هنوز ماه رمضان که می‌شود، در ویترین شیرینی‌فروشی‌ها زولبیا بامیه‌های زعفرانی دلبری می‌کنند😍

در کوچه ما هنوز موقع #سحری، چراغ خانه‌ها یکی‌یکی روشن می‌شود💡...

هنوز در مهمانی‌های خانوادگی، درباره «#زندگی_پس_از_زندگی» بحث می‌کنند. و افکار مشغول اعمال و رفتار می‌شود!

هنوز همه به دختر و پسرهای #روزه‌_اولی فامیل و دوستان ماشالله می‌گویند👏🏻

اینجا هنوز #رمضان که میشود جلوی رستوران‌ها نوشته‌ای علَم می‌شود که « #حلیم داغ موجود است»✅

هنوز از ارک صدای «مولای یا مولا» #حاج‌_منصور به گوش می‌رسد...

هنوز عفت خانوم، روی #شله‌_زرد هایی که برایمان می‌آورد با دارچین می‌نویسد «#یا_علی» ✨

هنوز دختر سه‌چهار ساله‌ای که با مادرش در تاکسی کنارم نشسته، می‌پرسد که «مامان توت‌فرنگی هم روزه‌م رو #باطل میکنه؟» و مادر با مهربانی میگوید « نه مامان‌جون، بخور»😊

هنوز نزدیک #اذان که می‌شود، پیرمردهای پارک سرکوچه، صندلی‌های تاشو خودشان را جمع میکنند و به سمت خانه‌هاشان پراکنده می‌شوند...

هنوز در #رمضان #رفیق ‌هایم هر روز دعای مخصوص همان‌روز را استوری میکنند📱 انقدر زیاد که اگر نخوانده رد بشوم عذاب وجدان می‌گیرم..

هنوز صدای اذان از مأذنه‌ها بلند است؛ هنوز #نا_امیدی گناه کبیره است⛔️

من به حرف آنهایی که میخواهند دین را مرده و فراموش شده جلوه دهند، حرف‌ آنها که میخواهند بگویند #رمضان دیگر تمام شده و مردم #روزه نمیگیرند باور ندارم...