و بالاخره بعدِ یک‌سال داریم می‌رسیم شبِ نهم، شبی که همه‌ی دل‌تنگی‌هام جا می‌گیره توی پرچمِ قشنگِ یاقمربني‌هاشم. شبِ پناهِ منِ روسیاه، که هیچ‌کس پناهِ من نبود جز همونی که خودش پناه بی‌پناهان بود. شبِ عباس‌ع! شبِ آقایی که قیامت، دل‌ها با نامش قرص می‌شن، و دلِ من؟ امان از دلِ من! امشب دلِ من، با همه‌ی اشتیاقش، با همه‌ی بغضش، داره میره که خودش رو مثل هرسال بندازه تو آغوشِ بی‌منتِ حضرتِ ماه. تو بگو، اگه امشب نری زیر بیرقش، دیگه کجا می‌خوای پنهون‌شی؟ کجارو میخوای پیدا کنی که امن‌تر از سایه‌ی اون دست‌های بریده باشه؟ امشب، شبِ دلدادگیه، شب قول و قرار با علمداره. تو فقط یه گوشه پیدا کن و سرت رو بذار دلت و دستِ گدایی‌ت رو دراز کن بگو " أبوفااضل‌ع .. أبوفااضل‌ع .. أبوفااضل‌ع " بعد ببین که چطور یه عالمه دستِ امن میان سمتِت و بغلت می‌کنن، با همون مهربونی‌ای که سهمِ هر روسیاهیه. #مَه🩶

امام‌عباس..!(: دنیا‌بد‌تا‌کرده‌باهام‌‌‌عباس ...((((:

مرهم تر از تو برای زخم هایم پیدا نمیکنم..((: جناب‌ابوفاضل..!(:

یکساله منتظر امشبم‌.. هرچیزی که مربوط به شما باشه برای من مطلوب ترینه... چی میشه امشب بغلم کنی امام عباسم...💔(((:

‌‌

شبِ آخر که به خیمه سخن از آب افتاد دلِ عباس زِ غیرت به تب و تاب افتاد...

جرعه ای آب ننوشید ولی در عوضش دهنِ عالمی از غیرت او آب افتاد...((:

دستش‌که‌به‌آب‌خورد یاد‌ِوصیت‌نامه‌پدرش‌افتاد کنارش‌بمان مظلوم‌تر‌از‌او‌نیست چنان‌سراسیمه‌‌بازگشت‌ که‌دست‌هایش‌را‌جا‌گذاشت ...

ولی عمو عباس..!(: بی تو قلب حرم می‌گیرد...💔(:

ولی دورت بگردم من دلم برای حرم‌ت، حرم‌ت، حرم‌ت، تنگ شده :))))