخور و بخواب کارمه ....خدا نگهدارمه #اهل_بیت #پیامبر_اکرم #صفر کانال ره توشه ی مبلغین @mobaleqin20

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

بسم الله الرحمن الرحیم منبر شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) وَ اعْمَلْ لِدُنْیاكَ كَأَنـَّكَ تَعیشُ أَبَدًا، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأَنـَّكَ تَمُوتُ غَدًا، وَ إِذا أَرَدْتَ عِزًّا بِلا عَشیرَة، وَ هَیبَةً بِلا سُلْطان فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیةِ اللّهِ إِلى عِزِّ طاعَةِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» براى دنیایت چنان كار كن كه گویا همیشه زندگى مىكنى، و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گویا فردا خواهى مُرد، و اگر عزّتى بدون بستگان و شكوهى بدون سلطنت خواهى، از معصیت و نافرمانى خدا به طاعت و فرمانبرى خداوند عزّوجلَّ درآى. بحار الانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 139 ♦️توضیح حدیث برخی این اشکال را می کنند که دین اسلام دین دنیا گریزی است و یک مسلمان نباید مال دنیا داشته باشد.قسمت اول این حدیث این تفکر را رد می کند. آیات قرآن و روایتی مثل همین روایت مردم را تشویق می کنند به جمع آوری دنیا از حلال. داشتن دنیا اصلا عیب نیست و دنیا مزرعه ی آخرت هست اما دلبستگی به دنیا مذموم است که شاید یک فقیر هم دلبسته ی دنیا باشد در بحث عبادات طوری عبادت کنیم که گویا آخرین عبادت ماست.نه اینکه هزار جا فکر ما در نماز برود.همه ی کار هایمان را بکنیم و بعد فکر حج رفتن باشیم.صبر کنیم بازنشست که شدیم شروع کنیم زیارتگاه ها را چرخیدن از سر بیکاری. توبه را به تاخیر بیاندازیم و... چه بسا توفیق عبادت پیدا نکردیم و مردیم. یک عده عزت را در زیادی فامیل می بینند مثلا میگویند من ده تا اولاد دارم شش تا برادر و... بعضی عزت را در پست و مقام خود یا خانواده شان میبینند،برادرم شورای شهر هست،نماینده هست و.... امام اینجا میفرمایند عزت واقعی در اقوام و مقام نیست.اگر میخواهی ذلیل نشوی ذلت گناه را ترک کن و اگر میخواهی عزیز بشوی اطاعت خدا را بکن بقیه ی چیزها کشک هست. خلیفه ی دوم به سلمان فارسی گفت ریش تو بهتر است یا دم سگ؟؟؟ سلمان فرمود اگر فردای قیامت از پل صراط سالم رد شدم ریش من بهتر است اگر نه در جهنم سقوط کردم دم سگ #اهل_بیت #امام_حسن #صفر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20